ظرافت

ذرت با نام انگلیسی (corn) و آمریکایی (maize) و اسم علمی zea mays از خانواده غلات (poaceae) و یکی از چهار غله عمده جهان بوده و بعد از گندم و برنج تولید آن در دنیا مقام سوم را داراست.

مشخصات گیاه‌شناسی

الف: ریشه: ذرت دارای سه نوع ریشه است ۱-ریشه‌های بذری و ریشه‌های اولیه تعداد این نوع ریشه‌ها ۳ تا ۵ عدد بوده و با جوانه زدن بذر طلا ظاهری می‌شوند کار این ریشه‌ها جذب آب و مواد غذایی از اعماق خاک است.

۲-ریشه‌های تاجی یا ثانویه: از گروه‌های واقع در طوقه گیاه و در زیر سطح خاک به وجود آمده و گسترش پیدا می‌کند تعداد آن‌ها ۷ الی ۸ عدد و گاهی به ۱۵ الی ۲۰ عدد نیز می‌رسد کار این ریشه‌ها جذب آب و مواد غذایی از خاک سطح است. ۳-ریشه‌های هوایی یا نگه‌دارنده: این ریشه‌ها در واقع همان ریشه‌های تاجی هستند که در بالای سطح خاک تولید می‌شوند نقش آن‌ها بیشتر در قائم گله داشتن گیاه است زیرا طول گیاه زیاد بوده و لذا برای مقاومت در برابر خوابیدگی این ریشه‌ها مانند یک تیرک عمل می‌کنند نقش این ریشه‌ها در عمل جذب بسیار کم است.

ب: ساقه: ساقه ذرت مانند سایر غلات بندبند و گره‌دار، توخالی و استوانه‌ای بوده و طولش بسته به رقم ممکن است از cm 30 تا m 5/7 و خطرش از cm3/1 تا cm5 تغییر کند. ساقه ذرت به‌عکس سایر غلات معمولاً بدون انشعاب است و پنجه‌ای تولید نمی‌کند. خوابیدگی یاورس در ذرت به‌ندرت رخ می‌دهد و ارقام هیبرید ذرت مقاومت بسیار خوبی در برابر خوابیدگی از خود نشان می‌دهد. لازم به ذکر است که طول معمول ذرت ۵/۱ تا ۵/۲ متر است.

ج: مانند سایر غلات کشیده بوده و از پهنک و غلافت تشکیل شود. طول برگ‌ها ذرت از ۳۰ تا ۸۰ cm و گاهی متغیر است و پهنای هر برگ حدود ۸ تا ۱۰ cm است.

د: ذرت گیاهی یک سایه پایه است که گل‌های نر و ماده در طول ساقه در محل گره‌ها و در مجاورت برگ‌ها تشکیل می‌شوند و تعداد گل‌های ماده را ارقام مختلف بذر ذرت متفاوت است، گل آذینی ذرت را به‌طورکلی سنبله می‌دانند و درواقع گل نر و خوشه و گل ماده سنبله است، گل‌های ماده در آینده بلال ذرت را ایجاد می‌کنند که بلال ذرت که دارای محوری قطوری به نام چوب بلال

دانه‌هایی که در ردیف‌های منظمی قرار گرفته‌اند و با دو پوشه ضخیم پوشیده شده‌اند و خامه‌های بلندی (sira) که در انتهای شاخه می‌شوند و کاکل بلال ذرت را ایجاد می‌کنند. لازم به ذکر است: محور گل آذین نر همان امتداد ساقه است و دارای گل‌های سه پرچمی است.

دوره‌های رشد ذرت: به‌طورکلی از کاشت داشت و برداشت بذر ذرت چهار دوره متمایز می‌توان تشخیص داد:

۱- دوره رشد خفیف: این دوره از زمان سبز شدن شروع شده و تا ۱۵۰ الی ۲۰ روز از ظهور گل‌های نر ادامه دارد.

۲-دوره رشد سریع: از ظهور گل‌های نر تا حدود ۱۰ روز قبل از شیری شدن دانه‌ها می‌باشد در این دوره وزن گیاه به حداکثر و حساسیت آن به کم آبی به حد اعلا خود می‌رسد.

۳-دوره کاهش خفیف وزن: این دوره پس از اتمام دوره دوم شروع شود و تا حدود ۱۰ روز بعد از شیری شدت دانه‌ها ادامه می‌یابد.

۴-دوره کاهش شدید وزن: این دوره به دنبال دوره قبل شروع شود و تا رسیدن کامل دانه طول می‌کشد.

عوامل محیطی

از میان عوامل محیطی به دو عامل درجه حرارت و رطوبت اشاره خواهیم داشت.

الف: درجه حرارت: به‌طورکلی یک گیاه گرمسیری است به یخ‌بندان حساس است و در دوران زندگی به درجه حرارت بالا نیازمند است. حداقل درجه حرارت در زمان جوانه زدن بذر ذرت ۱۰ درجه است ولی برخی از نژادهای آن در زیر ۱۰ درجه هم به‌خوبی جوانه می‌زنند بعد از کشت ذرت آب‌وهوای گرم جوانه زدن و ریشه را تسریع می‌کند ولی گرمای شدید و کمبود رطوبت به‌ویژه در زمان گل‌ها و به‌ویژه گل‌های نر، خسارت زا است.

ب: رطوبت: مقدار رطوبت هوا و میزان نزولات آسمانی و زمان آن نقش مهمی در عملکرد ذرت داشته و کمبود نزولات یکی از عوامل محدودکننده کشت این گیاهان در مناطق خشک و نیمه‌خشک به شمار می‌آید درواقع کشت دیم ذرت در نقاطی امکان‌پذیر است که میزان بارندگی سالیانه از ۶۰۰ میلی‌متر در دوره رشد کمتر نباشد لذا عملاً کشت در کشور ما کشت های بهاره آبی است مقاومت به خشکی ذرت در مراحل اولیه زندگی از مراحل بعدی آن بیشتر است.

عملیات کاشت

۱-آماده کردن زمین: زمینی که در آن کشت بذر ذرت انجام می‌شود در پائیز سال قبل آن شخمی به عمق ۱۵ الی ۲۰ cm و گاهی بیشتر می‌زنند که باعث می‌شود باعث خاک نرم و بقایای محصول قبلی و علف‌های هرز به عمق خاک برده می‌شوند در ضمن پذیرش بارندگی زمین ذخیره رطوبت بالا می‌رود در بهار بعد از سبز شدن علف‌های هرز با یک دیسک آن‌ها را به عمق خاک برده و بعد از آن زمین را تسطیح کرده و بدین صورت زمین آماده کشت می‌شود  ۱-شخم در پائیز ۲-شخم در بهار ۳-دیسک ۴-لودر

۲-طرق مختلف کاشت: بسته به عوامل مختلف چون ۱-نوع تهیه بستر بذر ذرت ۲-تأمین رطوبت ۳-رقابت با علف‌های هرز و پیشگیری از آسیب سرمای بهاره کاشت ذرت متفاوت است.۱-از نظر نوع تهیه بستر بذر A – کشت ردیفی B – کرتی-کشت روی مرز و حاشیه زراعت‌های دیگر.

کشت ردیفی: یک نوع آبیاری نشتی و مشکل سله شکنی ندارد. این روش در اراضی بزرگ و زراعت‌های مکانیزه مطرح بوده و بذر ذرت در ردیف‌های موازی با فاصله معینی توسط ردیف‌کار بذر ذرت کشت می‌شود آبیاری در این روش به‌صورت جون و پسته انجام می‌شود.

کشت کرتی: بیشتر در کشاورزی سنتی و معمولاً برای کشت بذر ذرت علوفه‌ای بکار می‌رود پس از آماده کردن و تسطیح زمین آن را به کرت‌هایی که طول و عرض آن متناسب با شیب زمین و میزان آب آبیاری است تقسیم کرده و بذر ذرت را در کرت‌ها به طریقه دست پاش می‌کارند و توسط دندانه‌ یا دیسک آن را داخل خاک نموده و آبیاری می‌نمایند آبیاری در این روش به روش غرقابی است.

۲-تأمین رطوبت:

A: خشکه کاری B: نم کاری

A: وقتی صورت می‌گیرد که زمان کشت بذر ذرت در حال سپری شدن می‌باشد زیرا آبیاری قبل از کشت و صبر برای گاو رو شدن زمین وقت لازم دارد لذا در چنین مواردی زمین را کشت کرده و متعاقبش آبیاری می‌کنند در این روش چون خطر سله بسنتی خاک و احیاناً شسته شدن خاک و انتقال بذر ذرت را نقاط بلند مزرعه به قسمت‌های پشت‌تر وجود دارد و لازم است که زمین قبل از کشت کاملاً تسطیح شود حتی‌المقدور کشت به‌صورت ردیفی انجام شود تا با مثال مذکور برخورد کمتری شود.

B: نم کاری یا هیرم کاری در بهار حدود ۱۰ روز قبل از کشت مقدار زیادی آب به زمین می‌دهد که تا عمق ۲ متری زمین بستر نم شود و بعد از گاورو شدن زمین با عملیات دیسک سبکی علف‌های هرز را زیر خاک کرده و سپس اقدام به کشت ذرت می‌کنند بذر ذرت های کاشته شوند از رطوبت موجود در خاک استفاده کرده و یکنواخت سبز می‌شوند و چون بالا فاصله بعد از کشت آبیاری نمی‌شوند خطر سله بستن خاک رشته شدن بذر ذرت پیش نمی‌آید.

۳-از نظر رقابت با علف‌های هرز و عوامل نامساعد مثل هوای سرد:

برای جلوگیری از آسیب عوامل مذکور در بعضی از نقاط جهان مثل کره شمالی معمولاً ذرت را به‌صورت نشاکاری کشت می‌کنند بدین ترتیب که ابتدا بذر ذرت در گلخانه کشت نموده (زودتر از زمان کشت در مزرعه) و به محقق حصول شرایط محیطی مناسب آن را به زمین اصل منتقل می‌کنند در این روش اگرچه عملکرد بیشتر خواهد بود ولی هزینه‌ها افزایش می‌یابد

ج - زمان کاشت:

به عواملی چون درجه حرارت محیط و خاک بستگی داشته و در نواحی مختلف فرق می‌کند و در زمان صورت می‌گیرد که دمای بهاره کاملاً از بین رفته باشد.

مناسب‌ترین درجه حرارت برای جوانه زدن بذر ذرت ْ۳/۱۸ C است و دمای زمان جوانه‌زنی نباید از ۱۰ کمتر و از ۳۵ بیشتر باشد.

مقدار بذر ذرت لازم در واحد سطح:

در ذرت کاری معمولاً وزن بذر ذرت در واحد سطح اهمیت چندانی ندارد و دانه را برحسب تعداد در مترمربع یا هکتار محاسبه و کشت می‌نمایند تراکم بوته در واحد سطح بستگی به حاصلخیزی خاک رقم و میزان آب آبیاری داشته و معمولاً از ۲۰ هزار یا ۶۰ هزار در بوته در هکتار متغیر است.

عملیات داشت

الف: آبیاری: ذرت از گیاهان است که در طول دوره زندگی خود به آب زیادی نیاز دارد دوره بحران نیاز آب این گیاهان از زمان ظهور گل‌های نر تا پیدایش کاکل ذرت است در این دوره اگر رطوبت در حد کافی نباشد عمل گرده افشانی به‌خوبی انجام نگرفته و درنتیجه بلال‌ها کم دانه می‌شوند.

ب: وجین و سله شکنی: حدود ۳۰ الی ۴۰ روز بعد از کشت زمانی که ارتفاع گیاه به ۱۵ الی ۲۰ CM می‌رسد عملیات وجین و سله شکنی شروع می‌شود (عملیات وجین و سله شکنی می‌تواند همراه با کودپاش انجام گیرد) راه دیگر مبارزه با علف‌های هرز در مزارع بزرگ معمولاً استفاده از علف‌کش‌های شیمیایی مانند آن را زین است.

ج: احتیاجات غذایی ذرت: هم مانند سایر گیاهان در طول زندگی خود به مواد غذایی کافی نیاز دارد مواد غذایی ذرت معمولاً از انواع کودها ازجمله کودهای حیوانی سبز و شیمیایی تأمین می‌شود کودهای حیوانی و سبز مقداری از مواد غذایی موردنیاز ذرت را تأمین می‌کنند و برای تأمین کامل مواد غذایی استفاده از کودهای شیمیایی ضرورت می‌یابد. جذب ازت از خاک در تمام مراحل رشد گیاه صورت می‌گیرد ولی در مقدار آن در سنین اول مقدار جذب آن کمتر. در زمان ظهور گل‌های نر و ماده جذب ازت حداکثر است و پس از گل‌دهی مجدداً جذب کاهش می‌یابد. مهم‌ترین دوره نیاز ذرت به فسفر بعد از گل کردن و نزدیک رسیدن دانه است در موقع رسیدن دانه نزدیک به سه چهارم فسفر موجود در گیاه در دانه جمع می‌شود.

حدود یک سوم پتاسیم موردنیاز گیاه قبل از تشکیل گل و بقیه آن قبل از دانه بستن از خاک جذب می‌کرد و مقدار نسبتاً کمی پتاسیم در دانه متمرکز می‌شود.

عملیات برداشت

الف: زمان برداشت اگر ذرت به‌منظور برداشت دانه کشت شود باید برداشت زمانی صورت گیرد که گیاه از نظر فیزیولوژی و زراعت کاملاً رسیده باشد تعیین زمان برداشت از نظر زراعی –a نوع رقم: در مناطقی که فصل رویش کوتاه بوده و در سرما و باران های زودرس پائیز عمل برداشت را با دشواری روبرو می‌کند باید از ارقام زودرس استفاده کرد تا برداشت زودتر انجام شود –b مقدار کود: در زمین‌هایی که کود شیمیایی مخصوصاً کودهای ازته زیاد مصرف شوند رشد رویش گیاه افزایش یافته و دانه‌ها دیرتر می‌رسند لذا برداشتشان دیرتر انجام می‌گیرد.

۲-جنس خاک: در خاک‌های رس یا سنگین به علت ذخیره رطوبت بیشتر دوره رویش گیاه طولانی‌تر از خاک‌های سبک شن می‌شوند و لذا برداشتشان دیرتر انجام می‌گیرد.

-d آبیاری: زیاد طول دوره رویش گیاه را افزوده و رسیدن محصول و برداشت را به تأخیر می‌اندازد.

E- تراکم بوته: هر چه تراکم بوته در واحد سطح بیشتر شود استفاده از نور و غذا برای گیاه مشکل‌تر شود و گیاهان برای رقابت با یکدیگر در جذب نور و غذا رشد رویش بیشتری داشته و در نتیجه رسیدن و برداشت دانه به عقب می‌افتد.

-F آب‌وهوا هر چه محیط سردتر و روزها آفتابی کمتر باشد رسیدن دانه و برداشت آن دیرتر می‌شود.

۲-تعیین زمان برداشت از نظر فیزیولوژیکی

از نظر فیزیولوژی دانه‌های رسید حداکثر ماده خشک را دارا هستند و بایستی رطوبت آن‌ها به حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد برسد تا از نظر زراعی قابل برداشت باشد برای برداشت دانه رطوبت دانه باید در حدی باشد که نه علت خشکی زیاد با ماشین‌های برداشت خرد شوند و نه آن مقدار مرطوب که در انبار کپک بزنند.

ب: طرق مختلف برداشت

برداشت ذرت چه برای دانه و چه برای علوفه به دو صورت انجام می‌شود.

۱-برداشت با دست: در زراعت‌های کوچک و کرتی و همچنین در مناطق مرطوب که بارندگی‌های فصل آن کار با ماشین‌های برداشت را مشکل‌تر می‌سازد عمل برداشت با دست و داس‌های مخصوص انجام می‌گیرد.

۲-برداشت ماشین‌های مخصوص در زراعت‌های بزرگ و مکانیزه مانند استفاده از چاپر و کمبانی و غیره

نحوه کشت و کار گیاه ذرت دانه‌ای در شهرستان نی‌ریز:

شهرستان نی‌ریز در جنوب شرقی استان فارس قرار گرفته است. ذرت در این منطقه یک محصول بهاره است و کشت و کار آن در اواخر فصل بهار با مساعد شدن دمای هوا انجام می‌گیرد.

تاریخ کاشت

طبق اصول کشاورزی باید با توجه به نوع محصول هوای محیطی انتخاب گردد ولی در این منطقه عموماً زمان کاشت را عوامل دیگری تعیین می‌کند که تا حدودی نیز تاریخ‌های مناسبی است.

۱-آماده بودن زمینی که خود جای توضیح زیادی دارد الف: اغلب کشاورزان و البته نه اکثر آن‌ها با توجه به زمانی که کشاورزی اطراف اقدام به کشت می‌کنند آن‌ها نیز اقدام می‌کنند.

ب: پس از برداشت محصول قبلی که عمدتاً گندم و جو است.

ج: با توجه به دمای هوا که تعداد این زارعان انگشت شمار است.

۱-حدود یک سوم از زمین‌هایی که از سوی زارعان برای کشت ذرت اختصاص می‌یابد در آن‌ها کشت گندم و یا جو صورت گرفته و به محض برداشت با آتش زدن کاه و کلش باقی مانده در زمین به شخم زدن مبادرت می‌کنند و چون آبیاری کردن زمین باعث عقب افتادن کشت می‌شود از آبیاری آن خودداری می‌کنند و در نتیجه از مزایای شخم مرطوب بی‌نصیب می‌مانند.

نحوه آماده کردن زمین و کاشت:

پس از یک شخم نسبتاً عمیق عملیات دیسک زنی و لور انجام می‌شود که با اصول زراعت هماهنگی دارد اما به دلیل آشنایی نداشتن کامل رانندگان تراکتورها با اصول این کار زمین‌ها به‌طور یکدست صاف نمی‌شوند و وقتی که دستگاه فاروور ایجاد جوی و پشته می‌کند. جوی و پشته‌ها نیز درست از کار در نمی‌آیند و در نتیجه باید به‌وسیله مرزبند ایجاد کرت کرد که این کار باعث اتلاف مقدار زیادی آب به‌صورت Run off شود که این مشکل اصل‌ترین مشکل در کار آماده کردن زمین در شهرستان است.

بعد از کار دستگاه فاروور بذرکار وارد زمین شود و بذر ذرت‌ ها را بر روی ردیف کشت می‌کند و معمولاً در هر هکتار حدود kg30 بذر ذرت کشت می‌شود که به خاطر پرتر کشت کردن این میزان متوسط بالاتر است.

کود دهی:

زمین‌های شهرستان از نظر فسفات به علت استفاده مکرر و نسبتاً زیاد در سال‌های گذشته از این ماده غنی هستند و احتیاج چندانی به مصرف آن نیست از کودهای دیگری که قبل از کشت استفاده می‌شود کودهای پتاسه است. عمده‌ترین مصرف کود برای ذرت کود اوره است که میزان مصرف آن در بین کشاورزان بسیار متفاوت است و شاید به توان گفت که دلیل این تفاوت کمبود این کود است که در نتیجه برخی از کشاورزان که توانسته‌اند این کود را دریافت کنند. در بعضی مواقع بیش از یک تن کود اوره به زمین خود داده‌اند و برخی به حدود kg 200 اکتفا کرده‌اند اگر نحوه توزیع کود مناسب بود برخی از کشاورزان دچار ولع در مورد مصرف این کود نمی‌شوند و بیش از نیاز مصرف نمی‌کردند کود اوره به‌صورت سرک و معمولاً در دو دوره آبیاری یک دور آن به‌صورت محلول به زمین داده می‌شود.

آبیاری

گیاه ذرت ازجمله گیاهانی است که نیاز زیادی به آب دارد و اگر آب کافی در موقع مناسب برای آن تأمین نگردد کشت این گیاه جز ضرر و زیان برای زارع ارمغانی ندارد و با توجه به منابع آب شهرستان به اعتقاد نگارنده ذرت قاتل بی‌رحم آب شهرستان است و در آینده با افسوس به این روزها نگاه خواهیم کرد. معمولاً دوره آبیاری در این منطقه با توجه به آنکه عمه منبع تأمین‌کننده آب چاه‌های کشاورزی هستند دوره آبیاری مطابق نیاز گیاه نبوده و با توجه به دور آب کشاورز تعیین می‌شود که شاید در یک دور ۷ به ۷ تأمین گردد و در یک دور از ۱۴ روز هم فراتر برود به اعتقاد کارشناسان اداره کشاورزی یکی دیگر از عوامل افت محصول در این منطقه دوره‌های آبیاری طولانی است.

داشت

عملیات داشت چندانی صورت نمی‌گیرد و تنها به کنترل علف هرز و اگر دچار آفت شود به کنترل آن آفت منتهی می‌گردد و عملیات داشت مرسوم نظیر سله شکنی و غیره انجام می‌گیرد.

برداشت

در قسمت برداشت تقریباً مشکل وجود ندارد و کشاورزان در موقع مناسب اقدام به برداشت محصول خود می‌کنند اما مشکل بعد از برداشت به وجود می‌آید به دلیل آنکه در سطح شهرستان واحد ذرت خشک‌کنی وجود ندارد و اغلب کشاورزان با پهن کردن ذرت بر روی زمین اقدام به خشک کردن آن می‌کنند که به دلیل مصادف شدن با باران های پائیز مقداری از محصول برداشت شود. دچار آسیب شود و از میزان برداشت باز هم کاسته می‌شود به جا است که اداره جهاد کشاورزی با اعطای تسهیلاتی امکان ایجاد یک واحد ذرت خشک کنی در سطح شهرستان را به وجود آورد.

برای خرید بذر ذرت ذر انواع مختلف به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ذرت یا جواری یکی از غلات مهم است. منشأ آن قاره آمریکا است و پس از گندم بیشترین اراضی کشاورزی جهان به ذرت اختصاص دارد. ذرت سرشار از مواد مغذی موردنیاز برای بدن بوده و نیز منبع خوبی از فیبر محسوب می‌شود و سرشار از کالری است. ذرت تا قبل از سال ۱۴۹۲ میلادی (سال کشف آمریکا) در قاره آسیا، اروپا و آفریقا به‌عنوان یک گیاه زراعی شناخته‌شده نبود؛ اما این گیاه را از قرن‌ها پیش در آمریکای مرکزی می‌شناختند و توسط مردم سرخ‌پوست آمریکا کشت می‌شد. به همین سبب نام لاتین ذرت از یکی از طوایف سرخ‌پوست بنام Marisi Mahig گرفته شده است. نام این گیاه در زبان انگلیسی Maize یا corn در زبان عربی ذرت و بلال است. در فرهنگ دهخدا آمده نام فارسی این گیاه در گویش خراسانی جواری است ولی واژه عربی آن ذرت هم بکار برده می‌شود. فرهنگ معین هم‌جواری را برابر با ذرت و بلال معرفی کرده است.

کاشت و نگهداری

برای کاشت ذرت مکزیکی گلدانی باید گلدانی با سایز بزرگ را انتخاب نمایید، گلدان‌ها را بعد از رشد باید در مکانی گرم و آفتاب‌گیر قرار دهید. محل موردنظر در روز حداقل باید ۶ تا ۷ ساعت نور خورشید را داشته باشد. بذر ذرت مکزیکی را ۲۴ ساعت در آب خیس کنید و در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه آن‌ها را در عمق ۲ تا ۵ سانتی‌متری خاک بکارید و منتظر سبز شدن آن‌ها شوید. بذر ذرت چون در عمق کم کاشته می‌شوند نباید اجازه دهید رطوبت سطحی خاک خشک شود و تا قبل از جوانه‌زنی مرتب خاک را آبیاری کنید. خاک مناسب برای کاشت بذر ذرت خاکی است که رطوبت را حفظ کند و سنگین باشد. البته زهکشی مناسبی نیز داشته باشد تا ریشه‌ها از بین نرود.

بهتر است خاک پای بوته‌ها همیشه مرطوب باشد. در هنگام تشکیل دانه‌ها و رشد بلال نیز باید آبیاری به‌طور منظم و زیاد انجام شود تا کیفیت و تراکم دانه‌ها بالا باشد. اگر گلدان‌ها را در منطقه‌ای قرار داده‌اید که بادخیز است می‌توانید برای استحکام بوته یک چوب یا میله در کنار بوته ببندید. بذر ذرت در انواع آب‌وهوا رشد می‌کند و گرمادوست است و هوای گرم در کیفیت محصول مؤثر است. بذر ذرت در هر خاکی نیز رشد خوبی دارد. معمولاً در خاک‌های لومی سنگین و رسی کاشت می‌شود تا نیاز به آب کمتری داشته باشد. آبیاری و رطوبت نیز موارد مهمی هستند که در کیفیت و ظاهر و تولید دانه‌های با کیفیت و تراکم دانه‌ها مؤثر است. نیاز آبی ذرت در زمان تولید دانه و گرده‌افشانی زیادتر می‌شود و کم‌آبی باعث عدم تشکیل دانه‌ها در قسمت‌هایی از ذرت شده و تراکم دانه‌ها را نامنظم می‌کند، به‌طورکلی نسبت به کم‌آبی واکنش بدی نشان می‌دهد.

برای کاشت ذرت در مزرعه معمولاً بعد از رفع سرمای بهاره تا اواخر مرداد به دو روش زیر در فضای باز می‌کارند:

روش خطی: فاصله بین ردیف‌ها ۷۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و فواصل بوته‌ها ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر.

روش پشته‌ای: فاصله پشته‌ها ۱۰۰ سانتی‌متر و در هر پشته ۵ عدد بذر ذرت قرار می‌دهد (که معمولاً بعد از رشد بوته‌های ضعیف را حذف می‌کنند).

خواص

ذرت از خانواده گندمیان و در کشور مکزیک تکامل یافته و پس از گندم و برنج، قوت مردم را تشکیل می‌دهد. درخصوص خواص ذرت، این غله سرشار از ویتامین‌های گروه C، B، A و املاح معدنی کلسیم، پتاسیم، فسفر و آهن بوده و قسمت اعظم آن را مواد نشاسته‌ای تشکیل می‌دهد. رنگ زرد ذرت به دلیل وجود زئین و آنتی‌اکسیدان بوده و آنزیم‌ها و فیبر نامحلول آن برای محافظت از روده و پیشگیری از یبوست و بواسیر مفید است.

از نظر طرز تهیه ذرت، این خوراکی معمولا به اشکال متنوعی مثل کنسروی، بخارپز، کبابی و اخیرا ذرت مکزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که بهترین نوع‌آن بخار پز خانگی است. پختن ذرت نه تنها باعث کاهش مواد مغذی آن نمی‌شود بلکه خاصیت آنتی اکسیدانی آن را نیز افزایش می‌دهد.

در ذرت خام مواد آنتی‌اکسیدانی به فیبرهای غیرمحلول متصل شده و غیرفعال هستند، ولی عمل پخت موجب شکستن این اتصال و آزادسازی این ترکیبات مفید می‌شود. به همین دلیل نوع بخار پز ذرت را انتخاب کنید و کمتر سراغ نوع مکزیکی آن بروید. البته خوردن ذرت کبابی یا همان بلال نیز توصیه می‌شود، ولی باید توجه داشت که بلال‌ها هنگام کباب شدن نسوزند؛ چرا که با سوختن هر ماده غذایی احتمال سرطان‌زایی آن افزایش می‌یابد. بد نیست بدانید که بلال پس ازکباب شدن اگر در آب نمک قرار داده شود مقداری از خاصیت خود را از دست خواهد داد.

حال شاید این سوال مطرح شود، مضرات ذرت مکزیکی چیست؟ در این رابطه باید گفت: اضافه کردن کره، نمک و برخی افزودنی‌های دیگر سبب افزایش کالری ذرت مکزیکی می‌شود. این ترکیب غذایی بسیار پرکالری، چرب، شور و تند بوده و مصرف آن برای بیماران قلبی ـ عروقی و مبتلایان به فشار و چربی خون و افراد دارای اضافه وزن بسیار مضر و خطرناک است. البته اگر این غذا با کمترین میزان نمک تهیه و به جای کره و روغن جامد درصد اندکی به آن روغن مایع اضافه شود می‌تواند خصوصا در فصول سرد سال که استقبال، افراد به مصرف غذاها و خوراکی‌های گرم بیشتر می‌شود یک تنقل خوب محسوب ‌شود.

برای خرید بذر ذرت ذر انواع مختلف و سایر بذر غلات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

خیار یا بادرنگ گیاهی از خانواده کدو قلیایی، تیره کدوییان است. خیار ساقه‌ای بالارونده دارد که میوه‌ها از آن آویزان می‌شوند این ساقه نیز به‌عنوان گیاه خوراکی استفاده دارد. خیار در اصل بومی آسیای جنوبی است اما تقریباً در همه قاره‌ها رشد می‌کند. ساقه‌های گیاه خیار حالت رونده دارد و دور هر تکیه‌گاهی می‌پیچد. همچنین خیار می‌تواند به‌صورت هیدروپونیک بدون ریشه در زمین رشد کند و اگر تکیه‌گاه نداشته باشد در سطح زمین پیچ بخورد. خیار برگ‌های بزرگی دارد و می‌تواند روی دیگر میوه‌ها سایه بیندازد. خیار سبز معمولاً استوانه شکل است و می‌تواند تا ۶۰ سانتیمتر در طول و ۱۰ سانتیمتر در قطر رشد کند. از دیدگاه گیاه‌شناسی خیار یک سَته است به‌عبارت‌دیگر میوه‌ای است که بخش بیرونی آن سخت است و در درون هیچ تقسیم‌بندی ندارد. اما مانند گوجه فرنگی و کدو در آماده‌سازی و خوراک با آن مانند تره‌بار برخورد می‌شود.

مواد خوراکی

۱۰۰ گرم خیار با پوست خام، ۹۵ درصد آب دارد و می‌تواند ۶۷ کیلوژول انرژی تولید کند. مواد مغذی ضروری برای بدن در خیار چندان فراوان نیست غیر از ویتامین کا که ۱۶ درصد نیاز روزانه را تأمین می‌کند. پژوهشگران معتقدند منشأ پیدایش گیاه خیار، کشور هند است که امروزه این کشور یکی از بزرگ‌ترین ذخایر ژنتیکی گیاه خیار را در اختیار دارد. بیش از سه هزار سال است که در منطقه غرب آسیا کشت خیار رایج بوده و به احتمال فراوان این سبزی توسط رومی‌ها به مردم کشورهای اروپایی معرفی شده است. طبق تحقیقات و مطالعات انجام‌شده در سطح جهان مشخص‌شده که منشأ خیار سبز در کشور هند در کوهپایه‌های هیمالیا است و بیش از سه هزار سال در این منطقه کشت و پرورش می‌یابد. از هند به کشورهای یونان و روم باستان منتقل شده است و رومی‌های باستان علاقه زیادی به این سبزی داشته‌اند. سابقه کشت در فرانسه به قرن نهم میلادی و در انگلستان به قرن چهاردهم میلادی بازمی‌گردد که توسط رومیان به این مناطق منتقل شده است. اسپانیایی‌ها هم را به مناطق حوزه قاره آفریقا انتقال داده‌اند. در کشور آمریکا نیز سابقه کشت به اواسط قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد. در کشور فرانسه تولید خیار به قرن نهم میلادی بازگشته و در انگلستان تکثیر آن در قرن ۱۴ پس از میلاد متداول شده است. تکثیر خیار در کشور آمریکا به اواخر قرن شانزدهم نسبت داده می‌شود.

طریقه کاشت بذر خیار در گلدان یا باغچه

خیار نیاز به خاک نسبتاً غنی دارد. برای موفقیت بیشتر در کاشت ابتدا بذر خیارها را به مدت دو روز در آب خیس کنید و بعد از گذشت این مدت آن‌ها را در بین چند لایه دستمال کاغذی قرار دهید تا جوانه بزند، در این مدت دستمال خشک نشود. خیار تقریباً فضای زیادی را اشغال می‌کند ولی می‌توان آن را در گلدان نیز نگه‌داری نمود (بهتر است گلدانی با سایز بزرگ انتخاب نمود). برای کاشت خیار در گلدان می‌توانید از خاک‌های آماده همانند کمپوست استفاده کنید. استفاده از خاک‌های باغ و باغچه ممکن است گیاه را دچار بیماری کند و نتیجه مطلوبی نگیرید. بهتر است در هر گود سه تا پنج عدد بذر را با هم بکارید (در عمق ۱ تا ۲ سانتی‌متری و با فاصله نیم سانتی‌متری از هم). در هنگام کاشت در باغچه فاصله هر گود با دیگری باید حداکثر یک متر باشد. بر روی بذرها خاک نرم بریزید و خوب آبیاری کنید، بهتر است از آب‌پاش استفاده شود و آب به‌آرامی بر روی خاک ریخته شود. محل کاشت بذر خیار باید آفتاب‌گیر باشد (حداقل آفتاب موردنیاز برای خیار ۶ تا ۷ ساعت در روز است). اگر در گلدان کاشته‌اید می‌توانید در پشت پنجره آفتاب‌گیر نیز نگه‌داری کنید ولی باید حداقل نور موردنیاز فراهم باشد. بعد از رشد گیاه و دو برگه شدن آن‌ها دو عدد که به‌ظاهر شاداب‌تر و سالم‌تر هستند نگه‌داشته و باقی را با قیچی به‌آرامی از پایین قطع کنید. خیار گیاهی رونده است اگر در گلدان کاشته‌اید باید بعد از اینکه ارتفاع آن به ۳۰ سانتی‌متر رسید، در پای آن چوبی به‌عنوان قیم قرار دهید تا گیاه از آن بالا برود. (می‌توانید از دو بوته مانده بوته‌ای که ضعیف‌تر است را قطع کنید). درصورتی‌که گیاه شما در ظاهر ضعیف است می‌توانید از کودهای مکمل استفاده کنید (کود دامی پوسیده). لازم نیست پای گلدان همیشه خیس باشد، رطوبت زیاد باعث ریختن گل‌ها شده و به محصول نمی‌رسید، هنگامی‌که خاک گلدان خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. هنگام شروع گلدهی خیار بهتر است پای بوته خاک بریزید و مقداری از ساقه پایینی را زیر خاک ببرید این عمل باعث قوی شدن بوته می‌شود.

خیار از نظر مواد مغذی

بر طبق تحقیقات محققان سازمان سالم‌ترین غذاهای جهان، خیار حاوی فیتونوترینت ۱۰ است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و ضد سرطانی دارد. بهترین محتویات خیار از نظر داشتن مواد مغذی، پوست و دانه‌های آن است. میوه خیار کالری، کربوهیدرات، سدیم، چربی و کلسترول بسیار پایینی دارد. یک وعده خیار (تقریباً ۵۲ گرم) دارای ۱۶ کالری، ۴% پتاسیم، ۳% فیبر، ۴% ویتامین C، ویتامین K، ویتامین A و منیزیم موردنیاز روزانه بدن شما را تأمین می‌کند.

فوائد خیار

مهم ترین خواص خیار عبارتند از:

۱. رفع آب بدن و خشکی پوست

به علت اینکه ۹۵% بافت خیار از آب تشکیل شده است، یکی از میوه‌های مناسب برای تأمین آب بدن در فصل تابستان است. هم‌چنین به علت وجود پتاسیم و منیزیم برای خشکی پوست مناسب است. خاصیت ضدالتهابی آن باعث دفع مواد سمی از بدن شده و حساسیت‌های پوستی و چین‌وچروک صورت را کاهش می‌دهد. خیار دارای فیتونوترینت­هایی مثل لیگنان ۱۲ و کوکوربیتاسین ۱۳ است که خاصیت ضدسرطانی و آنتی‌اکسیدانی دارند. در ژورنال جهان علمی سال ۲۰۱۰، مقاله‌ای راجع به ساختن داروهایی برای سرطان با استفاده از این مواد به چاپ رسید. کوکوربیتانسین­ها هم‌چنین از رشد سلول‌های سرطانی در پانکراس جلوگیری کرده و سلول‌های سرطانی پانکراس را وادار به آپوپتوز (خودکشی سلول یا مرگ برنامه‌ریزی‌شده) می‌کنند. لیگنان­ها در عمل مشارکتی با باکتری‌های دستگاه گوارشی، سرطان‌های مربوط به استروئید را کاهش می‌دهند؛ به‌طوری‌که باکتری‌ها لیگنان­ها را به کمپلکسی بنام انترودیول ۱۴ یا انترو لاکتون ۱۵ تبدیل می‌کنند و این مواد به رسپتورهای استروژن متصل و ریسک ابتلای سرطان‌های تخمدان، سینه، رحم و پروستات را کاهش می‌دهند.

۲. خاصیت ضدسرطانی

خیار دارای فیتونوترینت­هایی مثل لیگنان ۱۲ و کوکوربیتاسین ۱۳ است که خاصیت ضدسرطانی و آنتی‌اکسیدانی دارند. کوکوربیتانسین ها هم‌چنین از رشد سلول‌های سرطانی در پانکراس جلوگیری کرده و سلول‌های سرطانی پانکراس را وادار به آپوپتوز (خودکشی سلول یا مرگ برنامه‌ریزی‌شده) می‌کنند. لیگنان­ها در عمل مشارکتی با باکتری‌های دستگاه گوارشی، سرطان‌های مربوط به استروئید را کاهش می‌دهند؛ به‌طوری‌که باکتری‌ها لیگنان­ها را به کمپلکسی بنام انترودیول ۱۴ یا انترو لاکتون ۱۵ تبدیل می‌کنند و این مواد به رسپتورهای استروژن متصل و ریسک ابتلای سرطان‌های تخمدان، سینه، رحم و پروستات را کاهش می‌دهند.

۳. زیبایی پوست

احتمالاً در مجلات زیبایی یا صفحات اجتماعی مشاهده کرده‌اید که زنان تکه‌های خیار را روی چشمان خود می‌گذارند. باید بگوییم که این کار علت علمی محکمی دارد. خیار با داشتن اثر خنک و مرطوب‌کننده و ضدالتهاب، تأثیر زیادی در رفع التهاب، جوش، پف دور چشم، سیاهی دور چشم و رفع آفتاب‌سوختگی دارد. ماسک خیار یکی از بهترین روش‌های درمانی برای ایجاد لطافت و پاک‌سازی پوست است.

۴. سلامت استخوان

طبق تحقیقات دانشگاه ماری لند در دهه اخیر، مشخص شد که ویتامین K در سلامت استخوان تأثیر دارد. هر وعده خیار یا همان ۵۲ گرم، ۱۹% از ویتامین K روزانه بدن را تأمین می‌کند. ویتامین K در استخوان‌سازی به‌ویژه در بانوان نقش اساسی دارد. مصرف مکمل این ویتامین توصیه نمی‌شود، زیرا سبزی‌ها و میوه‌ها اگر به‌اندازه مصرف شوند، میزان موردنیاز ویتامین K را تأمین می‌کنند.

۵. خاصیت آنتی‌اکسیدانی

هر میوه‌ای که آنتی‌اکسیدان داشته باشد، شما را از خطر سرطان حفظ می‌کند. خیار دارای انواعی از آنتی‌اکسیدان‌ها مثل ویتامین C، بتا کاروتن، منگنز و فلاونوئید است. آنتی‌اکسیدان‌ها با از بین بردن رادیکال‌های آزاد، سلامت بافت‌های شما را تضمین می‌کنند.

۶. سلامت قلب

پتاسیم موجود در خیار در جلوگیری از بیماری‌های قلبی، سکته، فشارخون و چاقی نقش کمک‌کننده دارد. پتاسیم یک ماده حیاتی برای قلب است و خیار ۴% دوز روزانه آن را تأمین می‌کند. البته میوه‌هایی مثل موز که حاوی پتاسیم فراوان است بیشتر از خیار به چشم می‌آیند، اما در بحث کم‌کالری بودن، خیار برنده میدان می‌شود. پتاسیم ارتباط مستقیمی با کاهش فشارخون و گشادکنندگی عروق دارد. لذا خیار با داشتن سدیم خیلی کم و پتاسیم نسبتاً بالا برای سلامت قلب مفید است.

۷. کمک به هضم غذا

خیار با داشتن آب فروان و فیبر یبوست را رفع می‌کند. هم‌چنین خیارشورهای خانگی حاوی باکتری‌های پروبیوتیک هستند که هضم غذا را آسان کرده و گاز روده را از بین می‌برند. خیارشورهای صنعتی معمولاً این باکتری‌ها را ندارند.

۸. کمک به کاهش وزن

خیار کالری بسیار کمی دارد به‌طوری‌که بیشتر پزشکان تغذیه آن را به‌عنوان یک ماده کالری منفی به افرادی می‌خواهند وزن کم کنند توصیه می‌کنند. استفاده از این مواد کالری منفی به‌عنوان میان وعده هم باعث سیری کاذب شده و هم کالری می‌سوزاند. البته نباید در رژیم‌های غذایی بیش‌ازحد به مواد کالری منفی اکتفا کرد زیرا باعث از بین رفتن بافت عضلانی نیز می‌شوند.

۹. سلامت مغز و تقویت حافظه

اخیراً محققان در مورد فلونوئید فیستین ۱۶ مطالعات زیادی انجام دادند و دریافتند که فیستین ها از سلول‌های عصبی محافظت می‌کنند. لذا از بروز آلزایمر و تخریب نورون‌ها جلوگیری می‌کنند و همان‌طور که گفته شد خیار حاوی این ماده است. آب خیار یک انبار واقعی از مواد مفید و مواد معدنی است که نه تنها سموم بدن را از بین می برد بلکه باعث کند شدن روند پیری و به طور اصولی بهبود وضعیت پوست میشود.

برای خرید بذر خیار به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کاکتوس هاماتو یکی از انواع کاکتوس‌ ها است که گاهی اوقات از پایه کاکتوس‌های جدیدی تولید می‌کند. این کاکتوس بومی جنوب تگزاس و مکزیک شمالی است. کاکتوس هاماتو گل‌های زرد زرق و برق‌دار بسیار زیبایی به قطر ۳ تا ۷ سانتی‌متر در بالای ساقه ایجاد می‌کند، درواقع این کاکتوس یک کاکتوس گل‌دار بسیار جذابی است. کاکتوس هاماتو به تولید گل‌های زیبا و معطر معروف است. ساقه کاکتوس هاماتو کروی یا استوانه‌ای شکل است و به اندازه ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر رشد می‌کند. در سطح کاکتوس برآمدگی‌ها یا آرئول‌های مارپیچی به طول ۵ تا ۱۴ میلی‌متر و عرض ۲ تا ۷ میلی‌متر وجود دارد که در لبه این برآمدگی‎ها خارهای کوچک و نازکی به اندازه ۱ تا ۳ سانتی‌متر دیده می‌شود. بین آرئول‌ها ۱۵ میلی‌متر فاصله وجود دارد.

ریشه کاکتوس هاماتو فیبری و بلند می‌باشد. میوه کاکتوس هاماتو، میوه‌های قرمز کروی یا بیضی شکل به اندازه ۸ تا ۱۱ میلی‌متر تولید می‌کند که پوست میوه‌ها بعد از بلوغ شکاف می‌خورند. کاکتوس هاماتو به خوبی گل می‌دهد، حتی زمانی که جوان است و در تمام طول تابستان گل‌های زیادی تولید می‌کند. این گونه به‌خوبی و آسانی رشد می‌کند و رشد بسیار خوبی در گلدان دارد و برای نگهداری در خانه و بالکن بسیار مناسب است. زمانی که به گل‌دهی می‌رسد به مراقبت و نگه‌داری بسیار کمی نیاز دارد. کاکتوس هاماتو در خاک‌های غنی با زهکشی خوب با آفتاب کامل در تمام طول سال به‌خوبی رشد می‌کند (اما در تابستان بهتر است در یک مکان سایه آفتاب باشد). کاکتوس هاماتو در یک گلدان دارای سوراخ زهکشی که با خاک کاکتوس پر شده است به خوبی رشد می‌کند.

خاک کاکتوسی که برای کاشت کاکتوس هاماتو استفاده می‌شود نباید مقدار زیادی هوموس داشته باشد. برای داشتن بهترین رشد باید به‌طور مرتب به گیاه آب داده شود. هفته‌ای یک بار آب برای کاکتوس هاماتو کافی است. زمانی که گیاه در معرض نور خورشید است نباید بدنه کاکتوس خیس شود. در صورتی که بدنه کاکتوس مرطوب باشد و در معرض نور خورشید قرار بگیرد باعث ایجاد زخم، عفونت قارچی و یا حتی مرگ کاکتوس می‌شود. باید به‌خوبی از گیاه مواظبت شود تا از تشکیل کپک‌های ریز در نزدیکی آرئول‌ها جلوگیری گردد. کاکتوس هاماتو در طول زمستان در دمای ۵ درجه سانتی‌گراد خشک می‌شود. برای حفظ گیاه سالم‌تر باید گیاه در دمای زیر ۵ درجه سانتی‌گراد قرار نگیرد. ولی با توجه به زیستگاه طبیعی آن، کاکتوس هاماتو می‌تواند در دمای ۷- درجه سانتی‌گراد نیز زنده بماند.

تکثیر کاکتوس هاماتو از طریق بذر کاکتوس یا قلمه کاکتوس صورت می گیرد. بذرها روش معمول برای تولید کاکتوس هاماتو می‌باشند. این کاکتوس به‌آسانی از طریق بذر رشد می‌کند. برای روش کاشت کاکتوس هاماتو بذرها را می‌توان در بهار یا تابستان در گلدان‌های حاوی خاک کاکتوس کاشت. گلدان باید دارای سوراخ زهکشی باشد. همچنین خاکی که برای کاشت استفاده می‌شود باید غنی بوده و زهکشی خوبی داشته باشد. بذرها را در سطح خاک قرار دهید و با لایه بسیار نازکی شن، بذر کاکتوس هاماتو را بپوشانید. سپس خاک را مرطوب کنید و یک شیشه روی گلدان قرار دهید تا رطوبت حفظ شود. گلدان را تا زمان جوانه‌زنی در یک مکان گرم قرار دهید و خاک را مرطوب نگه‌دارید ولی از خیس شدن خاک پرهیز کنید. بعد از جوانه‌زنی شیشه را بردارید تا گیاه بتواند نور و هوا دریافت کند. نهال‌ها را می‌توان بعدازاین که کمی رشد کردند در گلدان‌های جداگانه کاشت.

کاکتوس ریشه‌های بسیار بلندی دارد که به کمک آن‌ها می‌تواند آب موردنیاز را در خود ذخیره کند. شاید بتوان گفت این بزرگ‌ترین تفاوت کاکتوس با سایر گیاهان است. از نظر شرایط نگهداری کاکتوس هاماتو اگر شما در خانه گیاه کاکتوس دارید دقت کنید درون خاک کاکتوس باید از شن و سنگریزه نیز استفاده کنید. همچنین به خاطر داشته باشید این گیاه به نور زیاد احتیاج دارد و باید در محیطی گرم قرار بگیرد. از دیگر نکاتی که باید به آن توجه کنید آبیاری کاکتوس است. به خاطر داشته باشید کاکتوس نسبت به سایر گیاهان باید با فاصله زمانی طولانی‌تری آبیاری شود. البته آبیاری کاکتوس باید با توجه به نوع آن، فصل، گرمای محیط و اندازه گیاه تعیین شود. با در نظر گرفتن همه این موارد و از آنجا که امروزه کاکتوس‌ها در اندازه‌های مختلف ارائه و فروخته می‌شوند، می‌توانید با توجه به فضای خانه خود، تعدادی از این گیاه را در نقاط مختلف نگهداری کنید. گلدان‌های رنگی و کوچک کاکتوس به‌خوبی می‌توانند پشت پنجره، روی میزهای کنار دیوار و کنار قاب عکس‌های رومیزی قرار بگیرند و جلوه‌ای خاص به اتاق، سالن و خانه شما بدهند.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

گل پریوش گلی بسیار زیباست که بومی مناطق ماداگاسکار، آمریکای شمالی، چین و هند و از خانواده خرزهره است. گل پریوش در فضای سبز شهری و در مناطق گل‌کاری شده و حاشیه‌ای باغچه‌ها کاشته می‌شود و جلوه زیبایی را به محیط اطراف خود می‌بخشد. گل‌های پریوش اکثراً به رنگ گل پریوش سفید، گل پریوش قرمز، گل پریوش صورتی و گل پریوش الوان می‌باشند. گل پریوش گیاهی بسیار مقاوم و همیشه سرسبز است که نگهداری و پرورش آن زحمت زیادی ندارد و به‌راحتی کم‌آبی و دمای بالای هوا را تحمل می‌کند.

روش کاشت

معمولاً بذر گل پریوش به‌صورت مستقیم در گلدان کاشته نمی‌شود. بدین منظور ابتدا باید خزانه‌ای را برای کاشت بذر گل پریوش فراهم نمایید. از گلدانی با ارتفاع کم می‌توانید به‌عنوان خزانه استفاده نمایید و خاک مناسب جهت کاشت را در آن قرار دهید. سپس خاک را به‌خوبی آبیاری نمایید. زیرا پس از کاشت بذرها نمی‌توانید خوب آبیاری کنید. حال بذرها را به فاصله ۲ تا ۳ سانتی‌متر روی سطح خاک بپاشید. در این مرحله لایه نازکی از خاک را بر روی بذرها بریزید و برای آبیاری بذر گل پریوش از اسپری آب استفاده نمایید. به‌منظور این‌که بذرها سریع‌تر جوانه بزنند. سطح روی گلدان را با نایلون بپوشانید و پس از این‌که جوانه‌ها از خاک بیرون آمدند نایلون را بردارید و آن‌ها را به گلدان یا باغچه انتقال دهید.

شرایط نگهداری

آبیاری: گل پریوش به آبیاری منظم نیازمند است و باید سطح خاک گیاه مرطوب باشد.

خاک: خاک گلدانی لومی برای گل پریوش مناسب است.

نور: گل پریوش گیاهی آفتاب دوست است و حتی روزهای گرم تابستان تأثیر منفی روی برگ‌های آن ندارد.

گلدهی: دوره گلدهی گل پریوش از ماه خرداد تا اوایل فصل پاییز است.

تکثیر: تکثیر و کاشت گل پریوش از طریق نشا و بذر انجام می‌شود.

گل شاه پسند گیاهی زیبا و جذاب برای نگهداری در فضاهایی است که در طول روز دارای نور کافی خورشید هستند. اگر شما در خانه باغچه دارید یا بالکن شما فضایی مناسب برای کاشت گیاه دارد، پیشنهاد ما نگهداری و کاشت گل شاه پسند است. در این مقاله شما را با روش کاشت بذر گل شاه پسند در باغچه و گلدان و شرایط نگهداری از آن آشنا می‌کنیم.

نحوه کاشت بذر گل شاه پسند در باغچه و گلدان

کاشت بذر شاه پسند در باغچه باید در اواخر تابستان انجام شود،‌ اما در محیط آپارتمان با تنظیم دمای محیط در هر زمانی می‌توانید به کاشت و نگهداری از این گیاه اقدام کنید. مراحل کاشت بذر گل شاه پسند به شرح زیر است:

بذر‌ گل شاه پسند را قبل از کاشت به مدت ۲۴ ساعت در آب بخیسانید تا زودتر جوانه بزنند.

بذر‌ گل شاه پسند خیسانده شده را در سینی نشا و بستر حاوی ماسه و پرلیت بکارید و بر روی بذر‌ گل شاه پسند را با لایه نازکی از ماسه بپوشانید، البته به نحوی که خیلی پوشانده نشوند. بذر‌ گل شاه پسند برای جوانه‌زنی به نور نیاز دارد.

تا زمانی که بذر‌ گل شاه پسند جوانه بزند، بستر کاشت را مرطوب نگه‌دارید. پوشاندن سطح گلدان با یک پلاستیک به حفظ رطوبت هوا کمک کرده و این عمل نیز به جوانه‌زنی بذر‌ گل شاه پسند کمک می‌کند.

پس‌ازآن که گیاهچه‌های جوان، شش برگی شدند، آن‌ها را به گلدان اصلی منتقل کنید.

جوانه‌زنی بذر‌ گل شاه پسند حدود ۶ الی ۱۴ روز طول می‌کشد.

برای کاشت در گلدان از سایز متوسط استفاده کنید و چنانچه در باغچه می‌کارید، نشاء‌ها را با فاصله ۱۰ سانتی‌متر از یکدیگر بکارید.

مکانی که برای کاشت بذر‌ گل شاه پسند در نظر گرفته‌اید باید کاملاً آفتابی باشد و در تابستان گیاه را به‌طور مرتب آبیاری کنید.

گیاه‌شناسی گل شاه پسند

گل شاه پسند انواع گوناگونی دارد و در بین این گونه‌ها، گیاه یک‌ساله و چندساله دیده می‌شود. این گیاه به شکل بوته‌ای رشد کرده و ارتفاع آن بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی‌متر متغیر است. شاه پسند، دارای گل آذین چتری با گل‌هایی به رنگ‌های قرمز نارنجی و یا دو رنگ جدا از هم زرد است. ویژگی بارز این گیاه، تغییر رنگ گل‌ها هم‌زمان با افزایش سن است به‌طوری که گل‌ها در ابتدا زرد، بعد نارنجی و بعد قرمز رنگ می‌شوند. گلدهی گیاه شاه پسند در مناطق گرمسیر، در تمام طول سال و در سایر مناطق، بسته به دما، در تابستان صورت می‌گیرد.

شرایط محیطی موردنیاز نگهداری گل شاه پسند

خاک: بذر‌ گل شاه پسند به خاک با حاصلخیزی متوسط و زهکشی کافی نیاز دارد.

نور: شاه پسند بسیار آفتاب دوست است و به نور کامل آفتاب نیازمند است. اگر بذر‌ گل شاه پسند را در گلدان و در داخل منزل نگهداری می‌کنید، لازم است آن را در مکانی که در طی روز حداقل ۵ تا ۶ ساعت از نور مستقیم آفتاب بهره‌مند است، قرار دهید.

دما: گل شاه پسند گرمای هوا را به‌خوبی تحمل می‌کند، ولی به سرمای کمتر از ۱۰ درجه سانتی‌گراد حساس است. در فضای باز این گل مخصوص فصل بهار و تابستان است ولی در محیط خانه، با تنظیم دمای محیط، می‌توانید در فصل پاییز و زمستان نیز این گیاه را نگهداری کنید.

آبیاری: نیاز آبی گل شاه پسند متوسط است و در فصل تابستان باید به‌طور مرتب آبیاری شوند. این گیاه رطوبت بیش‌ازحد را تحمل نمی‌کند، بنابراین از غرقابی کردن گیاه بپرهیزید. توجه داشته باشید، آبیاری بیش‌ازاندازه باعث رشد علفی و عدم گلدهی گیاه خواهد شد.

آفات و بیماری‌ها: گیاه شاه پسند، به بیماری سفیدک پودری و بیماری‌های قارچی حساس است و برای پیشگیری از آن باید از پاشیدن آب روی برگ‌های گیاه خودداری کنید. شرایط سرد و مرطوب و عدم وجود نور کافی ازجمله شرایط مساعد برای شیوع این بیماری‌ها است.

کوددهی: یک بار کوددهی در اول بهار و یک بار اول تابستان کافی است.

اگر از این گیاه را در منزل نگهداری می‌کنید، به زودی شاهد رفت‌وآمد پروانه‌ها به سمت این گل خواهید بود. هنگام کاشت شاه پسند، حتماً از دستکش استفاده کنید، چون شیره گیاه برای پوست حساسیت‌زاست.

علف چای به آن گل راعی، هوفاریقون و گل شهناز نیز گفته می‌شود گیاهی است علفی و چندساله، فاقد کرک، در پایه چوبی با غده‌های شفاف حاوی مواد روغنـی و گـاهی بـه رنگ قرمز یا سیاه که بسته شرایط محیط از ۲۵ سانتی‌متر تا ۱ متر رشد می‌کند. در سال اول رشد رویشی دارد و خزنده است. رشد مطلوب و گلدهی از سال دوم به بعد آغاز می‌شود. ساقه‌های آن در قاعده منشعب، دارای دو خـط نسـبتاً برجسته در تمامی طول آن است و شاخه‌های متقابل و جفتی آن از یـک ریـزوم کوتاه در سطح خاک منشأ می‌گیرند. برگ‌های این گیاه قاشقی شکل، متقابل، بیضوی و نسـبتاً نیزه‌ای شـکل بـوده، دم برگ‌ها کوتاه، رگبرگ‌هایی به طول ۵/۱-۴ سانتی‌متر کامل و بدون کـرک کـه بـر روی آن‌ها نقاط کوچک و شفافی به تعداد فراوان دیده می‌شود کـه در واقـع کیسه‌های ترشی مملو از اسانس هستند و بدون دم برگ می‌باشند و دارای حفـرات فـراوان سانس هستند که نام گونه این گیاه از همـین ویژگـی بـه معنـی سوراخ‌سوراخ حاصل شده است. ولی در حقیقت سوراخ نیسـت بلکـه پـرده نـازک و شفافی است که غده‌های روغنی در کناره‌های آن قرار دارند. ریشه‌های گیاه کوتاه و به طول ۴۵-۳۰ سانتی‌متر و عرض ۴/۰-۳/۰ سانتی‌متر است. در گلبرگ‌های آن نقاط ریز با خطوط تیره‌ای مشاهده می‌شود کـه غده‌های ترشحی می‌باشند. محتوای غده‌ها شیره‌ای به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای است. گل‌های آن زردرنگ به قطر ۲۰-۲۵ سانتی‌متر بوده و از پنج کاسـبرگ سـبز و ۵ گلبرگ زرد طلایی به‌صورت آزاد (نیزه‌ای شکل) تشکیل شده است. گل آن کمی معطر و دارای بویی شبیه صمغ صنوبر است. گل‌ها خود لقـاح، متقارن، خامه‌ای طویل و دارای دانه‌های گرده فراوان هستند به همین دلیل حشرات را به‌سوی خود جذب می‌کنند. در زمانی که بساک ها شکافته می‌شوند با کلاله تماس ندارند زیرا در یک سطح نمی‌باشند بنـابراین در ایـن مرحلـه گرده‌افشانی وابسته به حشرات است که جلب گل‌ها می‌شوند بعد از گل دادن گلبرگ‌ها و پرچم‌ها به‌طرف داخل گل کشیده می‌شوند و در آن موقع که بساک ها پوشیده از دانه‌های گرده هستند با کلاله تماس پیدا می‌کنند. پرچم‌ها زیـاد، پنج دسته‌ای، جدا، مقابل گلبرگ‌ها است.

مایعی که از گل‌ها خارج می‌گردد قرمز بوده و بر روی پوست اثر آبی- بنفش بر جای می‌گذارد. میـوه به‌صورت کپسول ۳ خانه است که بذور تیره‌رنگ در آن قرار دارد و طول آن‌ها حـدود ۱ میلی‌متر بـوده و فاقـد آندوسـپرم می‌باشند. وزن هزار دانه آن ۳/۰-۱۵/۰ گرم است. زمان گل‌دهی اواخر اردیبهشت تا اواخر مهرماه و زمان برداشت سرشاخه‌ها خرداد تا تیرماه است. این گیاه نیازمند تابش مناسب نور خورشید است. خاک‌های غنی از مواد غذایی و رطوبت مناسب با بافت سبک تا متوسط و زهکش خوب را با ۶-۷=pH را می‌پسندد. نسبت به خاک‌های اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم است. جذب‌کننده عنصر کادمیم است و باید در خاک‌هایی کـه حـاوی بـیش از ۲۵/۰ kgsoil/mgcd هستند، پرورش یابد.

این گیاه بیشتر در مناطق خشک، مرغزارها و مراتع آفتاب‌گیر می‌روید. این گیاه بومی بریتانیا و اروپا است. علـف چای به سرما، کم‌آبی و شوری حساس است و خاک‌های دارای زهکشی را ترجیح می‌دهد. برای افزایش گلـدهی علـف چای مکان‌های آفتابی برای کشت مناسب‌تر است. علف چای گیاهی است روزبلند و حداکثر گل و ماده مؤثر آن را در اوایل تابستان تولید می‌نماید. علف چای در محدوده وسیعی از اقالیم رشد می‌کند اما برای جوانه‌زنی یا بقای گیاهچه در ارتفاع بیش از ۱۵۰۰ متر بـه علت سرما، رشد محدودی پیدا می‌کند. این گیاه در صفر درجه سانتی‌گراد شروع به رشد می‌کند، در منـاطق معتـدل رشد مطلوبی دارد و گرمای بیش‌ازحد رشد آن را مختل می‌کند.

اثر رطوبت بارندگی زیاد باعث کاهش هـوای خـاک و شستشـوی عناصـر غـذایی می‌گردد کـه بـرای علف چای مناسـب نیست. بهترین رشد علف چای را ارتفاع ۶۰۰ متر و بارندگی بیش از ۷۶۰ میلی‌متر عنوان نموده است. اثر خاک علف چای به EC و PH خاک و آب حساس است درحالی‌که در محدوده‌های وسیعی از خاک‌ها رشد می‌کند ولـی بهترین رشد را در خاک‌های سبک و عمیق دارد. رشد مطلوب این گیاه در خاک‌هایی با حاصل خیـزی زیـاد تـا کـم بـا زهکش خوب است و بهترین PH حدود ۶٫۶، بهترین EC خاک و آب حدود ۲۰۰۰ میکروموس است. مواد و عناصر غذایی موردنیاز مقدار ۶۰ کیلوگرم ازت، ۸۰ کیلوگرم و فسفر ۱۲۰ کیلوگرم پتاس است. مقادیر مختلف کودهای شیمیایی NPK براثر جذب عناصر غذایی در صورت برداشت گیاه به اندازه ۲۰ تـن در هر هکتار به ترتیب ۱۱۹,۴۰,۱۰۵ کیلوگرم پیشنهاد شده است. دادن کود دامی و شیمیایی زیاد سبب شـیوع آفـات در این گیاه می‌شود.

قسمت‌های مورداستفاده

سرشاخه‌های گل‌دار تازه یا خشک شده گیاه سرشاخه‌ها را باید در زمان گلدهی از گیاه چید. در این هنگام طعم آن تلخ، کمی قابض و به‌طور ملایم شور است. اگـر در بین انگشتان فشرده و له شود، بوی معطر و رزینی از آن استشمام می‌شود. برای منظورهای درمانی گل را باید زمانی از گیاه جدا کرد که در حال طراوت یعنی قبل از پلاسیده شدن باشند.

کاشت

تکثیر این گیاه عمدتاً توسط بذر در بهار، تقسیم اندام زیرزمینی (ریشه راست) در پاییز و گـاه توسـط قلمـه سـاقه صورت می‌گیرد. ولی جهت تکثیر در سطح وسیع از بذر علف چای استفاده می‌شود. بذور ریز این گیاه را بایستی در عمق کم کشت نمود زیرا به دلیل کوچک بودن به کشت عمیق حساس هستند. معمولاً از کشت غیرمستقیم بذور استفاده می‌شود. در اواخر زمستان، بذرهای داخل خزانه، در پیت و بدون پوشش روی بستر کشـت می‌شوند. بـذرها در ۱۰-۲۸ روز جوانه می‌زنند. هنگامی‌که نشاها به ارتفاع ۱۰-۱۵ سانتی‌متر رسیدند می‌توان آن‌ها را به مزرعه منتقل کـرد. ایـن عمـل باید بلافاصله بعد از مساعد شدن هوا و رفع یخبندان صورت گیرد که به‌طور معمول مدت‌زمان لازم جهت انتقال نشـا از خزانـه بـه زمین اصلی ۴۵-۶۰ روز به طول می‌انجامد. فاصله ۳۰-۴۰ سانتی‌متری گیاهان از یکـدیگر بالاترین عملکرد را داشته است.

مراقبت و نگهداری

علف چای در مرحله خزانه به گیاه انگلی سس حساس و در ایـن مـورد بایـد بسیار مراقب بود و از بذور مرغوب استفاده کرد است. بسته به اقلیم و میزان گرمای هوا آبیاری، به‌صورت منظم به روش‌های سنتی بین ۷-۱۰ روز یک‌بار یا به‌صورت قطره‌ای برای این گیاه مناسب است. البته لازم به ذکر است که حدوداً یـک ماه پس از کاشت علف چای، این گیاه به میزان آب زیادی نیاز داشته و رطوبت خاک باید دائماً حفظ شود. مبارزه با آفات و امراض موجود در منطقه با روش‌های توصیه‌شده و دفـع علف‌های هرز در مراحل اول (قبل از کاشت و اوایل رویش) باید انجام شود.

برداشت

برداشت این گیاه در زمانی است که ۵۰ تا ۸۰ درصد گل‌ها باز شده‌اند یعنی در اواخر خرداد یا ابتدای تیرماه و ایـن عمل شامل قطع پیکره رویشی این گیاه از نزدیکی سطح زمین (۱۰-۲۰ سانتی‌متر بالای طوقه) است. برداشـت در حدود ۳-۴ بار به فاصله ۳-۵ روز تکرار شود، در طول سال می‌توان ۲ بار پیکر رویشی آن را برداشت کـرد. برداشـت در یک روز آفتابی صورت گرفته و محصول را بایستی به‌سرعت در محلی تاریک خشک نمود. سرشاخه‌های گل‌دار گیاه را باید بعد از برداشت به‌سرعت خشک کرد. برای این منظور می‌توان پـس از برداشـت در یک روز آفتابی آن‌ها را در سایه و محلی که هوا جریان داشته باشد و نور مستقیم خورشید به محصول نتابد پهن نموده یا در خشک‌کن استاندارد که دمای آن ۳۵-۴۵ درجه سانتی‌گراد است خشک کرد. در این حالت مـاده مؤثر گیـاه در زمان خشک شدن محفوظ می‌ماند. سپس آن‌ها را در گونی‌های کنفی و بهداشتی در انبار خنک نگهداری می‌نمایند. عملکرد این گیاه برای گیاهان تازه ۱۴-۱۶ تن در هکتار و ۲۰۰۰-۲۵۰۰ کیلوگرم ماده خشک در هکتار است کـه حداکثر عملکرد در سال سوم خواهد بود و بعد از سال چهارم عملکرد آن کاهش می‌یابد. اگر هدف برداشت، بـذر، باشـد باید هنگام رسیدن بوته‌ها که رنگ کپسول خاکی‌رنگ شدند اقدام به برداشت سرشاخه‌ها و جداسازی بذر نمود.

خواص

علف چای گرفتگی صدا را باز می‌کند و خلط‌آور است.

برای درمان مرض کزاز به کار می‌رود.

درمان‌کننده اسهال و اسهال خونی است.

از خواص علف چای درمان ضعف جنسی است.

علف چای برای درمان درد دنبالچه بهترین دارو است.

این گیاه ضد کرم معده و روده، ادرارآور و قاعده آور است.

علف چای درمان‌کننده مننژیت است.

علف چای برای درمان فلج به کار می‌رود.

از خواص گیاه هوفاریقون درمان زخم‌های عمیق، متعفن و التهابات پوستی است به این منظور برگ گیاه علف چای را بکوبید و یا روغن حاصل از گل این گیاه را روی محل زخم قرار دهید.

ماده قرمزرنگی که در برگ‌های علف چای وجود دارد و با فشار دادن برگ‌ها از آن خارج می‌شود، برای التیام زخم‌ها و درمان سوختگی به کار می‌رود.

از دیگر خواص هوفاریقون درمان بی‌خوابی، سیاه‌سرفه و مننژیت است.

دمنوش علف چای برای درمان افسردگی مفید است.

یکی از مهم‌ترین خواص علف چای تقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن ویروس‌ها از جمله ویروس ایدز است. طبق آخرین تحقیقات علف چای می‌تواند ویروس‌ها را از بین ببرد. مدتی است که بیماران مبتلا به ایدز از این گیاه استفاده می‌کنند که سیستم دفاعی بدن آن‌ها را تقویت و علائم بیماری را تخفیف می‌دهد.

مضرات هوفاریقون

تحقیقات دانشمندان نشان داده مصرف گیاه علف چای برای انسان درصورتی‌که در حد مجاز توصیه‌شده مصرف شود ایجاد عوارض پوستی نمی‌کند، مگر افرادی که دارای پوستی حساس باشند، لذا اشخاصی که نیاز به استفاده از خواص علف چای داشته و از این گیاه استفاده می‌کنند، باید حتی‌الامکان دور از تابش اشعه آفتاب باشند. قرار گرفتن پوست در معرض آفتاب پس از مصرف خوراکی این گیاه، ممکن است منجر به آسیب پوستی و درماتیت شود. در هوای مرطوب و آفتابی هرس کردن گیاه و چیدن برگ و گل باعث درماتیت تماسی می‌شود. علف چای با غذاهای دارای مقادیر زیاد تریپتامین مانند پنیر، داروی فلوکستین، مهارکننده MAO، داروهای ضد ایدز، داروهای قلبی حاوی دیگوگسین بهتر است مصرف نشود، چون ممکن است مقدار کمی اثرات آن‌ها را کاهش دهد.

فلفل یکی از پرمصرف‌ترین ادویه‌ها در آشپزی و خانه‌داری است. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع فلفل و کاربردهای آن در آشپزی آشنا کنیم. فلفل سیاه، سفید، قرمز و سبز، همه از یک گیاه تهیه می‌شوند. رنگ ‌فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. فلفل فواید زیادی دارد. مصرف فلفل سیستم هاضمه را تقویت می‌کند و به گردش خون سرعت می‌بخشد. کاشت فلفل به‌تدریج در کشورهای نزدیک به منطقه مالابار هم که آب و هوای مشابهی دارند رایج شده، از جمله سریلانکا، مالزی، اندونزی و تایلند. در حال حاضر صادرکنندگان جدیدی مانند ویتنام و برزیل به جمع این کشورها پیوسته‌اند. فلفل پیش از بسته‌بندی باید ابتدا از ساق و برگ و گرد و خاک جدا شود. فلفل پس از خشک شدن در رنگ‌های سیاه، قرمز و سفید یافت می‌شود. انواع فلفل متناسب با کیفیت و رنگ و بو، قیمت‌های متفاوتی دارند.

خواص فلفل

فلفل پرزهای چشایی را تحریک می‌کند و پیامی ‌به معده می‌فرستد که باعث ترشح اسید هیدروکلوریک و در نتیجه هضم بهتر غذا می‌شود. اسید هیدروکلوریک برای هضم پروتئین‌ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است. هنگامی‌که مقدار اسید هیدروکلوریک بدن کافی نباشد، غذا به مدت طولانی در معده باقی می‌ماند که منجر به سوءهاضمه می‌شود. به‌علاوه، فلفل تعرق و ادرار را افزایش می‌دهد. فلفل همچنین اثرات مفید آنتی‌اکسیدان و آنتی باکتریال مؤثر را در خود نشان داده است.

سیاه، سفید، قرمز، سبز

رنگ فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. رایج‌ترین نوع فلفل، فلفل سیاه است که برای آن باید میوه‌های فلفل را زمانی چید که نارس و رنگشان هنوز سبز است. دانه‌ها در جریان تخمیر و خشک شدن چروکیده و سیاه رنگ می‌شوند. دیگر نوع متداول، فلفل سفید است. برای به دست آوردن فلفل سفید، دانه‌ها هنگام برداشت باید کاملاً رسیده و به رنگ کبود متمایل به قرمز تیره باشند. دانه‌ها را در آب قرار می‌دهند تا خیس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقی می‌مانند که در جریان خشک شدن رنگ سفید متمایل به زرد پیدا می‌کنند.

فلفل قرمز نیز از میوه‌های کاملاً رسیده گیاه فلفل به دست می‌آید، با این تفاوت که فرایند خشک کردن دانه‌ها باید سریع انجام گیرد. محصول نادرتر این گیاه فلفل سبز است. برای تهیه آن دانه‌های فلفل به‌صورت زرد و نارس برداشت می‌شوند و سپس باید در معرض نمک یا سرکه قرار گیرند تا از تخمیر شدن آن‌ها جلوگیری شود. گونه‌های مختلف فلفل علاوه بر رنگ در عطروطعم و همین‌طور درجه تندی هم تفاوت‌هایی با هم دارند. فلفل‌های سیاه و سبز معطرتر از فلفل سفید هستند. اما فلفل سفید تندتر از انواع دیگر است و معمولاً برای تهیه سس ماهی استفاده می‌شود. فلفل سبز برای تهیه سس غذاهای کبابی کاربرد دارد. دانه‌های فلفل سبز را معمولاً نمی‌سایند. فلفل قرمز هم تند و هم دارای طعم شیرین ملایمی است و مانند فلفل سیاه هنگام پخت گوشت قرمز از آن‌ها استفاده می‌شود.

کاربردهای مختلف فلفل در آشپزی

برخلاف اینکه نام هر سه نوع مورد نام برده شده فلفل می‌باشد، اما خواص و کاربردهای آن‌ها یکسان نیست و متفاوت با یکدیگر هستند.

فلفل سفید

این گونه از فلفل، زمانی به دست می‌آید که پوست بیرونی دانه‌ها بر اثر تابش نور خورشید خشک و باز شود. دانه‌های سفید درون این پوست‌ها، فلفل سفید است. فلفل سفید، عطروطعم ماندگاری ندارد و پس از گذشت زمان به سرعت رایحه آن از بین خواهد رفت. به دلیل رنگ سفید این فلفل، بهتر است در غذاهایی از آن استفاده کنید که بخواهید رنگ یک دستی داشته باشند و دانه‌های فلفل در آن مشخص نباشند؛ مانند تهیه سس سفید و یا پوره سیب زمینی.

فلفل سیاه

فراوان‌ترین نوع از فلفل که در دسترس است، فلفل سیاه است. این فلفل به‌طور طبیعی از لایه بیرونی که توسط تابش نور خورشید به رنگ سیاه در آمده، به دست می‌آید. عطر آن بسیار بیشتر از فلفل سفید است. همچنین ترکیب اجزای درون آن فواید زیادی برای سلامتی دارد. فلفل سیاه می‌تواند در مدت زمان طولانی‌تری تازه بماند، بدون اینکه از خاصیت و عطروطعم آن کم شود. استفاده از فلفل سیاه به جای سفید در وعده‌های غذایی، به دلیل برتری عطر و ماندگاری بیشتر، رایج‌تر است.

فلفل قرمز

فرآیند ساخته شدن فلفل قرمز با دو گونه قبلی به کلی متفاوت است. این فلفل از ماده Capsicum موجود در فلفل‌های چیلی به دست می‌آید. مواد موجود در فلفل‌های سفید و سیاه از نوع ماده Piperine است. حال آنکه در فلفل قرمز، این ماده متفاوت بوده و در واقع Capsicum است.

هر ۳ نوع فلفل می‌توانند هم در خواص دارویی مفید باشند و هم در طعم بخشی به غذاها؛ اما فلفل قرمز در بحث آنتی‌اکسیدان‌ها و اثرات مفیدی که بر روی سلامت دارد، بسیار قدرتمندتر از دیگر انواع است. همچنین فلفل قرمز بسیار تندتر است و طبیعت گرم آن نیز بیشتر است.

خواص فلفل دلمه‌ای

فلفل دلمه‌ای یکی از سبزی‌هایی است که به علت شکل زیبا، جنس جذاب، طعم متفاوت و رنگ‌های متنوع بسیار موردتوجه قرار دارد. این گیاه در چهار رنگ مختلف سبز، زرد، نارنجی و قرمز در بازار عرضه می‌شود. جالب است بدانید که هر کدام از این رنگ‌ها معرف خاصیت ویژه‌ای از این گیاه است.

با این که همه این فلفل‌های دلمه‌ای خواص مشابهی دارند، ولی دارای تفاوت‌های زیادی نیز هستند. فلفل دلمه‌ای به علت دارا بودن آب میان بافتی فراوان یکی از کم کالری ترین سبزی‌ها می‌باشد. با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز رنگ در میان اکثر افراد شناخته شده تر می‌باشد، اما پیگمآن‌های ایجادکننده رنگ قرمز، نارنجی و زرد خواص بسیاری دارند. از نظر طعم، فلفل دلمه‌ای سبز کمی تلخ‌تر است و فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز شیرین‌تر هستند و به حالت میوه‌ای بیشتر شبیه می‌باشند. فلفل دلمه‌ای گیاه تندی نیست؛ زیرا کاپسایسین که باعث طعم تندی در فلفل می‌شود، در این فلفل به مقدار بسیار ناچیزی وجود دارد.

فلفل دلمه‌ای سرشار از ویتامین‌های گروه ب مانند تیامین، ریبوفلاوین و B6 است که ویتامین‌های مؤثر در تبدیل مواد غذایی به انرژی می‌باشند. فلفل دلمه‌ای همچنین گیاهی سرشار از فیبر، پروتئین و آهن است. فیبر در غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، غلات کامل و حبوبات یافت می‌شود و بدن برخلاف پروتئین، کربوهیدرات و چربی نمی‌تواند آن را هضم کند و در دستگاه گوارش با اتصال به چربی‌ها و افزایش دفع آن‌ها، موجب کاهش فشارخون و کلسترول خون می‌گردد. همچنین موجب جذب آهسته‌تر قند خون می‌شود. در نتیجه باعث می‌شود تا قند خون در حیطه نرمال ثابت بماند. از اثرات دیگر فیبر، التیام التهاب‌های ایجادشده در قسمت‌های مختلف بدن است.

فلفل دلمه‌ای سبز رنگ وقتی خیلی رسیده می‌شود به رنگ قرمز تبدیل می‌شود که رسیده‌تر، شیرین‌تر و با طعمی ملایم‌تر است. ویتامین ث و کاروتنوئیدها در حالت رسیده بیشتر هستند. هم چنین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در فلفل دلمه‌ای قرمزرنگ بیشتر از فلفل دلمه‌ای سبز است. به منظور تهیه فلفل دلمه‌ای قرمز، باید توجه کرد که رنگ آن روشن باشد و پوست سفتی داشته باشد. ولی فلفل‌هایی که پوست کدر و چروکیده دارند، به سمت فرآیند فساد پیش می‌روند و مواد مغذی‌شان به شدت افت می‌کند.

با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز و زرد هم منابع خوبی از ویتامین ث می‌باشند، اما فلفل دلمه‌ای قرمز بیش‌ترین میزان ویتامین ث را دارا می‌باشد. به گونه ای که دو برابر نیاز روزانه به ویتامین ث را تأمین می‌کند. ویتامین ث یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی می‌باشد. ویتامین ث در تسریع روند بهبود عفونت‌ها، ترمیم زخم‌ها و جراحات پوستی، تولید کلاژن موجود در غضروف‌ها و مفاصل استخوانی، تأمین سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها و استحکام رگ‌های خونی مؤثر است.

مسئول رنگ قرمز شفاف در فلفل دلمه‌ای، لیکوپن می‌باشد که آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است؛ و تحقیقات متعدد ثابت کرده است که لیکوپن از سرطان پروستات و بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند. لیکوپن ماده‌ای است که وقتی در معرض حرارت قرار بگیرد، آزاد می‌شود. بدین منظور لازم است کمی آن را در روغن تفت داد یا کبابی کرد. فلفل دلمه‌ای قرمز ۵۵ تا ۷۵ درصد نیاز روزانه بدن به مواد مغذی موردنیاز در سلامت استخوان را تأمین می‌نماید. این مسئله به دلیل دارا بودن مقادیر فراوانی از ریزمغذی‌هایی چون: کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم و روی است که همگی، از مواد مغذی موردنیاز در استحکام و حفظ بافت استخوانی می‌باشند.

پاپریکا، ادویه‌ای برگرفته از فلفل قرمز

ادویه پاپریکا، از فلفل دلمه‌ای قرمز رنگ یا فلفل چیلی قرمز گرفته می‌شود. این ادویه به‌منظور بهبود طعم در غذاها بسیار کاربرد دارد. این ادویه سرشار از ویتامین A و نیز ویتامین ب است که ویتامینِ در تقویت نوروترانسمیترهای سیستم اعصاب و رشد و نمو سلول‌های بدن مؤثر می‌باشد.

علت رنگ سبز این فلفل دلمه‌ای، مقادیر فراوان کلروفیل در آن است که در پیوند با منیزیم است. منیزیم در بهبود حافظه و یادگیری اثرات زیادی دارد. همچنین منیزیم در جهت کاهش فشارخون مؤثر است. مقادیر فراوان B6 و منیزیم موجود در فلفل دلمه‌ای سبز، باعث کاهش اضطراب ناشی از سندرم پیش از قاعدگی می‌شود و به‌منظور بهبود علائم این سندرم مؤثر می‌باشد. فلفل دلمه‌ای سبز ویتامینِ فراوانی دارد که در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و محافظت سلولی اثر دارد.

فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی، عینک آفتابی طبیعی

فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز منبع بسیار خوبی از کاروتنوئیدها هستند. کاروتنوئیدها گروهی از مواد شیمیایی گیاهی می‌باشند که سلامت چشم‌ها را به همراه دارند. کاروتنوئیدهای موجود در فلفل‌های دلمه‌ای عبارت‌اند از:

۱. بتاکاروتن که مسئول ایجاد رنگ نارنجی در هویج، کدو حلوایی، فلفل دلمه‌ای نارنجی و... است، در سلول‌های بینایی تبدیل به ویتامین ا می‌شود؛ که این ویتامین به‌منظور تقویت فرآیند بینایی بالأخص در نور کم کاربرد دارد. همچنین این ویتامین در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و سلول‌های شاخی پوست مؤثر است. بتاکاروتن همچنین از آنتی‌اکسیدان‌های بسیار قوی می‌باشد که افراد را در برابر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی محافظت می‌کند.

۲. لوتئین و زآگزانتین که رنگ زرد را در زردآلو، فلفل دلمه‌ای زرد و ... ایجاد می‌کند. از مواد اصلی تشکیل دهنده ماکولای چشم می‌باشند و ماکولای چشم را از آسیب‌های ناشی از افزایش سن محافظت می‌کنند و کمبود آن‌ها آب مروارید را در پی دارد. در حقیقت فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی را می‌توان نوعی عینک آفتابی طبیعی برای چشم‌ها دانست.

برای خرید بذر فلفل و سایر انواع بذرها و دیگر محصولات کشاورزی به به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گل آهار (Zinnias) از گیاهان یک ساله است که رشد بسیار سریعی دارد و گل‌های بزرگی هم تولید می‌کند. کاشت گل آهار، با رنگ‌های متنوعی که دارد، طیف زیبایی از رنگ‌ها را به باغ ارمغان می‌دهد. رایج‌ترین گل آهار، گل کوکب است که تا ۹۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. گل آهار در رنگ‌های قرمز، نارنجی، صورتی، زرد، بنفش، سفید است. از گل‌های رنگارنگ آهار برای تزیین حاشیه‌ها استفاده می‌شود. گل‌های آهار کوچک‌تر برای تزیین حاشیه‌ها و قرار دادن در گلدان‌ها مناسب‌تر هستند. گل آهار ظریف هم برای سبدهای آویز مناسب هستند. گل آهار برای درست کردن دسته گل بسیار مناسب هستند. گل آهار از زیباترین گل‌هایی است که برای کاشت در باغچه‌ها یا نماسازی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. از این گل به‌عنوان گل شاخه بریده هم می‌توان استفاده نمود.

گیاه‌شناسی گل آهار

آهار یک گل یک‌ساله است و زادگاه آن مکزیک است، برگ‌های پهن و دراز و نوک تیزی دارد برگ‌های گل آهار نسبتاً خشن است. رنگ برگ‌ها کمی به خاکستری می‌زند این‌گونه زیبا دارای گونه‌های پاکوتاه و پابلند می‌باشد در هر دو مدل این گیاه گل‌ها به دو نوع گل درشت و گل ریز موجود است و تنوع زیادی در این‌گونه یافت می‌شود. گلدهی این گیاه به علت رشد سریعی که دارد از زمان کاشت تا زمان گلدهی حدود ۲ ماه زمان می‌برد گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نمی‌کند و مرتباً در حال گلدهی است این‌گونه گیاهی زیبا در تمام فصل تابستان و اوایل فصل پاییز گلدهی دارد.

شرایط اکولوژیک موردنیاز گل آهار

خاک

بذر گل آهار به خاکی نیاز دارد که زهکش مناسب داشته باشد. همچنین اگر مقداری کود دامی پوسیده به خاک اضافه شود، سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شده و رشد گیاه را بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی بذر گل آهار در خاک باغچه به‌راحتی رشد می‌کند.

آبیاری

این گیاه خشک‌سالی و کم‌آبی را حتی در روزهای گرم سال تحمل می‌کند. بذر گل آهار برای رشد مطلوب به رطوبت کافی نیاز دارد ولی باید توجه داشت که هوای بسیار مرطوب و شرجی، به گیاه لطمه می‌زند.

دما

گرمای بیش‌ازحد هوا، گلدهی و قطر گل‌ها را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند منجر به توقف گلدهی نیز بشود. بنابراین در روزهای گرم تابستان باید بعدازظهرها در تابستان باشند.

نور

این گیاه نور مستقیم را دوست دارد. اگر نور کم باشد باعث رشد طولی گیاه و تولید ساقه‌های نازک و کاهش گلدهی می‌شود، تولید گل‌های کوچک و رنگ‌پریدگی می‌شود و اگر شدت نور بالا باشد باعث سوختگی برگ‌ها و ریزش گل‌ها می‌شود.

گونه‌های مهم گل آهار

از گونه‌های این جنس می‌توان z.angustifolia, z. haageana, z.Mexicana با گل‌های کم پر و نیمه پرپر و z.elegans را نام برد. امروزه ارقام پاکوتاه و پابلند به بازار عرضه شده که ارقام پاکوتاه آن بیشتر موردتوجه قرار گرفته است.

روش تکثیر گل آهار

تکثیر این گیاه با کشت بذر گل آهار صورت می‌گیرد. به این منظور دو راه در نظر گرفته می‌شود:

۱٫ نشاکاری: برای نشاکاری در مناطق سردسیر، بذر گل آهار را در فروردین یا اردیبهشت ماه، در خزانه می‌کارند و بعد در تیر ماه نشاکاری انجام می‌گیرد. اما در مناطق گرمسیر، انتقال در اسفند ماه صورت می‌گیرد و باعث می‌شود در مقایسه با حالت قبلی، ارتفاع و انشعابات گیاه بیشتر شده و عملکرد بذر گل آهار افزایش یابد. زمان انتقال نشا، در مرحله ۳ تا ۴ برگی است و اگر به تأخیر بیافتد، برگ‌های پایین ریزش پیدا کرده و گیاه ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کند. این روش یک عیب دارد و آن هم زمان‌بر بودن و وقفه زیاد است. به همین دلیل اکثراً بذر گل آهار مستقیماً در محیط اصلی کشت می‌شود.

۲٫ کشت مستقیم بذر گل آهار: در این روش بذر گل آهار در اوایل بهار در زمین اصلی کشت می‌شود و از آنجای که بذر مصرفی زیادتر از حالت نشاکاری است پس حتماً باید عمل تنک کردن در مرحله ۲ تا ۳ صورت گیرد. در غیر این صورت گیاه دچار خوابیدگی می‌شود.

شرایط نگهداری گل آهار

محل کاشت بذر گل آهار باید در طول روز حداقل ۴ الی ۶ ساعت از تابش مستقیم نور خورشید برخوردار باشد، باید مراقب بود که بهترین مکان برای کاشت گیاه مکانی است که در طول روز بیشتر از ۶ ساعت نور مستقیم خورشید بیشتر نتابد زیرا همان‌طور که نور کم باعث رشد ساقه‌ها و گلدهی کم خواهد شد. آفتاب زیاد بخصوص در روزهای گرم باعث کوچک ماندن گل‌ها خواهد شد، همچنین برای آبیاری گیاه نباید اجازه داد خاک به‌طور کامل خشک شود بخصوص در ایام تابستان با گرمی هوا و افزایش دما نیاز گیاه به آب بیشتر می‌شود، البته نباید خاک گیاه همیشه غرق آب باشد که باعث پوسیدگی گیاه خواهد شد، آبیاری در فواصل زمانی مناسب باعث گلدهی بهتر گیاه خواهد شد.

گلدهی گل آهار

به علت رشد زیاد آهار، از زمان کاشت بذر گل آهار تا گلدهی آن ۱٫۵ تا ۲ ماه طول می‌کشد. گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نکرده و مرتب گل‌های جدیدی را می‌توان روی آن مشاهده کرد. بدین ترتیب در تمام مدت تابستان و نیمی از پاییز گلدهی دارد.z.elegans روزکوتاه اختیاری است و در روزهای کوتاه زودتر به گل می‌رود بهترین کیفیت گل آهار در روزهای کوتاه اواخر تابستان به دست می‌آید.z. angustifolia نسبت به طول روز بی‌تفاوت است.

نگهداری پس از برداشت گل آهار

زمانی که آهار به‌منظور استفاده از گل بریده آن پرورش داده می‌شود باید پس از باز شدن کامل گل و در ساعت‌های خنک روز مانند صبح یا بعدازظهر و زمانی که گیاهان عاری از رطوبت یا شبنم باشند برداشت شود. شاخه باید تا بیشترین طول برداشت شود اما تعداد گره کافی برای تولید دوباره گل بر روی گیاه باقی بماند. از آهار می‌توان برای تولید گل خشک استفاده کرد که به علت تنوع در رنگ و شکل و اندازه گل این گیاه زیاد موردتوجه قرار گرفته است. به جز رنگ قرمز و تیره و رنگ سرخابی که به حالت نامطلوبی تغییر رنگ می‌دهند دیگر رنگ‌های آهار را به‌خوبی می‌توان خشک نمود.

آفات و بیماری‌های گل آهار

از بیماری‌های مهم آهار که کشت و کار آن را محدود می‌کند سفیدک پودری (Eryziphe cichoracearum) می‌باشد. بیشترین آلودگی در اواخر تابستان و اوایل پائیز رخ می‌دهد. استفاده از قارچ‌کش به‌صورت پیشگیرانه می‌تواند در کنترل آن مؤثر باشد. Z. angustifolia به سفیدک مقاوم است.

قارچ‌های پینیوم و فیتوفتورا باعث پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که علامت آن سیاه شدن ریشه و پایین ساقه است. در شرایط زه کشی نامطلوب همراه با آبیاری زیاد این حالت بیشتر اتفاق میافتد.

استفاده از قارچ‌کش‌های اتازول یا متالاکسیل در خاک یا محلول‌پاشی گیاه با Fosetyl-Al می‌تواند در کنترل بوته میری و پوسیدگی ریشه ناشی از این قارچ‌ها مؤثر باشد. فوزاریوم و رایزوکتونیا نیز می‌تواند باعث سیاه شدن ریشه و پایین ساقه و کاهش سبز شدن بذر گل آهار، توقف رشد، زرد شدن، پژمردگی و مرگ گیاهان مسن‌تر شوند.

نکات کاربردی در رابطه با گل آهار

گل آهار به‌صورت یک ساله کاشته می‌شود. بذر گل آهار را در اردیبهشت ماه در خزانه می‌کارند و در تیر ماه آن را نشا کار می‌کنند. این گل از گیاهانی است که بذر آن مستقیماً در محل اصلی یعنی حاشیه‌های گل‌کاری کاشته می‌شود و رشد آن بسیار زیاد است

مراقبت‌های بیشتر می‌تواند شامل وجین کردن، تنک کردن اطراف بوته، آبیاری منظم در روزهای گرم تابستان و احیاناً استفاده از یک کود مایع (ماهی یک‌بار) خواهد بود.

دما زیر ۱۵ درجه سانتی‌گراد گلدهی گل آهار را کم می‌کند. دما زیر ۱۰ درجه سانتی‌گراد هم برگ‌های آن را زرد می‌کند.

اگر پوسیدگی، قارچ، پژمردگی و سفیدک‌هایی مشاهده کردید باید آبیاری را کم کنید.

آفتاب بالای ۶ ساعت و دما بالا ۳۰ درجه سانتی‌گراد باعث کوچکی گل‌ها می‌شود.

بهترین حالت گلدهی آن اواخر تابستان است چرا که کم‌کم روزهای کوتاه می‌شوند و این گیاه در واقع روزکوتاه اختیاری است.

زمان گل‌دهی آن از وسط تابستان- آخر تابستان/اوایل پاییز- وسط پاییز است.

این گیاه برای پروانه‌ها، زنبورها، مرغ‌های مگس‌خوار جذاب است.

هرس کردن ساقه جوان گل آهار، کندن گل‌های خشک شده و حذف شاخه‌های جانبی، گلدهی را افزایش می‌دهد. حذف شاخه‌های بلند هم برای مرتبی گیاه خوب است.

برای خرید بذر گل آهار و سایر گیاهان زینتی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کود پتاس یکی از مهم‌ترین منابع تأمین عنصر پتاسیم در گیاهان محسوب می‌شود. عنصر پتاسیم نظیر سایر ریزمغذی‌ها یکی از مهم‌ترین عناصر میکرو گیاهان است. این عنصر ارزشمند بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک گیاهان را هدایت می‌کند هرچند که در مقادیر کم موردنیاز گیاهان است. گیاهان در کمبود پتاسیم مقاومت خودشان را به تنش‌ها، آفات و بیماری‌ها از دست می‌دهند همچنین با این کمبود پتاسیم فرآیندهای مهمی نظیر تنفس سلولی، فتوسنتر، تبخیر و تعرق دچار اختلال می‌گردد. بنابراین شناخت علائم کمبود عنصر پتاسیم و رفع نیاز گیاه در اولویت برنامه تغذیه زارعین و گلخانه داران قرار خواهد گرفت.

پتاس چیست؟

پتاس نمکی غنی از پتاسیم است که از رسوبات زیرزمینی که میلیون‌ها سال پیش از تختخواب‌های دریایی تبخیر شده استخراج شده است. پتاسیم یک عنصر اساسی برای زندگی گیاهان، حیوانات و حیوانات است. اصطلاح پتاس به گروهی از مواد معدنی و مواد شیمیایی پتاسیم اطلاق می‌شود. این ترکیب، کلرید پتاسیم، یک نیروی مسلط در بازار جهانی پتاس است.

پتاسیم یک عنصر مهم است زیرا وقتی کمبود پتاسیم در خاک وجود دارد، از کود پتاس برای کمک به افزایش عملکرد محصولات زراعی و بهبود کیفیت گیاه استفاده می‌شود. پتاسیم گیاهان را از درجه حرارت شدید محافظت می‌کند. این گیاه به گیاهان در مبارزه با استرس و بیماری کمک می‌کند و از آفات مانند علف‌های هرز و حشرات جلوگیری می‌کند.

اهمیت پتاسیم در کشاورزی

پتاسیم در کشاورزی و باغداری خاک بسیار مهم است. به‌عنوان ماده تشکیل دهنده کودهای مصنوعی استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد کود پتاس باعث افزایش عملکرد محصول، تولید غلات غنی از نشاسته و پروتئین گیاهان می‌شوند. علاوه بر این، کودهای پتاسیم ممکن است به بهبود ایمنی گیاهان نسبت به تغییرات آب‌وهوا، بیماری‌ها و نماتدها کمک کند. پتاسیم بیشتر در هیدروپونیک برای بهبود رشد ریشه و تقویت تحمل به خشکی مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین ساختمان سلولز را تقویت کرده و در نتیجه مسکن را کاهش می‌دهد

کود پتاس به گیاهان در مقابل استرس، آفات و بیماری‌ها کمک می‌کند. علاوه بر نقش اساسی در فرآیندهای متابولیک گیاهان، پتاسیم، در صورت تهیه کافی، به گیاهان کمک می‌کند ترکیبات دفاعی تولید کنند که به آن‌ها در مبارزه با آفات کمک می‌کند. غلظت کافی پتاسیم در گیاهان همچنین سلول‌ها و بافت ها را سخت می‌کند، در برابر نفوذ عوامل بیماری‌زا و آفات حشرات و ترمیم هرگونه بافت آسیب دیده. تأمین منابع کافی پتاسیم به محصولات زراعی بهترین راه برای کاهش نیاز آن‌ها به درمان‌های کنترل آفات است.

پتاسیم و تغذیه متعادل گیاهان زراعی

برای به دست آوردن حداکثر پاسخ به کود پتاس، منابع کافی برای سایر مواد مغذی گیاه موردنیاز است. با این حال، چندین رابطه منحصربه‌فرد بین پتاسیم و سایر مواد مغذی وجود دارد. لقاح با پتاسیم بالا می‌تواند میزان منیزیم موجود در گیاه را کاهش دهد و ممکن است منجر به کمبود منیزیم محصولات زراعی که در خاک‌هایی تولید می‌شوند که از نظر منیزیم کم هستند، شود. این مشکل اغلب با محصولاتی که در خاک‌های شنی رشد می‌کنند، به‌ویژه در خاک‌های دشت ساحلی جنوب ایالات متحده آمریکا روبرو می‌شویم.

برعکس، محصولات زراعی که در خاک‌های منیزیم پر از منیزیم رشد می‌کنند، می‌توانند دچار کمبود پتاسیم شوند، به‌خصوص اگر خاک‌های دارای فسفر بالا و پتاسیم کم باشند. این مشکل به‌ویژه در خاک‌های دشت سیل رودخانه می سی‌سی پی شدید است. شستشوی پتاسیم در خاک‌های اسیدی و شنی ممکن است با آهک زدن خاک به pH 6.2 تا ۶٫۵ کاهش یابد. با این حال، کاربردهای زیاد سنگ آهک به خاک کم پتاسیم ممکن است کمبود پتاسیم محصولات زراعی را که در آن خاک‌ها رشد می‌کنند، القا کند.

عملکرد پتاسیم در گیاهان

پتاسیم در اصل نقش مهمی در فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاه دارد. بنابراین برای رشد مناسب و تکثیر در گیاهان در مقادیر زیادی موردنیاز است. این ماده پس از نیتروژن بسیار مهم است زیرا مواد مغذی موردنیاز گیاهان است. همچنین به دلیل عامل مؤثر در تعدادی از فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی موجود در گیاهان، ماده مغذی با کیفیت نامیده می‌شود. در اینجا دلیل پتاسیم در گیاهان مهم است:

پتاسیم تنظیم باز و بسته شدن روزنه‌ها را انجام می‌دهد بنابراین جذب دی اکسید کربن را تنظیم می‌کند بنابراین باعث افزایش فتوسنتز می‌شود.

این ماده باعث فعال شدن آنزیم‌های مهم بیوشیمیایی برای تولید آدنوزین تری فسفات می‌شود انرژی برای سایر فرایندهای شیمیایی و فیزیولوژیکی مانند دفع مواد زائد در گیاهان تأمین می‌کند.

این ماده درآب و سایر نمک‌ها در بافتهای گیاهی و سلول‌ها نقش دارد.

پتاسیم همچنین پروتئین و نشاسته را در گیاهان تسهیل می‌کند.

آنزیم‌های مسئول عملکردهای خاص را فعال می‌کند.

کود پتاسیم باعث افزایش محصول می‌شود زیرا:

رشد ریشه را افزایش داده و تحمل به خشکی را بهبود می‌بخشد.

سلولز ساخته و مسکن را کاهش می‌دهد.

حداقل ۶۰ آنزیم درگیر در رشد را فعال می‌کند.

کمک به فتوسنتز و تشکیل مواد غذایی.

به انتقال قندها و نشاسته‌ها کمک می‌کند.

غلات غنی از نشاسته تولید می‌کند.

پروتئین گیاهان را افزایش می‌دهد.

باعث حفظ تورگور، از بین رفتن آب و پژمردگی می‌شود.

به عقب ماندگی در گسترش بیماری‌های زراعی و نماتد کمک می‌کند.

جذب پتاسیم توسط محصولات زراعی:

زمان جذب پتاسیم با گیاهان مختلف متفاوت است. با این حال، گیاهان به‌طورکلی اکثر پتاسیم خود را در مرحله رشد زودرس نسبت به نیتروژن و فسفر جذب می‌کنند.

آزمایش‌های مربوط به جذب پتاسیم توسط ذرت نشان داد که ۷۰ تا ۸۰ درصد با زمان ابریشم جذب می‌شود و ۱۰۰ درصد آن نیز سه تا چهار هفته پس از ابریشم جذب می‌شود. انتقال پتاسیم از برگ و ساقه به دانه بسیار کمتر از فسفر و ازت بود. مدت زمان تشکیل دانه ظاهراً برای تأمین پتاسیم مهم نیست.

جذب پتاسیم

در دسترس بودن و جذب زیاد پتاسیم توسط گیاهان از خاک با عوامل مختلفی متفاوت است. میزان تنفس توسط گیاهان تا حد زیادی عامل تعیین‌کننده جذب مناسب و انتقال پتاسیم توسط گیاهان است. جذب آن به انرژی کافی بستگی دارد. پتاسیم نقش مهمی در محل قرارگیری مواد مغذی اساسی، آب و سایر مواد موجود در ریشه از طریق ساقه به برگ‌ها دارد. همچنین از طریق کودهایی به شکل کا ۲ او تهیه می‌شود.

بافتهای گیاهی فرم موجود در این کودها را تجزیه و تحلیل کرده و آن را به شکل زیستی بیشتری تبدیل می‌کنند. به شکل یون‌های پتاسم جذب می‌شود. این پتاسیم قابل تعویض است زیرا می‌توان آن را با سایر یون‌های مثبت (کاتیون‌ها) مانند هیدروژن، کلسیم و منیزیم جایگزین کرد. این مبادله به سرعت و به دفعات اتفاق می‌افتد. پتاسیم موجود در محلول خاک ممکن است توسط گیاه جذب شود یا با آبشویی از خاک از بین برود به‌خصوص در خاک‌های شنی و درشت.

علائم کمبود پتاسیم

پتاسیم یک عنصر بسیار متحرک در گیاه است و از بافت پیرتر به جوان‌تر منتقل می‌شود. در نتیجه، علائم کمبود کود پتاس معمولاً ابتدا در برگ‌های پایین گیاه رخ می‌دهد و با افزایش شدت کمبود، به سمت بالا پیش می‌رود. یکی از شایع‌ترین علائم کمبود پتاسیم، سوزش زرد یا شلیک (کلروز) در حاشیه برگ است.

در موارد شدید، حاشیه شاخه‌ای برگ ممکن است خارج شود. با این حال، با محصولات پهن برگ، مانند سویا و پنبه، ممکن است کل برگ ریخته شود و در نتیجه دفع زودرس محصول باشد. محصولات کمبود کود پتاس به آرامی رشد می‌کنند و دارای سیستم ریشه‌ای ضعیف نیستند. ساقه‌ها ضعیف هستند و جای دادن محصولات غلات مانند ذرت و دانه‌های کوچک متداول است.

حبوبات برای پتاسیم خاک رقیب خوبی ندارند و غالباً توسط چمنزارهای مرتع چمنزار شلوغ هستند. هنگامی که کود پتاس کافی نیست، ممکن است کشتن زمستان محصولات زراعی چند ساله مانند یونجه و علفزار رخ دهد.

انتخاب منبع مناسب پتاسیم

به منظور حفظ باروری خاک، بهبود محصول، بهبود عملکرد محصول و یا کیفیت محصول، آن‌ها یا به‌صورت مستقیم روی گیاه (شاخ و برگ) استفاده می‌شوند و یا به محلول‌های آبی اضافه می‌شوند.

اصول کاربرد کود پتاس

استفاده مؤثر از تمام مواد مغذی شامل به‌کارگیری میزان صحیح استفاده شده و گسترش یکنواخت است. این بدان معناست که باید پراکندگی کودها و پاششهای کود کالیبره شوند تا میزان مناسب کود مورداستفاده را ارائه دهند. به‌طور صحیح تنظیم شوند تا به‌طور مساوی در عرض دوره (الگوی پخش عرضی) پخش شود. الگوی گسترش طولی نیز اهمیت دارد، اما در عمل ما به تولیدکنندگان متکی هستیم.

تنظیم الگوی گسترش برای کودهای جامد با آزمایش پخش‌کننده حاصل می‌شود که توسط اپراتورهای آموزش دیده با سینی و یک برنامه رایانه‌ای انجام می‌شود. این یک کار تخصصی است و باید از اعضای طرح ملی پخش اسپایدر استفاده شود.

انواع کودهای پتاس

کود پتاس در انواع مختلف و ترکیبات گوناگون به بازار معرفی شده‌اند. وجه مشترک تمامی این کودها در حضور عنصر ارزشمند پتاسیم است. عنصر پتاسیم با عنصر کلر در ترکیب شیمیایی یک نوع از کود پتاس به نام پتاسیم کلرور همراه شده است. در ترکیباتی دیگر عنصر پتاسیم با عنصر نیتروژن یا گوگرد ترکیبات پتاسیم نیترات یا پتاسیم سولفات را تشکیل می‌دهند. درصد حضور پتاسیم در هر یک از ترکیبات بسته به فرمول شیمیایی آن ترکیب متفاوت است، شناخت ترکیبات حاوی عنصر پتاسیم موجب می‌شود که با علائم کمبود پتاسیم در هر گیاه بسته به شرایط منطقه و گیاه موردنظر چاره جویی شود.

برای خرید کود پتاس و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳