ظرافت

به‎عنوان پرورش‌دهندگان محصولات کشاورزی برای انتخاب کودهایی که متناسب با نیازمان باشند، باید قادر باشیم انتخاب خود را با محصولات مشابه مقایسه کنیم تا از محدوده‌ی کامل عناصر مغذی موجود در یک کود خاص آگاه باشیم. به‎ این منظور با خواندن برچسب محصول می‎توانیم از عناصر موجود در کود آگاه شویم. بر روی برچسب محصول اطلاعاتی درباره‌ی مقادیر نیتروژن، فسفر و پتاسیم (ان، پی، کا) وجود دارد. باوجوداین گاهی دریافته‎ایم درحالی‌که برچسب روی کود X نسبت‎های NPK را ده‌ برابر بیشتر از کود Y نشان می‎دهد، مقدار آب افزودنی به هر دو کود دقیقاً یکسان است. زیرا نسبت‎های NPK که گاهی اوقات با هم مقایسه می‎کنیم از سیستم‎های اندازه‌گیری مختلفی استفاده می‎کنند.

برای توصیف میزان مواد مغذی موجود در کودهای مایع روش‎های مختلفی وجود دارد. سطح NPK موجود در کود مایع را می‎توان بدون در نظر گرفتن آبی که آن را رقیق کرده توصیف کرد. به‌عبارت‌دیگر هدف تعیین نسبی هرکدام از مواد مغذی با توجه به تمام عناصر موجود در کود است. به‌عنوان مثال یک کود به این صورت دسته‌بندی شده است: ۲۹-۲۳-۲۶ که در آن محتوای نیتروژن برابر با ۲۶% تمام عناصر موجود در آن ترکیب خاص است. همان‌طور که می‎توانید مشاهده کنید این تعریف سطوح غلظت مواد را با اعداد بسیار بالایی نشان می‎دهد.

گزینه‌ی دیگر نمایش سطوح NPK برحسب وجود این مواد در هر واحد حجم است. به‎عنوان مثال یک کود مایع NPK به‌صورت ۲-۳-۳ کودی است که در هر ۱۰۰ میلی‌لیتر مایع، ۳ گرم نیتروژن وجود دارد. این سیستم مربوط به سیستم وزن/حجم (w/v) است. روشی که به‎جای در نظر گرفتن وزنی که باید به محلول افزوده شود، تنها حجمی را در نظر می‎گیرد که مواد کود در آن حل می‎شوند.

سومین گزینه بر مبنای میزان NPK موجود در یک کود مایع است. این سیستم وزن/وزن (w/w) نام دارد. می‎دانیم که وزن ۱ لیتر آب برابر ۱ کیلوگرم است و بعد از ترکیب آب با کود (مواد کود) وزن حاصل برابر وزن آب به‎علاوه‌ی وزن عناصر کود و سایر محصولات شامل اسید هیومیک، مواد بافر و... است. نتیجه اینکه وزن یک لیتر کود مایع همیشه بیشتر از یک کیلوگرم خواهد بود.

چگالی یک محلول

مقدار جرم ماده‌ی جامد موجود در یک لیتر آب چگالی نام دارد. چگالی ۱ برای آبی به‌کار می‎رود که هیچ ماده‎ای در آن آب حل نشده باشد (به‎عنوان مثال آب مقطر). هر چه میزان جامدات محلول در آب بیشتر باشد، چگالی محلول نیز بیشتر خواهد شد. به‎عنوان مثال وقتی روی ظرف ۱ لیتری کود مایع به وزن ۵/۱ کیلوگرم علامت ۱-۲-۲ وجود داشته باشد نشان‏دهنده‌ی این است که در هر ۱۰۰ گرم مایع ۲ گرم نیتروژن وجود دارد. وقتی این عدد را در چگالی ضرب کنیم (همان‌طور که در پاراگراف قبلی توضیح داده شد) نتیجه‌ی به‌دست‌آمده غلظتی است که برحسب w/v بیان می‎شود. به همین دلیل حتی زمانی که برچسب‎های دو محصول نسبت‎های مساوی NPK را نشان می‎دهند نمی‎توانیم درباره‌ی اینکه کدام کود غلیظ‌تر است نتیجه‌گیری کنیم. زیرا چگالی تعیین‎کننده‌ی غلظت است. اولین نتیجه‌ای که می‎توانیم بگیریم این است که نسبت‎هایی (مقادیری) که به‌صورت w/v مشخص می‎شوند بزرگ‎تر از نسبت‏هایی هستند که به‌صورت w/w بیان می‎شوند. برای تأمین مواد مغذی کافی گیاهان از دو کود استفاده می‎کنیم که با مقادیر NPK w/w (که نشان‏دهنده‌ی غلظت آن‌ها است) علامت‎گذاری شده‌اند. افزودن مقادیر هر کدام از این عناصر که به میلی‌لیتر بیان می‎شوند با روش‎های زیر مشخص می‎شوند.

اگر چگالی محصول مشخص باشد کاری که باید انجام دهیم این است که این عدد را در مقادیر w/w داده‌شده ضرب کنیم. درنتیجه مقدار بیان شده به w/v را خواهیم داشت. همچنین چگالی مشخص‌شده نشان می‎دهد که در هر میلی‎لیتر چند گرم ماده‌ی مغذی وجود دارد.

این مثال را در نظر بگیرید:

می‏خواهم برای آبیاری گیاهانم از کودی استفاده کنم که روی برچسب آن اعداد ۱-۲-۲ وجود دارد و چگالی کود برای رسیدن به سطح ۱۰۰ میلی‌گرم نیتروژن در محلول ۱/۲ g/ml است. برای رسیدن به این سطح مقدار را در چگالی ضرب می‎کنیم:

۲g/100g˟ ۱/۲g/ml= ./024g/ml=24mg/ml

این محاسبات ما را به‌سوی w/v هدایت می‎کند. یعنی حالا می‎دانیم که محلول ۱ لیتری کود ما حاوی ۲۴ گرم نیتروژن است. اگر بخواهم محلول مورداستفاده برای گیاهان حاوی ۱۰۰ میلی‌گرم ماده‌ی مغذی باشد باید این میزان نیتروژن (۱۰۰ میلی‎گرم) را از تغلیظ بطری کود به دست آوریم. وقتی می‎دانیم ۱ لیتر کود اشباع شده حاوی ۲۴ گرم نیتروژن است می‎توانیم با تکیه بر یک قانون کلی تعیین کنیم که باید چند میلی‎لیتر کود به یک لیتر آب اضافه کنیم.

هنوز از همان مثال استفاده می‎کنیم: اگر ۱ میلی‎لیتر ماده‌ی مغذی حاوی ۲۴ میلی‎گرم نیتروژن (./۰۲۴ گرم) باشد، از محلول ۱۰۰/۲۴mg=4/1ml، ۱۰۰ میلی‏گرم محلول به دست خواهد آمد. درنهایت برای استفاده‌ی کود مایعی حاوی ۱۰۰ میلی‎گرم نیتروژن برای گیاهان باید ۱/۴ میلی‎لیتر کود تغلیظ ‎شده را در ۱ لیتر آب حل کنیم. در این مثال مقدار NPK نشان می‎دهد که ۱۰۰ میلی‌گرم فسفر و ۵۰ میلی‎گرم پتاسیم نیز به آب افزوده خواهد شد.

اگر چگالی کود مایع مجهول باشد، چند گزینه پیش رو داریم: می‎توانیم برای تعیین چگالی از چگالی سنج استفاده کنیم یا ۱ لیتر از محلول را وزن کنیم. با این‏همه اگر هنوز هم نتوانستیم چگالی را تعیین کنیم روی برچسب مربوط به غلظت گزینه‌ی دیگری وجود دارد. به‌طورکلی تولیدکنندگان این کودها برای تعیین میزان غلظت پیشنهادی کود برای هر لیتر شاخص‎هایی فراهم می‎کنند.

همان‌طور که تابه‌حال ملاحظه کرده‌اید، این روش‎ها به‎ندرت برای توصیف به کار می‎روند و دقت آن‌ها کمتر از سایر روش‎ها است. تنها راه کسب اطلاعات بسیار معتبر و صحیح درباره‌ی کمیت کلی مواد مغذی که باید به آب افزوده شوند اندازه‌گیری هدایت الکتریکی (EC) است. باید خاطرنشان کنیم که کود ارگانیک یا مواد افزودنی به خاک دارای مواد مغذی ارگانیک یا عناصر ناچیزی هستند که برای محاسبات ما حیاتی هستند ولی سنجش هدایت الکتریکی آن را شناسایی نمی‎کند. به‌طورکلی این بدان معناست که اگر برای مراقبت از گیاهان خود از مواد افزودنی به خاک نیز استفاده می‎کنید باید غلظت هدایت الکتریکی اندکی کمتر از غلظت کودها یا مواد مغذی افزوده‎شده به خاک باشد.

غلظت وابسته به چگالی

با توجه به تمام اطلاعات بالا می‎توان نتیجه گرفت که: در مقایسه با نسبت w/v، نسبت w/w مقادیر کمتری از مواد را نشان می‎دهد. به همین دلیل اگر بخواهیم دو کود را با هم مقایسه کنیم اولین کاری که باید انجام دهیم توجه دقیق به سیستم اندازه‎گیری مورداستفاده برای بیان مواد مغذی است. ولی حتی در این‏ صورت نیز نسبت w/w اطلاعات دقیقی درباره‌ی غلظت نشان نمی‎دهد؛ زیرا وابسته به چگالی است. در صورت مجهول بودن چگالی و w/v، به‌منظور تعیین اینکه کدام کود غلیظ‌تر است، پیروی از دستورالعمل‎های سازنده درباره‌ی میزان کود موردنیاز می‎تواند اطلاعات مفیدی به ما بدهد. بهترین شاخص برای یافتن بالاترین سطح هدایت الکتریکی، حل کردن مقادیر یکسانی از هر دو غلظت در یک لیتر آب و اندازه‌گیری ترکیبات ایجاد شده است.

برای خرید انواع کود و سایر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

قرص جوشان آي پلنت يك محصول تقويتي به‌منظور رفع كليه نيازهاي گياه فراهم مي‌كند. كود آي پلنت به‌آساني و بدون نياز به هم زدن در آب حل مي‌شود و مواد لازم براي تغذيه و افزايش مقاومت گياهان به استرس‌ها و بيماري‌هاي مختلف را تأمين، شادابي و سلامتي گياهان را تضمين مي‌نمايد.

ويژگي‌هاي قرص آي پلنت

قرص آي پلنت غذاي كامل گياهان آپارتماني به‌صورت قرص جوشان محلول در آب است.

قرص جوشان آي پلنت محصـول تقويتـي به‌منظور رفع كليـه نيازهاي گياهان گلداني و برطرف‌كننده استرس‌هاي محيطي مي باشد.

كود آي پلنت براي اولين بار به‌صورت قرص جوشان در آب با حلاليت كامل عرضه شده است.

قرص آي پلنت حاوي تمامي مواد مغذي موردنياز گياه، جهت افزايش شادابي و رشد گياهان خانگي و جلوگيري از رنگ پريدگي و ريزش برگ‌هامي باشد.

قرص آي پلنت حاوي مواد مؤثر فيزيولوژيك جهت مقاوم‌سازي گياه در برابر استرس است.

قرص آي پلنت حاوي حشره‌كش سيستميك جهت جلوگيري از تجمع حشرات در خاك گلدان است.

مصرف قرص آي پلنت بسيار آسان و بدون نياز به هم زدن مي باشد.

قرص آي پلنت قابل‌استفاده به دو صورت محلول‌پاش و آبياري گلداني است.

قابل‌استفاده در منازل، سازمان‌ها، فروشگاه‌ها، گلخانه‌ها و…

تهيه محلول سبزرنگ شاخص

بسته‌بندي مناسب و زيبا جهت نگهداري

ماندگاري بالاي مواد در خاك گلدان جهت استفاده تدريجي گياه تا آبياري بعدي

لطافت و سرزندگي يك گياه به‌راحتي مي‌تواند ما را به‌سوي خود دعوت كند و زندگي و لحظات ما را سرشار از انرژي نمايد.

قرص آي پلنت راهي است در حمايت از سلامت گياهان خانگي و سلامت خانواده

نكات

قرص آي پلنت خوراكي نيست، دور از دسترس كودكان قرار گيرد. همچنين از آبياري بيش‌ازحد نياز گل جداً خودداري كنيد.

گياه بسيار تشنه را به يك‌باره آب كود ندهيد (به‌تدريج آبياري شود و در فواصل كوتاه).

براي خريد اين كود و ساير انواع كودها و ديگر محصولات كشاورزي به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرماييد.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

انگومک که به آن پوسیدگی فیتوفترایی طوقه و ریشه میگویند و ریشه مرکبات و گموز مرکبات نامیده می‌شود.

نشانه‌های بیماری

پوسیدگی طوقه و تنه مرکبات: بروی طوقه و بن درخت مشاهده می‌شود ولی اگر گیاه رقم مقاوم باشد قسمت پیوندی درخت از پایه به بالا بروز می‌کند و قسمت‌های عفونی دیده می‌شود. انگوم خارج شده از درخت در آب انحلال‌پذیر است و ممکن است بعد بارندگی شدید از بین برود.

پوسیدگی ریشه: فساد ریشه‌ای از ویژگی‌های مهم فیتوفترا است. رنگ ریشه عوض شده و نرم می‌شود. آبگز شده و به‌صورت رشته‌ای می‌شود که به‌راحتی کنده می‌شود.

پوسیدگی میوه: باعث ایجاد پوسیدگی قهوه روی میوه می‌شود. بافت میوه چرمی می‌شود. در ایران میوه‌هایی که اغلب نزدیک به میوه هستند آلوده می‌شوند.

قارچ‌کش رودر (Roder) تولید شرکت دوگال ترکیه با ماده مؤثره فوزتیل آلومینیوم برای کنترل بیماری گموز مرکبات در ایران است. خاصیت قارچ کشی این ماده در حدود 40 سال پیش مشخص گردید و تاکنون کارایی آن در کنترل بیماری‌های گیاهی حفظ شده است. این قارچ‌ کش در طبقه‌بندی FRAC (Fungicide Resistance Action Committee) در گروه P یعنی موادی که مکانیسم دفاعی گیاه را تقویت می‌کنند قرار دارد.

رودر مثالی کمیاب از محصولاتی است که در هر دو آوند چوبی و آبکش (رو به بالا و پایین) حرکت دارند. به این ترتیب می‌توان این قارچ‌ کش را به‌صورت محلول‌پاشی و آبیاری مصرف نمود. توانایی قارچ‌کش رودر در کنترل بیماری‌ها احتمالاً به دلیل تجزیه شدن فوزتیل و تولید اسید فسفونیک (Phosphonic acid) است. این ماده به دو طریق، تقویت مکانیسم طبیعی گیاه و اثر مستقیم بر روی بیمارگر از بروز و شدت بیماری می‌کاهد. این قارچ‌ کش مانع از جوانه‌زنی اسپور و نمو میسلیوم و تولید اسپور می‌شود. بیماری‌های مهم و متعددی که توسط قارچ‌های فیتوفترا (Phytophthora spp.)، پیتیوم (Pythium spp.)، پلاسموپارا (Plasmopara spp.)، برمیا (Bremia spp.) و ... ایجاد می‌شوند می‌تواند به‌وسیله قارچ کش رودر کنترل شوند. برخی از بیماری‌های مهم و شناخته‌شده عبارت‌اند از: گموز مرکبات، گموز پسته، سفیدک داخلی در میوه‌ها و سبزیجات.

میزان مصرف رودر برای کنترل بیماری گموز مرکبات 2 در هزار به‌صورت محلول‌پاشی است.

برای خرید انواع سم و سایر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما شامل انواع بذر، کود، سموم و ... را ملاحظه و خرید نمایید:

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گیاه انگشتانه، گل‌های زیبای لوله‌ای به‌صورت آبشاری تولید می‌کند. گل انگشتانه نام گلی زیبا و زینتی است که گل‌های خوشه‌ای مانند مخروط شکل و زنگوله‌ای مانندی دارد که در انتهای ساقه گیاه ظاهر می‌شود و منظره زیبایی را نمایان می‌کند. گلبرگ‌های موجود در هر گل این گیاه به‌صورت زنگوله‌ای مانند است که بیشتر اوقات همچون دو لب نمایان می‌شود که لب پایینی کمی بزرگ‌تر از لب قسمت بالایی است و گل‌های موجود در طرفین ساقه نیز به‌صورت رو به پایین و معلق هستند نام گل انگشتانه به این دلیل است که انگشت انسان به‌راحتی وارد گل می‌شود و مدل این گل با انگشت متناسب است. ارتفاع این گیاه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر است. گل انگشتانه در رنگ‌های مختلف سفید، ارغوانی، زرد، قرمز و صورتی است که دارای خال‌هایی با رنگ‌های متنوع است. به‌صورت بوته‌ای کوتاه دو تا چندساله رشد می‌کند. گونه‌های مختلفی دارد. جالب است بدانید که گل انگشتانه خواص دارویی و درمانی زیادی دارد و از آن در طب سنتی استفاده می‌شود. این گیاه بومی مناطقی از کشورهای اروپایی است. انواع گل انگشتانه عبارتند از: گل انگشتانه ارغوانی و گل انگشتانه کرکدار.

از خواص گل انگشتانه این که برگ های گل انگشتانه در کارخانه های داروسازی برای تولید داروهای تقویت کننده و تنظیم کننده ضربان قلب و درمان نارسایی های قلبی کاربرد گسترده ای دارند. دارویی با نام دیجیتال (دیجیتالین) در داروخانه های کشور موجود است که از این گیاه حاصل شده است. همچنین برگ ها سبب افزایش فشار خون می شوند و دارای خاصیت مدری هستند. مصرف برگ های گل انگشتانه بدون نظارت پزشک ممنوع می باشد. از دیگر خواص دارویی گل انگشتانه این که برای کسانی که مشکل در تولید ادرار دارند، استفاده از برگ های گل انگشتانه توصیه می شود. همچنین برای درمان ذات الریه از گلبرگ های گل انگشتانه استفاده می شود. خرید بذر گل انگشتانه

کاشت گل انگشتانه

گل انگشتانه از طریق بذر تکثیر می‌شود. کشت بذری این گیاه در فصل پاییز و بهار انجام می‌شود. در کاشت پاییزه بذر را در خزانه می‌کارند و در کاشت بهاره آن را در زمین اصلی مورد کاشت قرار می‌دهند که اگر در پاییز کاشت شود در فصل بهار گل می‌دهد و اگر در فصل بهار کاشت شود سال آینده در بهار گل می‌دهد چرا که این گیاه برای گلدهی نیاز به یک دوره سرمادهی دارد. در کشت بذری ابتدا بستر مورد کاشت را آماده کنید و بذر گل انگشتانه را در عمق مناسبی از خاک مورد کشت بکارید و گیاه را آبیاری کنید، پس از گذشت مدتی بذر گیاه جوانه می‌زند و شروع به رشد می‌کند.

فاصله کاشت بذر گل انگشتانه ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر است. عمق کاشت بذر گل انگشتانه ۱ تا ۲ سانتیمتر است. خاک مناسب رشد گل انگشتانه خاک غنی و حاصلخیز با زهکشی مناسب است. دمای مناسب برای رشد این گیاه ۱۵ تا ۳۲ درجه سانتی‌گراد است. زمان گلدهی این گیاه بسته به زمان کشت در سال اول و دوم فصل بهار است. گل انگشتانه به آبیاری متوسط مرطوبی نیاز دارد. گل انگشتانه گیاهی آفتاب دوست است که برای رشد به نور کامل خورشید نیاز دارد و در برابر سایه جزئی نیز مقاوم است.

گل بنفشه دارای گونه‌های فراوانی است که در ایران ۱۹ گونه بومی آن شناخته شده که به رنگ‌های سفید، زرد، آبی، بنفش و… هستند که در این بین معروف‌ترین آن‌ها در ایران بنفشه ۳ رنگ و بنفشه معطر است. گل بنفشه بیشتر در قسمت شمال غرب کشورمان و همچنین مناطق کوهستانی به‌صورت خودرو در زمین‌های مرطوب و در کنار نهرهای آب رشد می‌کند. گل بنفشه مانند سایر دیگر گل‌ها فقط در فصل بهار رشد می‌کنند و دارای گل هستند که علاوه بر زیبایی دارای عطر دل‌نشینی هستند که قطعاً ارزش کاشت را دارند شما می‌توانید برای کاشت گل بنفشه هم در باغچه و هم در گلدان بنا به سلیقه خود اقدام کنید.

کاشت گل بنفشه

بهترین زمان برای کاشت بذر بنفشه اوایل شهریور تا اواسط پاییز است.

در ابتدا باید گفت که کاشت گل بنفشه به فضای چندانی احتیاج ندارد، شما می‌توانید در یک فضای کوچک هم اقدام به این کار کنید.

ابتدا باید برای کاشت بذر بنفشه یک مکان جدا از بستر اصلی کاشت فراهم کنید.

تهیه یک سبد پلاستیکی و یا یک گلدان گزینه خوبی است.

بعد از پر کردن سبد با خاک بذر بنفشه ها را روی خاک می‌پاشیم.

سپس بعد از آن به اندازه نیم سانتی‌متر کود پوسیده روی بذر بنفشه ها می‌ریزیم.

از آلوده نبودن کودی که برای کاشت بذر بنفشه استفاده می‌کنید مطمئن باشید.

بعد از کاشت بذر بنفشه آن‌ها را آبیاری کنید تا بستر مرطوب شود.

تا زمانی که بذر بنفشه ها جوانه نداده‌اند از تابش مستقیم نور خورشید به بذر بنفشه ها جلوگیری کنید زیرا در مقابل سوختگی بسیار حساس هستند.

با گذشت ۲ هفته از کاشت بذر بنفشه خواهیم دید که بذر بنفشه ها سر از خاک بیرون آورده‌اند.

زمانی که اندازه هر جوانه به ۲۰ سانتی‌متر رسید زمان آن است که به بستر اصلی انتقال داده شوند.

کاشت بذر بنفشه به‌صورت مستقیم در همان محل اصلی نباید انجام شود زیرا زمانی که بذر بنفشه ها پاشیده می‌شوند به‌صورت نامنظم جوانه می‌زنند که جالب نیست به همین دلیل ابتدا در یک بستر جدا نشاء گیری کرده سپس به زمین اصلی انتقال داده می‌شود.

گل بنفشه از آن دسته گل‌هایی است که نمی‌توان در محیط خانه از آن‌ها نگهداری کرد زیرا برای رشد نیاز به محیط بیرون و اکسیژن فراوان دارند، به همین دلیل در زمان کاشت بذر بنفشه سعی کنید محیطی مناسب برای مثال پنجره‌های جنوبی را برای جوانه‌زنی انتخاب کنید، البته می‌توان با کاشت گل بنفشه در بالکن و تراز از آن‌ها به‌خوبی نگهداری کرد.

شرایط نگهداری

خاک: برای اینکه بذر بنفشه رشد قابل‌قبول و مطلوبی داشته باشد حتماً باید از خاکی استفاده کنید که قدرت زهکشی خوبی داشته باشد و همچنین خواستار خاکی مرطوب با PH بین ۵٫۵ تا ۷٫۵ نیازمند است.

آبیاری: برای رشد خوب گل بنفشه به‌خصوص در ایام تابستان که هوا گرم است، باید آبیاری آن به‌صورت منظم انجام شود، از غرقابی کردن خاک خودداری کنید، رطوبت بیش‌ازحد خاک باعث می‌شود که ریشه‌ها در خاک خفه شوند. همچنین باید از خشکی دادن گیاه هم خودداری کنید زیرا خشکی کشیدن هم باعث کاهش گل‌دهی گیاه می‌شود.

نور: گل بنفشه از جمله گل‌های بیرونی و آفتاب دوست است که به میزان کمی هم می‌تواند سایه را تحمل کند، عدم دریافت نور کافی منجر به کوچک شدن گل‌ها می‌شود.

دما: گل بنفشه در هوای خنک عمر و ماندگاری بیشتری دارد طوری که این گل قادر به تحمل سرمای زمستان است و می‌تواند در زیر برف زنده بماند. گل بنفشه بهترین رشد را در دمایی بین ۴ الی ۱۳ درجه سانتی‌گراد دارد.

آفات: یکی رایج‌ترین آفات در کاشت گل بنفشه شته است برای از بین بردن آن می‌توان با کمک آب و صابون روی آن اسپری کرد. نوع دیگری از آفت گل بنفشه وجود دارد که به آن لکه برگ می‌گویند که منجر به ایجاد لکه‌های سیاه بر روی گل برگ‌های گل می‌شود. یکی دیگر از عارضه‌های گل بنفشه پوسیدگی ساقه است که می‌تواند از طریق‌های گوناگونی به گل انتقال داده شود، این عوارض منجر به کم رنگ شدن گل برگ‌های گیاه و چروک شدن آن می‌شود.

زمان گل‌دهی: گل بنفشه از اواخر زمستان و با آمدن بهار شروع به گل‌دهی می‌کند، این گیاه به‌طور معمول می‌تواند در تمام طول سال گل بدهد، رشد این گل در فصل گرم تابستان کمی محدودتر خواهد شد چرا که در تابستان روزها بلندتر است و گیاه باید گرمای بیشتری را تحمل کند.

طالبی با نام علمی Cucumis Melo Var.Cantalupensis مانند بقیه گیاهان خانواده Cucurbitaceae طالب آب‌وهوای گرم و آفتابی است. آنها گیاهان یک‌ساله‌اند و احتیاج به فصل رشد طولانی دارند. طالبی بومی آسیا و به‌احتمال‌زیاد ایران است. طالبی در مناطقی کاشته می‌شود که بین آخرین سرمای بهاره و او بین سرمای پاییزه حدود ۱۴۰ روز فاصله باشد. هوای مرطوب مناسب رشد آن‌ها نیست و میوه آن‌ها در این نوع هوا شیرین نمی‌شود ضمن اینکه هوای مرطوب در آن‌ها موجب اشاعه بیماری‌های قارچی می‌شود. هوای گرم و خشک باعث شیرین‌تر شدن میوه در این گیاه می‌گردد. همین‌طور هوای ابری مناسب رشد خربزه نیست. این گیاه یک‌پایه بوده و گل‌های نر و ماده از هم جدا و حشرات در گرده‌افشانی آن‌ها نقش دارند. طالبی سمسوری یا Magenta Melon شبیه یک توپ گرد بوده و دارای یک گوشت نارنجی و آناناسی و شیرین‌مزه است. پوست آن نازک و دارای عطر دل‌نشینی بوده و رنگ پوست آن سفید و دارای شیارهای موازی و سبز است. هرچه رنگ آن زرد روشن‌تر باشد رسیده‌تر و شیرین‌تر است. این رقم زودرس و شیرین بوده و کامل مناسب و سازگار با آب‌وهوای ایران تولید شده است.

ویژگی‌ها

پوشش دهی برگی عالی که از آفتاب‌سوختگی میوه جلوگیری می‌کند.

میوه‌ای گرد شکل همراه با رگه‌های جذاب.

حفره تخم نسبتاً کوچک همراه با گوشتی سفت.

میوه دهی بالا همراه با بوته‌ای قوی.

میان‌رس است (حدود ۹۵ تا ۱۰۵ روز بعد از کاشت طالبی).

توربندی مناسبی دارد.

بسیار شیرین و مطبوع است

خاک

هرچند که خربزه در طیف وسیعی از انواع خاک‌ها کشت می‌شود ولی تنها در خاک‌های حاصلخیز که دارای مواد غذایی آلی و معدنی کافی باشند بهترین نتیجه را می‌دهند. بهترین زمین برای کاشت این گیاه خاک‌های شنی و سبک با pH بین ۵/۵ تا ۷ است. در کشت باید به این نکته توجه کرد که خربزه در زمین‌های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و باید کمی هوموسی و دارای مواد آلی باشد. خربزه از جمله صیفی‌هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می‌کند، به همین دلیل استفاده از کودهای شیمیایی کامل ازت فسفر و پتاسیم توصیه می‌شود.

نور

نور کامل و آفتاب مستقیم برای این گیاه مناسب است. هوای ابری و بارانی در موقع رسیدن میوه باعث می‌شود که خربزه طعم مطبوع و کیفیت لازم را پیدا نکند.

آبیاری

صرف‌نظر از اینکه در باغچه یا در گلدان می‌کارید همیشه خاک آن را باید مرطوب نگهدارید. مخصوصاً زمانی که گیاه در حال رشد است باید همیشه خاک آن خیس باشد. البته باید گلدان و یا خاک باغچه شما زهکشی مناسبی داشته باشد زیرا که آبیاری زیاد نیز موجب گندیدن گیاه می‌شود.

کاشت

کاشت خربزه به‌صورت مستقیم صورت می‌گیرد به خاطر اینکه ریشه‌های آن حساس به جابه‌جایی است. در مناطق معتدل بذر خربزه را مستقیماً در اواخر یا اواسط بهار در محل اصلی می‌کارند و در مناطق گرمسیر بذر طالبی در اواسط زمستان کاشته می‌شود. آب‌وهوای مناسب برای خربزه یک فصل نسبتاً طولانی عاری از یخبندان همراه با نور فراوان و حرارت هوای خشک و رطوبت کافی خاک است. کشت طالبی مانند بقیه گیاهان هم‌خانواده به‌صورت جوی پشته و کپه‌ای و به روش نمکاری است. تعداد ۳ الی ۵ بذر خیس‌خورده در هر کپه کاشته می‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به ۲ یا ۳ و گاهی به یک بوته کاهش داده می‌شود و این زمانی است که بوته ۴ برگی شده باشد فاصله بین دو بته حدود ۶۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و فاصله دو خط کشت بین ۲ تا ۳ متر است. برای داشتن محصولی زودرس یا در مناطقی که دوره رشد کوتاه است می‌توان در گلخانه یا شاسی داخل گلدان‌های جیفی پات اقدام به کشت کرد و در زمان مناسب بوته‌های آماده‌شده در جیفی پات را به محل اصلی منتقل نمود. مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلی الزامی است.

داشت

مراقبت‌های لازم پس از کاشت نشاء خربزه عبارت‌اند از آبیاری، دفع علف‌های هرز و سله شکنی است. پس از کشت آبیاری اهمیت زیادی دارد. به‌طوری‌که یک دوره خشکی شدید باعث ریزش گل‌ها و میوه‌ها می‌شود. پس از انتقال نشا باید ابتدا روزانه آبیاری صورت گیرد و پس از آن بسته به نوع خاک و شرایط آب و هوایی هر ۷ روز یک‌بار باید آبیاری انجام گیرد.

برداشت

زمان برداشت به عوامل مختلفی بستگی دارد، این گیاه گونه‌های زودرس، میان‌رس و دیررسی دارد. لذا موقع برداشت آن‌ها به نوع واریته هم بستگی دارد. از دیگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزدیک باشد بهتر است دیرتر برداشت شود تا شیرین‌تر شود و کامل برسد ولی درصورت دوری بازار مصرف توصیه می‌شود زودتر برداشت شود چون میوه‌های رسیده شدید در هنگام جابجایی آسیب می‌بیند.

خواص طالبی

از نظر خواص خربزه، طالبی یکی از بهترین منابع ویتامین آ است و مملو از بتاکاروتن بوده که در بدن تبدیل به ویتامین آ می‌شود. بتاکاروتن یک آنتی‌اکسیدان بسیار عالی است که از سرطان پیشگیری می‌کند، کلسترول را کاهش می‌دهد و درصد بیماری‌های قلب و عروق را به طرز چشمگیری کم می‌کند. این ویتامین در بهبود بینایی و حفظ سلامت و طراوت پوست، نقش ارزنده‌ای دارد. به‌علاوه بتاکاروتن بالای طالبی، مانع بروز آب مروارید در سالمندان می‌شود. طالبی همچنین حاوی ویتامین ث و علاوه بر آن، مواد مغذی دیگری مثل پتاسیم، اسید فولیک، فیبر، منیزیم، ید و ویتامین‌های ب ۶ است. وجود مجموعه‌ای از ویتامین‌ها در خربزه و تخمه خربزه به‌خصوص ویتامین‌های گروه ب در این میوه، آن را به ماده‌ای بسیار خوب برای تنظیم متابولیسم در بدن تبدیل کرده و ازاین‌رو میوه‌ای بسیار مفید برای افزایش وزن کودکان و نوجوانان و افراد لاغر است.

طالبی میوه‌ای خنک و اشتهاآور است و به دلیل دارا بودن درصد بالای آب، فیبر و مواد معدنی مناسب، ادرارآور و ملین است. مصرف این میوه همچنین به افرادی که از کم‌خونی رنج می‌برند توصیه می‌شود. مطالعات نشان داده است که افرادی که از آسم رنج می‌برند در صورت استفاده از میوه‌هایی که خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی دارند، کمتر دچار حملات تنفسی می‌شوند. ازاین‌رو مصرف طالبی برای کسانی که سل ریوی دارند، مفید است. طالبی و گرمک به دلیل دارا بودن مقدار زیادی فیبر برای کسانی که از یبوست رنج می‌برند، مفید است. همچنین میوه‌هایی که پتاسیم بالایی دارند نظیر طالبی، موز، سیب و… از بروز نارسایی قلبی جلوگیری کرده و در صورت بروز، از شدت آن می‌کاهند. ازآنجاکه کلسترول، فشارخون و هموسیستیئن بالا، زمینه‌ساز بروز بیماری‌های قلبی هستند، مصرف طالبی به دلیل دارا بودن مواد مغذی برای کنترل این سه فاکتور مفید است و در سلامت قلب نقش کارآمدی دارد. البته افرادی که از بیماری قند رنج می‌برند در مصرف طالبی باید جانب احتیاط را رعایت کنند. همچنین دانشمندان با تحقیق بر پوست میوه‌هایی مثل خربزه و طالبی دریافته‌اند که پوست این میوه‌ها می‌تواند منبعی برای مسمومیت غذایی باشد؛ ازاین‌رو شستن کامل میوه‌ها بسیار توصیه می‌شود.

برای خرید بذر خربزه و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

شلغم گیاهی سرشار از خاصیت است. این سبزی در رنگ‌های مختلف سفید، بنفش در اندازه‌های مختلف دیده می‌شود که دارای خواص درمانی بسیاری است. شلغم از جمله صیفی جاتی است که در پاییز به بازار عرضه می‌شود و مورد مصرف قرار می‌گیرد. شلغم بنفش و سفید یک نوع شلغم به رنگ سفید و بنفش است. طعم آن شیرین ملس است. مناسب برای تازه خوری با آب‌لیمو و پخته با نمک می‌باشد.

کاشت

برای کاشت شلغم در باغچه ابتدا باید زمینی را که می‌خواهید بذر شلغم در آن بکارید را شخم بزنید و به خاک آن کود دامی اضافه کنید و خاک را خوب به هم بزنید تا کود با خاک ترکیب شود سپس خاک را خوب خورد کرده و سطح خاک را صاف کنید. توجه داشته باشید اضافه کردن کود دامی کهنه به خاک باعث رشد بهتر سبزی می‌شود. بذرها را بر روی بستری که آماده کردید بپاشید. بذرها خیلی نزدیک هم و فشرده پاشیده نشوند. بهترین فاصله برای ترب­ها ۱۰ سانتیمتر هست؛ زیرا بعداز اینکه بزرگ‌تر شدند توی هم رفته و رشد خوبی نخواهند داشت و محصول خوبی نمی‌دهند. کافی است بر روی بذر شلغم حدود نیم سانتیمتر کود دامی یا خاک بپاشید و به‌آرامی خوب آب بدهید. بهتر است ۱۰ روز اول با آبپاش آبیاری بکنید تا بذرها جابجا نشوند. در حدود ۵ تا ۱۰ روز طول می‌کشد که بذرها سبز بشوند. بعد از اینکه بذرها سبز شده و کمی بزرگ‌تر شدند اگر فاصله برخی شلغم‌ها به هم نزدیک هست بهتر است برخی‌ها را از خاک دربیاورید و تراکم را کمتر کنید.

برای اینکه شلغم به شما مغز خیلی خوب و حجیمی بدهد بذر شلغم‌ها را بهتر است در گلدان نکارید یا اگر در گلدان می‌کارید حتماً گلدان شما بزرگ باشد و فاصله بین بوته‌های شلغم بیشتر باشد و اگر بعد از سبز شدن دیدید فاصله نزدیک هست بخشی از آن‌ها را دربیاورید تا خلوت‌تر شود. در دنیای امروز خیلی‌ها آپارتمان‌نشین هستند و ممکن است باغچه‌ای برای کاشت سبزی نداشته باشند اما در گلدان و بستری کوچک هم می‌توان سبزی کاشت. ابتدا گلدانی به‌اندازه دلخواهتان تهیه کنید سپس خاکی مناسب (ترکیبی از ۶۰ درصد خاک باغچه – ۲۰ درصد ماسه -۲۰ درصد کود دامی) را درون گلدان بریزید و بذرها را روی خاک با فاصله‌ای بین ۵ الی ۱۰ سانتی­متر بپاشید و روی آن حدود نیم سانتی­متر کود دامی (اگر کود دامی در دسترس نبود از ورمی کمپوست استفاده کنید) یا خاک بریزید و خوب آب بدید بهتر است روی آن نایلون فریزر بکشید و کنار پنجره جنوبی یا بالکن بگذارید. حتماً به نور توجه شود چون که به نور زیادی نیاز دارند. در مجموع بهتر است در بالکن در مکانی با نور مستقیم آفتاب نگهداری شود. در صورت کمبود نور ساقه‌ها بلند شده و سبزی‌ها کیفیت خوبی نخواهند داشت.

شلغم توسط بذر پرورش داده می‌شود. این سبزی برای رشد کردن و جوانه زدن به میزان آب زیادی نیاز دارد. سطح خاک باید همیشه مرطوب باشد. شلغم این قابلیت را دارد تا در هر نوع خاکی کاشته شود؛ اما زمین‌های با خاک سنگین که رطوبت را در خود نگه می‌دارند بهترین گزینه هستند. برای این منظور زمین‌های رسی گزینه مناسبی هستند. شلغم در دمای ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد به‌خوبی رشد خود را ادامه می‌دهد. این سبزی هوای معتدل سرد را بیشتر می‌پسندد. شلغم برای رشد نیاز به نور کامل خورشید دارد.

مراقبت‌ها

بذر مرغوب تهیه کنید.

قبل از کاشت بذر باید زمین را شخم بزنید و کودپاشی کنید.

از کودهای حیوانی تازه استفاده نکنید.

بعد از سبز شدن جوانه‌ها باید بوته‌ها را تنک کنید.

اگر شلغم زیادی در زمین باقی بماند پوک می‌شود.

خواص شلغم

بهترین داروی سرماخوردگی می‌باشد.

درمان‌کننده جوش‌های غرور جوانی است.

تخمدان‌ها را تقویت کرده و برای باروری آماده می‌کند.

فیبر زیادی را دارد و در نتیجه روده‌ها را به‌خوبی پاک می‌کند.

مسکن اعصاب است.

برونشیت و اسم را درمان می‌کند.

شلغم به‌عنوان یک سبزی آنتی باکتریال شناخته شده است. ازاین‌رو در درمان گلودرد کاربرد دارد.

موجب تقویت حافظه و افزایش تمرکز می‌شود.

سیستم عصبی را کنترل و تقویت می‌کند.

شلغم خام سرشار از ویتامین C می‌باشد.

برای خرید بذر شلغم و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

فلفل گیاهی است یک‌ساله که درجه حرارت پایین باعث کم شدن دوره رشدش می‌شود. در بعضی از مناطق که آب‌وهوا مساعد باشد، ممکن است ساقه خشبی شود و بیش از یک سال عمر کند و به‌صورت گیاه دوساله درآید. وقتی‌که ساقه اصلی آن ۱۰ تا ۱۲ برگ تولید میوه می‌کند. سپس شاخه‌های جانبی آن به وجود می‌آیند که در انتهای آن‌ها گل‌ها ظاهر می‌شوند. در بعضی از ارقام آن بوته عرضی رشد کرده، روی زمین پهن می‌شود. برگ‌ها به‌صورت ساده، منفرد، بیضی شکل و متناوب روی ساقه قرار دارند. اگر بر اثر جابه‌جا شدن بوته انتهای ریشه قطع نشود، ممکن است تا عمق ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متری در داخل خاک رشد کند. هر گل فلفل دارای گلبرگ پیوسته است که به رنگ سفید یا ارغوانی دیده می‌شود. گاهی رنگ پرچم‌ها به‌صورت آبی دیده می‌شود و حشرات در گرده‌افشانی آن نقش مهمی ایفا می‌‌کنند. میوه آن به‌صورت سته است که دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکن است بین ۲ تا ۴ و گاهی تا ۵ قسمت متغیر باشد. گاهی روی یک بوته تمام انواع میوه با حفره‌های مختلف دیده می‌شود.

شکل میوه بسیار متغیر است. آن‌ها به‌صورت کشیده، نوک‌تیز، گرد و کروی، مخروطی و یا استوانه‌ای مشاهده می‌گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی‌که رسید به رنگ‌های زرد، قرمز و یا قهوه‌ای ظاهر می‌شود. فلفل از جمله سبزی‌های بسیار خوش‌طعم است که تقریباً در همه غذاها و خوراک‌ها از آن استفاده می‌کنیم. فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید، زرد، نارنجی، قرمز، سبز، بنفش و حتی قهوه‌ای موجود است. فلفل‌ها اندازه‌های بزرگ یا کوچک دارند. کشیده و قلمی یا چاق و گرد هستند. انواع دلمه‌ای و ساده دارند. به‌طورکلی، خانواده فلفل‌ها بسیار وسیع و گسترده است و همه آن‌ها طرفداران بی‌شماری در سراسر دنیا دارند؛ اما به‌طورکلی فلفل را به دو دسته فلفل تند یا فلفل شیرین تقسیم‌بندی می‌کنند. بهترین نمونه فلفل شیرین، فلفل دلمه است. البته فلفل‌های دیگری نیز هستند که شیرین هستند؛ اما فلفل دلمه‌ای همیشه و در هر شرایطی شیرین است. دلیل تند بودن فلفل‌های چیلی نیز کپسای سین (نوعی الکالوئید) است که در آن‌ها وجود دارد. میزان تندی فلفل‌ها نیز با هم فرق دارد. به‌طور مثال، فلفل‌های قرمز بسیار تندتر از فلفل سبز تند هستند.

فلفل دلمه سبز آشناترین رنگ در میان فلفل‌های دلمه‌ای است. طعم بسیار شیرین و بافتی بسیار ترد از ویژگی‌های این فلفل است. فلفل دلمه سبز گوشتی ضخیم دارد و معمولاً چهار لوب است. ارتفاع بوته‌های آن حدوداً ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و به‌راحتی قابل کاشت و نگه‌داری در گلدان است. فلفل دلمه‌ای سبز بوته‌هایی پربار و نسبت به بیماری مقاومت بالایی دارد. فلفل‌ها در ابتدا به رنگ سبز بوده و بعد از ماندن بر روی بوته به رنگ قرمز در می‌آیند.

احتیاجات آب‌وهوایی

فلفل مانند گوجه فرنگی و بادمجان یک سبزی فصل گرم است. فوق‌العاده به سرما حساس است. کلیه احتیاجات آب‌وهوایی، کودی، اعمال زراعی آن شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است. ذکر این نکته لازم است که شاید فلفل خشکی را بهتر تحمل کند. مقادیر نامناسب آب و حرارت دو عامل مهم در افتادن گل و میوه آن است. حرارت زیاد و رطوبت کم باعث ریزش گل و میوه می‌گردد. در طول دوره رشد، دما نباید از ۳۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر شود و یا از ۱۸ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر رود. مناسب‌ترین دما برای رشد فلفل بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. شایان‌ذکر است که دما در شب در تشکیل میوه تأثیر بسزایی دارد. چنانچه دما در شب پایین‌تر از ۵/۱۶ درجه سانتی‌گراد و یا بالاتر از ۲۴ سانتی‌گراد برسد، میوه تشکیل نمی‌شود.

خاک مناسب

خاک‌های لوم شنی که رطوبت را تا اندازه‌ای در خود نگه می‌دارد، برای فلفل مناسب است. فلفل نسبت به کودهای آلی و شیمیایی عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهد. pH بین ۵/۶ تا ۵/۷ برای رشد آن مناسب است؛ ولی در pH کمتر از ۵/۶ تا ۵/۵ نیز می‌تواند به‌خوبی رشد کند و محصول بدهد. فلفل pH کمی اسیدی را بهتر از گوجه فرنگی و بادمجان تحمل می‌کند. البته خاک‌های کمی اسیدی را می‌توان با آهک اصلاح نمود.

کاشت

فلفل را می‌توان مانند گوجه فرنگی و بادمجان مستقیماً کاشت و یا خزانه‌گیری کرد. حدود ۵۰۰ تا ۹۰۰ گرم بذر فلفل برای تهیه نشا برای یک هکتار زمین کافی است. بوته‌ها ممکن است ۷ تا ۱۰ هفته در خزانه باقی بمانند. فلفل را در جوی و پشته نشا می‌کنند. عرض پشته‌ها که همان فاصله دو خط کشت است، حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی خط کشت بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر متغیر است.

برای کاشت فلفل در گلدان نیز می‌توانید از ترکیب خاک‌برگ و کود حیوانی و خاک باغچه استفاده کنید. البته اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌دارید بهتر است برای دوری از آفات و بیماری‌های خاک باغچه و کود حیوانی از خاک‌های آماده همانند کمپوست استفاده کنید. داخل گلدان گودال‌های کوچک ایجاد کنید. اکنون نشاء را از جای خود به همراه خاک اطراف ریشه بردارید و در حفره‌ای که در گلدان ایجاد کرده‌اید بکارید. بهتر است مقداری از ساقه نیز درون خاک برود. حال با دست خاک اطراف نشاء را فشار دهید. گلدان را خوب آبیاری کنید و در محیطی پرنور و گرم (دمای ۲۱ تا ۳۰ درجه) قرار دهید و منتظر رشد آن باشید. اگر می‌خواهید گلدان را در منزل نگه‌داری کنید حتماً باید محیطی پرنور را برایش در نظر بگیرید، پشت پنجره جنوبی با حداقل ۸ ساعت نور در روز ایده آل است. اگر این شرایط را نمی‌توانید فراهم کنید باید از نورهای کمکی (فلورسنت) استفاده کنید. برای این کار باید چراغ فلورسنت را در فاصله ۸ تا ۱۰ سانتی‌متری گیاه قرار دهید. (معمولاً برای فلفل می‌توانید در روز حدود ۱۵ ساعت از این نور بهره ببرید). آبیاری باید هر چند روز یک‌بار هنگامی‌که سطح خاک خشک شد انجام شود. آبیاری بیش‌ازحد باعث ریختن گل‌ها و آسیب دیدن گیاه می‌شود. گل‌های فلفل به‌طور طبیعی در محیط بیرون از خانه گرده‌افشانی می‌شوند و به محصول تبدیل می‌شوند. ولی اگر گلدان‌ها را داخل منزل و پشت پنجره یا حتی داخل بالکن نگه‌داری نموده‌اید باید برای گرده‌افشانی دست‌به‌کار شوید. برای گرده‌افشانی از یک قلم‌مو یا یک عدد گوش پاک‌کن می‌توانید کمک بگیرید. گوش پاک‌کن را به‌آرامی به گرده بساک گل نر مالش دهید و آن را به کلاله گل ماده منتقل کنید. بعد از گرده‌افشانی گل‌ها به‌مرور تبدیل به فلفل می‌شوند. اجازه دهید تا فلفل به حداکثر اندازه خود برسد و سپس با قیچی یا چاقو به‌آرامی آن را از بوته جدا کنید. فلفل سبز شیرین در ابتدا سبز بوده و اگر خیلی روی بوته بماند اکثر اوقات طعم شیرینی دارد ولی ممکن است بستگی به شرایط کاشت اعم از آبیاری و خشکی و رطوبت هوا طعم آن به‌تندی برود.

اهمیت غذایی و دارویی

خواص فلفل خیلی زیاد است. فلفل دارای انواع ویتامین‌های A، B۱، B۲، نیاسین و C است. بخصوص فلفل از نظر ویتامین‌های A از اهمیت خاصی برخوردار است. همچنین فلفل دارای املاح کانی فراوان است. عناصری هم چون کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و به‌خصوص پتاسیم در فلفل به حدود وفور وجود دارد. همچنین فلفل دارای پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ترکیبات فیبری است. بیش از ۹۰ درصد وزن فلفل را آب تشکیل می‌دهد. تندی فلفل مربوط به ترکیبات فنولیک به نام کاپسا ایسین می‌باشد که مقدار آن در ارقام مختلف فلفل متفاوت است و قرمزی رنگ فلفل در هنگام رسیدن میوه مربوط به ترکیبات مختلف شیمیایی به نام کاپ سانتین، کاپ سانوهین، کاپ سوربین، زی زانتین، کریپتوزانتین و لوتئین است که برای خوش‌رنگ و خوش‌طعم کردن غذا به آن اضافه می‌کنند. از فلفل به‌عنوان دارو استفاده می‌شود و آن در درمان روماتیسم، سوءهاضمه، ناراحتی‌های اعصاب و لمباگو تجویز می‌گردد. چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می‌کنند که میوه‌های آن‌ها هنوز سبز هستند؛ ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. این نوع فلفل را به‌عنوان سبزی مصرف می‌‌نمایند. برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و قرمز باشد.

آفات و بیماری‌ها

از آفات فلفل می‌توان از شته‌ها، تریپس، کرم شب‌پره زمستانه، کک‌های گیاهی و انواع مختلف نماتدها همچون Root-knot-nematode نام برد. از بیماری‌های مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوفترایی فلفل و بیماری‌های ویروسی قابل ذکر است.

فلفل دارای ویتامین‌های A، B، B6، C، پروتئین، کالیم، کلسیم، منیزیم، چربی، روغن، فیبر، بتاکاروتن، هیدروکربن، شکر، بیوفلاونیدن، کپساسین و آنتی اکسیدان است که باعث جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی و پائین آوردن کلسترول خون و افزایش جریان خون می‌گردد. فلفل باعث ترشح آنتی باکتری‌ها و جلوگیری از عفونت روده‌ها می‌گردد و در تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزایی دارد. همچنین به دستگاه گوارشی در هضم غذا کمک می‌کند.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

فلفل گیاهی است یک‌ساله که درجه حرارت پایین باعث کم شدن دوره رشدش می‌شود. در بعضی از مناطق که آب‌وهوا مساعد باشد، ممکن است ساقه خشبی شود و بیش از یک سال عمر کند و به‌صورت گیاه دوساله درآید. وقتی‌که ساقه اصلی آن ۱۰ تا ۱۲ برگ تولید میوه می‌کند. سپس شاخه‌های جانبی آن به وجود می‌آیند که در انتهای آن‌ها گل‌ها ظاهر می‌شوند. در بعضی از ارقام آن بوته عرضی رشد کرده، روی زمین پهن می‌شود. برگ‌ها به‌صورت ساده، منفرد، بیضی شکل و متناوب روی ساقه قرار دارند. اگر بر اثر جابه‌جا شدن بوته انتهای ریشه قطع نشود، ممکن است تا عمق ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متری در داخل خاک رشد کند. هر گل فلفل دارای گلبرگ پیوسته است که به رنگ سفید یا ارغوانی دیده می‌شود. گاهی رنگ پرچم‌ها به‌صورت آبی دیده می‌شود و حشرات در گرده‌افشانی آن نقش مهمی ایفا می‌‌کنند. میوه آن به‌صورت سته است که دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکن است بین ۲ تا ۴ و گاهی تا ۵ قسمت متغیر باشد. گاهی روی یک بوته تمام انواع میوه با حفره‌های مختلف دیده می‌شود.

شکل میوه بسیار متغیر است. آن‌ها به‌صورت کشیده، نوک‌تیز، گرد و کروی، مخروطی و یا استوانه‌ای مشاهده می‌گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی‌که رسید به رنگ‌های زرد، قرمز و یا قهوه‌ای ظاهر می‌شود. فلفل از جمله سبزی‌های بسیار خوش‌طعم است که تقریباً در همه غذاها و خوراک‌ها از آن استفاده می‌کنیم. فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید، زرد، نارنجی، قرمز، سبز، بنفش و حتی قهوه‌ای موجود است. فلفل‌ها اندازه‌های بزرگ یا کوچک دارند. کشیده و قلمی یا چاق و گرد هستند. انواع دلمه‌ای و ساده دارند. به‌طورکلی، خانواده فلفل‌ها بسیار وسیع و گسترده است و همه آن‌ها طرفداران بی‌شماری در سراسر دنیا دارند؛ اما به‌طورکلی فلفل را به دو دسته فلفل تند یا فلفل شیرین تقسیم‌بندی می‌کنند. بهترین نمونه فلفل شیرین، فلفل دلمه‌ای است. البته فلفل‌های دیگری نیز هستند که شیرین هستند؛ اما فلفل دلمه‌ای همیشه و در هر شرایطی شیرین است. دلیل تند بودن فلفل‌های چیلی نیز کپسای سین (نوعی الکالوئید) است که در آن‌ها وجود دارد. میزان تندی فلفل‌ها نیز با هم فرق دارد. به‌طور مثال، فلفل‌های قرمز بسیار تندتر از فلفل سبز تند هستند.

فلفل قلمی قرمز تند دارای طعمی بسیار تند است و موارد مصرف آن، ساخت ترشی، تازه خوری و استفاده از خشک‌شده و پودر آن است. می‌توانید در هر فصلی با به وجود آوردن شرایط کاشت فلفل، این بذر را در گلدان و در بالکن آفتاب‌گیر خود پرورش دهید. فلفل قلمی قرمز تند، قلمی بوده و در ابتدای تشکیل بر روی بوته سبز بوده و به‌مرور به رنگ قرمز تبدیل می‌شود.

احتیاجات آب‌وهوایی

فلفل مانند گوجه فرنگی و بادمجان یک سبزی فصل گرم است. فوق‌العاده به سرما حساس است. کلیه احتیاجات آب‌وهوایی، کودی، اعمال زراعی آن شبیه گوجه فرنگی و بادمجان است. ذکر این نکته لازم است که شاید فلفل خشکی را بهتر تحمل کند. مقادیر نامناسب آب و حرارت دو عامل مهم در افتادن گل و میوه آن است. حرارت زیاد و رطوبت کم باعث ریزش گل و میوه می‌گردد. در طول دوره رشد، دما نباید از ۳۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر شود و یا از ۱۸ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر رود. مناسب‌ترین دما برای رشد فلفل بین ۲۱ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. شایان‌ذکر است که دما در شب در تشکیل میوه تأثیر بسزایی دارد. چنانچه دما در شب پایین‌تر از ۵/۱۶ درجه سانتی‌گراد و یا بالاتر از ۲۴ سانتی‌گراد برسد، میوه تشکیل نمی‌شود.

خاک مناسب

خاک‌های لوم شنی که رطوبت را تا اندازه‌ای در خود نگه می‌دارد، برای فلفل مناسب است. فلفل نسبت به کودهای آلی و شیمیایی عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهد. pH بین ۵/۶ تا ۵/۷ برای رشد آن مناسب است؛ ولی در pH کمتر از ۵/۶ تا ۵/۵ نیز می‌تواند به‌خوبی رشد کند و محصول بدهد. فلفل pH کمی اسیدی را بهتر از گوجه فرنگی و بادمجان تحمل می‌کند. البته خاک‌های کمی اسیدی را می‌توان با آهک اصلاح نمود.

کاشت

فلفل را می‌توان مانند گوجه فرنگی و بادمجان مستقیماً کاشت و یا خزانه‌گیری کرد. حدود ۵۰۰ تا ۹۰۰ گرم بذر فلفل برای تهیه نشا برای یک هکتار زمین کافی است. بوته‌ها ممکن است ۷ تا ۱۰ هفته در خزانه باقی بمانند. فلفل را در جوی و پشته نشا می‌کنند. عرض پشته‌ها که همان فاصله دو خط کشت است، حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی خط کشت بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر متغیر است.

باغبان‌هایی که به غذاهای تند علاقه دارند و طرفدار فلفل تند هستند، می‌بایست پرورش فلفل‌های چیلی در باغ خودشان را مد نظر داشته باشند. حتی اگر فضای لازم برای کشت فلفل را در باغ ندارید، گونه‌های مختلفی از این گیاه موجود هستند که می‌توانند در داخل خانه پرورش داده شوند. در حقیقت، پرورش فلفل چیلی در داخل خانه برای تازه‌کارها راحت‌تر است، زیرا می‌توانند کنترل بهتری بر آب، درجه حرارت و نور (به‌عنوان سه عنصر حیاتی در تولید یک محصول موفق) داشته باشند.

مرحله‌ی ۱: آماده‌سازی فلفل

گونه‌ی فلفل چیلی دلخواهتان را انتخاب کنید. گونه‌هایی از فلفل‌های تزئینی کوتاه‌قد موجود هستند که کاشتشان در داخل خانه راحت‌تر و بهتر است.

۱- گونه‌ی چیلی دلخواهتان را انتخاب کنید. گونه‌هایی از فلفل‌های تزئینی کوتاه‌قد موجود هستند که کاشتشان در داخل خانه راحت‌تر و بهتر است، زیرا در صورت انتخاب گونه‌های بزرگ‌تر، امکان دارد فضای کافی برای رشد ریشه‌ی آن‌ها در داخل یک گلدان وجود نداشته باشد. انتخاب گلدان پلاستیکی نسبت به گلدان رسی بهتر است. گلدان‌های رسی (نظیر خاک‌های رس قرمزرنگ) تمایل زیادی به جذب رطوبت خاک علی‌الخصوص در شرایط گرم و پرنور موردنیاز برای رشد دارند.

۲- انتخاب گلدان پلاستیکی نسبت به گلدان رسی بهتر است. گلدان‌های رسی (نظیر خاک‌های رس قرمزرنگ) تمایل زیادی به جذب رطوبت خاک،علی‌الخصوص در شرایط گرم و پرنور موردنیاز برای رشد فلفل‌های چیلی، دارند. این فلفل‌ها نیاز به میزان زیادی از رطوبت برای رشدشان دارند و امکان خشک شدن آن‌ها در گلدان رسی وجود دارد.

۳- گلدانی را انتخاب کنید که دارای سوراخ تخلیه باشد. ازآنجایی‌که فلفل‌های چیلی نیاز به آبیاری زیاد برای رشدشان دارند، می‌بایست سوراخ‌های تخلیه در گلدان وجود داشته باشد تا آب اضافی خارج‌شده و ریشه‌ها را غرق در آب یا پوسیده نکند.

۴- قبل از استفاده گلدان را ضدعفونی کنید. قبل از استفاده گلدان را ضدعفونی کنید. بسیاری از گلدان‌ها، علی‌الخصوص مواردی که قبلاً مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

دارای باکتری‌ها یا تخم حشرات مخفی هستند که می‌توانند زندگی گیاه را به سمت نابودی بکشانند. گلدانتان را با استفاده از آب گرم و صابون بشویید تا این تهدیدها را خنثی نمایید.

۵-مخلوط خاک گلدان تهیه نمایید. خاک باغچه معمولاً دارای باکتری‌هایی است که به بذرهای فلفل آسیب‌زده، از جوانه‌زدن جلوگیری کرده و مانعی برای رشد بوته‌ها می‌شوند. می‌توانید مخلوطی از خاک و کمپوست را از فروشگاه‌ها تهیه نمایید تا کیفیت خاکتان افزایش پیدا کند. هر قدر کیفیت خاک بیشتر باشد، احتمال پرورش موفق گیاه افزایش پیدا خواهد کرد. در ادامه کیفیت خاکتان را با افزایش مقداری ورمی کولیت افزایش دهید.

مرحله‌ی ۲: تسریع فرایند جوانه‌زدنی فلفل

۱-.یک مشت بذر فلفل چیلی را میان ورقه‌های حوله‌ی کاغذی مرطوب بگذارید. بذرها می‌بایست به‌صورت صاف و تک‌لایه روی حوله قرار گیرند تا رطوبت به‌صورت مساوی میان آن‌ها توزیع شود.

۲- بذرها و حوله‌ی کاغذی را در داخل محفظه‌ای دردار بگذارید. می‌توانید از یک ظرف غذای پلاستیکی با در محکم استفاده کنید.

۳- بذرها را در قفسه‌ای گرم و دارای تهویه بگذارید. هم گرما وهم رطوبت از موارد لازم برای جوانه‌ زدن هستند.

۴- پس از گذشت ۲ الی ۵ روز، بذرها را بررسی کنید. اگر متورم شده باشند، برای کاشت آماده هستند. حتی امکان دارد که جوانه‌های کوچکی از داخل برخی از بذرها بیرون زده باشد.

مرحله‌ی ۳: کاشت بذر فلفل

۱- گلدان را با مخلوط خاک پر کنید. فاصله خالی حداقل ۲.۵ سانتی‌متری میان سطح بالای خاک و لبه گلدان در نظر بگیرید.

۲- بذرهایتان را در داخل گلدان بکارید. فاصله‌ی میان هر دو بذر می‌بایست ۵ سانتی‌متر باشد.

۳- مقدار کمی کمپوست روی بذرها بریزید. شما می‌بایست فقط حدود ۰.۵ نیم سانتیمتر کمپوست روی بذرها داشته باشید تا صرفاً مواد معدنی لازم برای خاک مهیا شود.

۴- با استفاده از اسپری آب روی بذرها بپاشید. هر چند وقت یک‌بار این کار را انجام دهید تا رطوبت خاک حفظ شود. آب برای فلفل‌های چیلی علی‌الخصوص در مراحل اولیه‌ی کاشت ضروری است.

۵- وضعیت گلدان را برای مشاهده‌ی رشد بذرها رصد کنید. بسته به گونه‌ی فلفلی که انتخاب کرده‌اید، یک الی ۶ هفته طول می‌کشد تا اولین جوانه بر روی خاک ظاهر شود.

مرحله‌ی ۴: داشت و برداشت فلفل

۱- فلفل‌های چیلی را در نزدیکی یک پنجره‌ی آفتاب‌گیر بگذارید. پنجره‌ای را انتخاب کنید که رو به غرب یا جنوب باشد تا بهترین و گرم‌ترین نور برای گیاه فراهم شود. فلفل‌های چیلی با استفاده از نور کامل آفتاب رشد می‌کنند، بنابراین گیاه را در نزدیک‌ترین فاصله‌ی ممکن به پنجره قرار دهید تا امکان برخورد نور آفتاب با آن ماکزیمم شود.

۲- نور فلورسنت برای گیاه فراهم کنید. اگر نمی‌توانید نور طبیعی کافی را برای گیاه در داخل خانه به وجود آورید، آن‌ها را در زیر نور مصنوعی فلورسنت قرار دهید. این چراغ‌ها می‌بایست حدوداً ۲۰ سانتی­متر بالای گلدان قرار گیرند و بین ۱۴ الی ۱۶ ساعت در هر روز روی گیاه روشن باشند تا نور و گرمای کافی را برای آن فراهم کنند.

۳- جریان هوای لازم را به‌صورت روزانه برای گیاه مهیا کنید اما از جریان‌های هوای شدید دوری نمایید. به مدت چند ساعت در روز، پنجره‌ای را باز کرده یا پنکه‌ای با دور کند روشن کنید. ایده‌آل این است که جریان هوا دمای اتاق را در حالت نسبتاً گرم نگهداری. جریان‌های شدید هوای داغ و سرد می‌توانند مانع رشد شوند، بنابراین بوته‌های فلفلتان را از وسایل تهویه یا دریچه‌های هواساز دور نگهدارید.

۴- پس از مشاهده‌ی جوانه‌ها در بالای خاک، فلفل‌هایتان را کاملاً خیس کنید. هرگاه حس کردید سطح خاکتان خشک شده، فلفل‌های چیلی را آبیاری کنید. آن‌قدر به گیاه آب بدهید تا اینکه آب اضافی از طریق سوراخ‌های انتهایی گلدان تخلیه شوند.

۵- فرایند رشد را با استفاده از کود سبزی‌ها به‌صورت ماهیانه تقویت کنید. از یک کود متعادل ۱۵ -۱۵-۱۵ که حاوی نیتروژن، فسفر و پتاسیم است استفاده کنید.

سه عددی که روی کیسه‌ی کود نوشته‌شده، نشان‌دهنده‌ی درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در کود است. کود ۱۵-۱۵-۱۵ درصد یکسانی برای این سه عنصر دارد و این بدین‌ معناست که شاخ‌ و برگ، سیستم ریشه، گل‌ها و میوه‌ی فلفل به‌اندازه‌ی مساوی از غذا بهره‌مند می‌شوند. نیتروژن باعث تقویت شاخ‌ و برگ می‌شود، پتاسیم به رشد گل‌ها و قدرت کلی گیاه کمک می‌کند و فسفر نیز کیفیت ریشه و میوه را ارتقا می‌دهد.

۶- فلفل‌هایتان را به‌صورت جداگانه بچینید. به سایز و رنگ استاندارد (قرمز،نارنجی،زرد یا سبز) برای گونه‌ی چیلی خاصی که انتخاب کرده‌اید، توجه کنید. هنگامی‌که فلفلتان به آن سایز و رنگ استاندارد رسید، از قیچی برای چیدن فلفل استفاده کنید و ساقه‌ی بالای میوه را جدا نمایید. بوته‌های فلفل چیلی ۹۰ روز پس از جوانه ‌زدن، آماده‌ی بهره‌برداری هستند و می‌توانید فلفل‌هایشان را برداشت کنید.

اهمیت غذایی و دارویی

خواص فلفل خیلی زیاد است. فلفل دارای انواع ویتامین‌های A، B۱، B۲، نیاسین و C است. بخصوص فلفل از نظر ویتامین‌های A از اهمیت خاصی برخوردار است. همچنین فلفل دارای املاح کانی فراوان است. عناصری هم چون کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و به‌خصوص پتاسیم در فلفل به حدود وفور وجود دارد. همچنین فلفل دارای پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ترکیبات فیبری است. بیش از ۹۰ درصد وزن فلفل را آب تشکیل می‌دهد. تندی فلفل مربوط به ترکیبات فنولیک به نام کاپسا ایسین می‌باشد که مقدار آن در ارقام مختلف فلفل متفاوت است و قرمزی رنگ فلفل در هنگام رسیدن میوه مربوط به ترکیبات مختلف شیمیایی به نام کاپ سانتین، کاپ سانوهین، کاپ سوربین، زی زانتین، کریپتوزانتین و لوتئین است که برای خوش‌رنگ و خوش‌طعم کردن غذا به آن اضافه می‌کنند. از فلفل به‌عنوان دارو استفاده می‌شود و آن در درمان روماتیسم، سوءهاضمه، ناراحتی‌های اعصاب و لمباگو تجویز می‌گردد. چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می‌کنند که میوه‌های آن‌ها هنوز سبز هستند؛ ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. این نوع فلفل را به‌عنوان سبزی مصرف می‌‌نمایند. برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و قرمز باشد.

آفات و بیماری‌ها

از آفات مهم فلفل می‌توان از شته‌ها، تریپس، کرم شب‌پره زمستانه، کک‌های گیاهی و انواع مختلف نماتدها همچون Root-knot-nematode نام برد. از بیماری‌های مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوفترایی فلفل و بیماری‌های ویروسی قابل ذکر است.

فلفل دارای ویتامین‌های A، B، B6، C، پروتئین، کالیم، کلسیم، منیزیم، چربی، روغن، فیبر، بتاکاروتن، هیدروکربن، شکر، بیوفلاونیدن، کپساسین و آنتی اکسیدان است که باعث جلوگیری از سرطان دستگاه گوارشی و پائین آوردن کلسترول خون و افزایش جریان خون می‌گردد. فلفل باعث ترشح آنتی باکتری‌ها و جلوگیری از عفونت روده‌ها می‌گردد و در تسکین و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزایی دارد. همچنین به دستگاه گوارشی در هضم غذا کمک می‌کند.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.