ظرافت

بذر گل همیشه بهار نارنجی ارائه‌شده از نوع پرپر بوده و زیبایی خاص به گلدان و باغچه شما می‌بخشد. منشأ گل همیشه بهار جنوب اروپا و حوزه مدیترانه و یکی از رایج‌ترین گل‌های فصلی است. نام آن از کلمه Calendae، به معنی اولین روز ماه گرفته شده است چون به‌تقریب در تمام سال گل می‌دهد. از جاهای گرم تا مناطق خیلی سرد قابل‌کشت است. این گیاه به‌عنوان یک گل یک‌ساله در برنامه گل‌کاری قرار می‌گیرد ولی می‌تواند به‌صورت علفی چندساله به زندگی خود ادامه دهد که در این حالت گل‌ها مرغوبیت سال اول را ندارند. بنابراین کمتر به‌صورت چندساله کشت و کار می‌شود. گل‌ها ۳ –۱۰ سانتی‌متر قطر داشته و به‌تنهایی در انتهای ساقه گل دهنده قرار دارند. ارتفاع بوته‌ها حدوداً ۳۰ سانتی‌متر است. در انواعی از آن که ساقه‌ها یا دمگل‌های طویل و قوی و گل‌های درشت دارند، از گل بریده آن‌ها استفاده می‌شود. بذر گل همیشه بهار اغلب به‌عنوان مرز بین سایر گل‌ها کاشته می‌شود. گل همیشه بهار در شب جمع شده و حالت بسته و نیمه بسته به خود گرفته و در روز باز می‌شود. یک نکته خیلی جالب درباره بذر گل همیشه بهار هم باید گفت و آن این‌که در اثر مالش برگ و گل آن بوی خوبی متصاعد می‌شود. خاصـیت دارویـی داشته و برای درمان بیماری‌های پوستی به کار می‌رود.

خواص گل همیشه بهار پرپر متعدد است. گل همیشه بهار به‌عنوان ضدعفونی‌کننده پوست و در پمادهای پوستی مورداستفاده قرار می‌گیرد. گل همیشه بهار پرپر به ارتفاع ۴۰ تا ۷۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. قطر گل‌ها ۴ تا ۷ سانتی‌متر است. کاشت گل همیشه بهار در گلدان امکان پذیر است و در برابر سرما مقاومت بالایی دارد و جذب‌کننده حشرات مفید است. این گل یک گل بسیار زیبا و مناسب به‌عنوان شاخه گل بریده و استفاده در دسته‌گل است. گلبرگ‌های گل همیشه بهار خوراکی هستند و می‌توان آن‌ها را به‌صورت تازه یا خشک‌شده در سوپ‌ها، برنج، انواع دسرها، سوفله و سایر محصولات پخته‌شده به‌عنوان چاشنی مورداستفاده قرار داد. گل همیشه بهار یک انتخاب محبوب برای خوش‌طعم کردن سالاد است. قبل از استفاده، گلبرگ‌ها باید از پایه گل جدا شوند زیرا پایه گل تلخ است. گل همیشه بهار آلفا برای کاشت در زمین، گلدان، کاشت انبوه، مرز باغ و باغچه‌ها و در حیات خانه‌ها، استفاده در دسته‌گل و استفاده به‌صورت خوراکی کاربرد دارد. دمنوش گل همیشه بهار، روغن گل همیشه بهار و عرق گل همیشه بهار از دیگر موارد استفاده از این گیاه است.

گل همیشه بهار به سرما مقاوم بوده و در هوای سرد بهترین رشد را دارد. دمای مطلوب این گیاه حدود ۱۰ درجه سانتی‌گراد است. در انواع پاکوتاه گلدانی، دمای ۲۱ درجه در روز و ۱۶ –۱۷ درجه سانتی‌گراد در شب مناسب است. همیشه بهار گیاه خوبی برای تابستان است ولی بذر گل همیشه بهار باید در سایه کاشته شود تا کیفیت، طول ساقه و اندازه گل افزایش یابد. در زمستان بیشترین شدت نور باید برای آن فراهم شود. از نظر نیاز آبی، خاک باید همیشه مرطوب باشد. اگر گیاهان با خشکی روبرو شوند گلدهی کاهش می‌یابد. گاهی تولیدکنندگان برای تولید گیاهان با ساقه‌های محکم و نیز افزایش عمر گلدانی، آبیاری را کم می‌کنند. برای افزایش تعداد شاخه‌های جانبی و در نتیجه افزایش تعداد گل می‌توان جوانه انتهایی را حذف کرد. به نوع خاک حساسیتی نداشته و در بیشتر خاک‌ها می‌توان به کشت آن اقدام کرد. از آنجا که گلبرگ‌های پژمرده به‌طور طبیعی می‌ریزند نیاز به سرزنی نیست مگر آنکه بخواهیم از ریزش بذر جلوگیری کنیم. اگر شدت نور گلخانه خیلی کم و دما خیلی بالا باشد گل‌های ریز و ساقه‌های ضعیف به وجود می‌آید.

کاشت

اگر قصد کاشت زیاد و تولید این گل را دارید بهتر است در زمین یک کرت با این ترکیب خاک آماده کنید، سطح خاک را خوب صاف کنید قبل از پاشیدن بذرها سطح خاک را خوب آب بدهید و بعد بذر گل همیشه بهار را روی خاک بپاشید سپس بهتر است روی آن حدود نیم سانتیمتر کود دامی کاملاً پوسیده سرند شده بریزید و مجدد با آبپاش آب بدهید. اما اگر مقدار کمی از این بذر را تهیه کردید و برای باغچه خود و یا به مقدار چند تا گلدان می‌خواهید پرورش بدهید از این روش زیر استفاده کنید. در این روش خزانه شما باید کوچک باشد. ابتدا یک سبد پلاستیکی میوه یا گلدانی با دهانه بزرگ ولی عمق کم تهیه کنید. گلدان و یا سبد را از خاکی که در بالا ترکیب آن گفته شد پر کنید و خاک را خوب آب بدهید تا خاک نشست خود را بکند. حالا بذرها را روی سطح خاک بپاشید سپس حدود نیم سانتیمتر روی بذرها کود دامی کاملاً پوسیده سرند شده بریزید و مجدد به‌آرامی با آبپاش آب بدهید.

اگر کود دامی در دسترس شما نبود می‌توانید از ورمی کمپوست استفاده نمایید. اگر هر دو این‌ها در دسترس نبود از همان خاکی که ترکیب کردید برای روی بذرها استفاده نمایید (اما بهتر است از کود دامی استفاده کنید تا جوانه‌ها به‌خوبی رشد کرده و قوی شوند) حتماً کود دامی‌ای که استفاده می‌کند چندساله، کهنه، پوسیده، خشک و سرند شده باشد. به هیچ عنوان از کود دامی تازه استفاده نکنید.

بعداز اینکه جوانه‌های گیاه موردنظر به حدود ۵ تا ۸ سانتیمتر رسیدند آنها را از خزانه در آورده و در جای اصلی بکارید. برخی‌ها بذر را روی محلی که موردنظرشان هست می‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذرپاشی بذرها نامنظم روی زمین میافتند و وقتی سبز می‌شوند خیلی از آنها ممکن است کنار هم سبز بشوند اما زمانی که بذرها را درون خزانه بکارید بعد می‌توانید به‌صورت منظم بوته‌های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله‌ای که می‌خواهید بکارید.

هیچ‌وقت اقدام به نگهداری گل و گیاهان بیرونی در منزل نکنید چون درون منزل نور و تهویه هوای کافی برای رشد گیاهان و درختان بیرونی وجود ندارد حتی کاشت بذر هم ممکن است با مشکل مواجه شود در کل اگر مکانی برای کاشت بذر ندارید و مجبور هستید که در منزل این کار را بکنید بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند آنها را به بیرون از خانه انتقال بدهید اگر به بیرون انتقال ندهید ساقه‌ها دراز شده و کم‌کم از بین می‌رود.

منشأ اسفناج شمال هندوستان بوده و دارای سابقه تاریخی است، اسفناج ابتدا به‌عنوان دارو توسط یونانیان استفاده می‌شد و بعدها به‌عنوان غذا تولید زراعی آن از مناطق مدیترانه‌ای فرانسه آغاز و سپس به انگلیس و آمریکا گسترش یافت. اکنون کشت اسفناج در مناطق کوهستانی رواج یافته، زیرا در طول زمانی که اسفناج به گل و بذر می‌رود این گیاه را می‌توان کشت نمود. اسفناج دو برابر دیگر سبزی‌ها فیبر دارد. یک پیمانه اسفناج حدود ۲۰ درصد فیبر دارد که مانع یبوست است و به هضم غذا کمک می‌کند. فیبر موجود در این سبزی، قند خون را پایین نگه‌داشته و با ایجاد حس سیری می‌تواند مانع از پرخوری شود. ویتامین C و E، بتاکاروتن، منگنز، روی و سلنیوم موجود در اسفناج همگی از آنتی‌اکسیدان‌های قوی برای مقابله با پوکی استخوان، گرفتگی رگ‌ها و فشارخون بالاست. این سبزی پرخاصیت سرشار از ویتامین‌های مختلف ازجمله A، K، D و E بوده و حاوی مواد معدنی خوبی نیز هست. اسفناج نسبت به آب‌وهوا حساسیت چندانی ندارد و جزء محصولات فصل خنک است. رطوبت کافی هوا و خاک در رشد و نمو و کیفیت اسفناج اثر مثبت دارند. در مناطق گرم مثل خوزستان آن را در اواسط پاییز و در نقاط سرد در اواسط بهار می‌کارند.

متأسفانه این روزها برخی اخبار مبنی بر آبیاری سبزی‌ها با آب فاضلاب و ناسالم بودن آنها به گوش می‌رسد. بنابراین بهتر است امسال برای کاشت سبزی مصرفی خودمان دست به کار شده و دیگران را نیز به کاشت سبزی در منزل و آپارتمان تشویق کنیم. مشاهده رشد هر روزه سبزی‌ها در گلدان و برداشت و مصرف آن یکی از راه‌های یافتن آرامش در این ایام است. اگر می‌خواهید سبزی‌هایتان را پشت پنجره و تو گلدان‌های زیبا پرورش بدهید بهتر است از خاک آماده و تمیز استفاده کنید تا فضای آپارتمان از حشره و موجودات دیگر پر نشود. بهترین خاک برای کاشت سبزی کمپوست آماده است. اگر فقط می‌خواهید چند نمونه سبزی بکارید بدون شک ریحان سبز یا بنفش، تربچه، جعفری و شاهی اولین انتخاب‌ها هستند. برای اینکه سبزی‌های شما همیشه سبز و شاداب و از بیماری و آفات به دور باشند می‌توانید از کود NPK همانند 20-20-20 استفاده کنید.

بذر معمولی سبزی معمولاً به‌صورت کیلویی عرضه می‌شود و ناخالصی دارد و بخشی از آن را تخم علف تشکیل می‌دهد و نسبت به بیماری‌ها مقاومت پایینی دارد و انتخاب مناسبی برای کاشت در آپارتمان و ابعاد کوچک مثل گلدان نیست. برخلاف تصور خیلی از ما بذر اصلاح‌شده به معنای دست‌کاری ژنتیکی و تراریخته نیست. بلکه به معنای دقت در بذرگیری و انتخاب محصول مناسب برای بذرگیری است و گرده افشانی و تلقیح به‌صورت علمی و بر اساس استاندارهایی انجام می‌گیرد. درنتیجه بذر اصلاح‌شده نسبت به بیماری و آفات مقاوم است و درصد خلوص بالاتری دارد. همچنین از نظر رنگ و شادابی برتر از بذرهای معمولی‌اند. درنتیجه انتخاب مناسب‌تری برای کاشت بوده و تجربه بسیار خوبی از کاشت را به همراه دارد.

روش کاشت در گلدان

بذر اسفناج، خاک استاندارد (کمپوست پیشنهاد می‌شود)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت سبزی در آپارتمان هستند. ابتدا بذرها را برای مدت 10 ساعت و حداکثر 3 روز خیس می‌کنیم. خاک را الک کرده تا نرم و یکدست شود. گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (کمپوست آماده) پر می‌کنیم (بیش از 3/4 گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک می‌ریزیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم. ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر سبزی نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید. البته می‌توانید بدون خیس کردن بذرها در آب، آن‌ها را به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند. کوددهی را از هفته دوم بعد از جوانه‌زنی شروع کنید.

روش کاشت اسفناج در باغچه و زمین

برای این کار بهتر است ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو می‌کنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را به‌صورت دست پاش و یکنواخت در محل موردنظر ریخته و سپس با شن کش یا چنگال خاک را با آرامی زیرورو می‌کنیم تا بذرها به زیر خاک بروند. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به‌صورتی که آب بذرها را جابجا نکند و با خود نبرد. تا قبل از سبز شدن باغچه بهتر است هر روز یا روزی دو بار باغچه را آبیاری کنیم.

برداشت از باغچه یا گلدان

برای برداشت سبزی به‌خصوص در اولین برداشت‌ها بهتر است از قیچی استفاده کنیم زیرا بذرها زیاد در عمق قرار نداشته و ریشه قوی نداشته درنتیجه ممکن است از خاک دربیایند. برای برداشت سبزی‌ها را نباید از ریشه دربیاوریم بلکه تنها نوک آن را جدا کنیم و مصرف کنیم. بعد از گذشت چند روز از برداشت سبزی، مجدد می‌توانیم آن را برداشت کنیم و سبزی‌ها دوباره سبز می‌شوند.

خواص اسفناج

۱) برگ اسفناج منبع غنی ویتامین A، B۳، C و آهن و پتاسیم است.

۲) از فواید اسفناج این که بدن را قلیایی می‌کند.

۳) خاصیت اسفناج این که خنک‌کننده است و برای پایین آوردن تب مفید است.

۴) ورم روده کوچک را رفع می‌کند.

۵) برای ورم ریه مفید است.

۶) ملین است و یبوست را برطرف می‌کند.

۷) برای لاغر شدن و کم کردن وزن مفید است.

۸ ) اسفناج به دلیل داشتن ماده‌ای بنام اسپیناسین، هضم غذا را تسریع می‌کند. این ماده باعث تحریک معده و ازدیاد ترشحات آن می‌شود.

۹) خوردن اسفناج پخته یا بورانی اسفناج در رفع تشنگی مؤثر است. اسفناج مالابار را می‌توانید به‌صورت خام در سالاد و یا به‌صورت پخته، بخارپز و سرخ‌شده در سوپ، به‌عنوان ساید کنار غذا یا حتی در ادویه‌ها استفاده کنید. البته ازآنجایی‌که اسفناج مالابار ساقه قرمز پس از پختن مقدار زیادی از رنگ خود را از دست می‌دهد، برای داشتن غذای زیباتر بهتر است که آن را به‌صورت خام استفاده کنید.

۱۰) قرقره آب خام یا پخته اسفناج برای از بین بردن ورم و درد گلو مفید است.

۱۱) برای رفع سرفه‌های خشک، برگ اسفناج را با جو پوست کنده و روغن بادام بپزید و بخورید.

۱۲) آش اسفناج با گشنیز برای سردردهایی که ناشی از سوء هاضمه و اختلال دستگاه گوارش است، مفید است.

۱۳) اگر آش اسفناج را با آب لیمو و سماق یا آب غوره بخورید، سردردهای ناشی از اختلال کیسه صفرا را برطرف می‌کند.

۱۴) خوردن اسفناج از سرطان جلوگیری می‌کند، مخصوصاً در افرادی که به مصرف الکل و سیگار عادت دارند.

۱۵) تحقیقات دانشمندان نشان داده است که اسفناج در پیشگیری از سرطان روده بزرگ، معده، پروستات، ‌حنجره و رحم مؤثر است.

۱۶) اسفناج کلسترول خون را پایین می‌آورد.

۱۷) بهترین دارو برای کسانی است که مبتلا به کم‌خونی هستند.

۱۸) اسفناج مانند جارو روده بزرگ را تمیز می‌کند.

۱۹) ترشحات لوزالمعده را افزایش می‌دهد.

۲۰) اسفناج سبزی مفیدی برای تقویت اعصاب است. اسفناج، تعداد گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد، بنابراین بهترین دارو برای افراد مبتلا به کم‌خونی است.

۲۱) اسفناج پخته برای رفع بیماری آسم و گرفتگی صدا بسیار مؤثر است.

۲۲) رماتیسم و نقرس را درمان می‌کند.

۲۳) برای زیاد کردن شیر در مادران شیرده مؤثر است.

۲۴) سابقاً نوعی شربت از اسفناج تهیه می‌شد که در معالجه خونریزی‌ها و کم‌خونی از آن استفاده می‌کردند.

۲۵) تخم اسفناج ملین و خنک‌کننده است.

۲۶) تخم اسفناج برای برطرف کردن ورم کبد و یرقان مفید است.

۲۷) اسفناج تعداد گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد.

۲۸) اسفناج چون دارای کلروفیل است، عضلات روده را تحریک کرده و تخلیه مدفوع را آسان می‌کند.

۲۹) اسفناج اسیدیته خون را کم می‌کند و عضلات و استخوان‌ها را تقویت می‌نماید.

۳۰) رعشه و بوی بد دهان را از بین می‌برد.

۳۱) قوت غذایی اسفناج از سایر سبزی‌ها بیشتر است، مشروط بر اینکه آب آن را دور نریزید و از ساقه‌های نازک و نورسته آن در سالاد استفاده کنید.

۳۲) باعث افزایش اشتها به‌خصوص در کودکان می‌شود.

۳۳) برای معالجه کک و مک، اسفناج را در روغن زیتون قرار دهید و بعد روی صورت بگذارید.

برای خرید بذر اسفناج و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گل اختر گونه از گیاهان گلدار از جنس Canna است. این جنس دارای نوزده گونه است. این گیاه از خانواده Cannaceae بومی مناطق استوایی است ولی امروزه در بیشتر مناطق نیمه گرمسیری و معتدل جهان کشت می‌شود و ارزش زینتی دارد. این‌گونه دارای شاخ و برگ‌های بزرگ و زیاد می‌باشد و به عنوان یک گیاه باغی تبدیل شده است. نام گل اختر از کلمه سلتیکی آمده و مشتق شده از نیشکر یا نی است.

خصوصیات گیاه‌شناسی

از نظر انواع گل اختر بوته گل اختر به بلندی ۷۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر با برگ‌های خیلی پهن سبز یا سبز مایل به ارغوانی است که از میان آن ساقه‌های متعدد که منتهی به چندین گل درشت یا خیلی درشت به رنگ‌های زرد، قرمز، سفید، زرد، ابلق ، زردآلویی، زرد طلائی، خال خال یا راه راه می‌شود بیرون می‌آید. آن‌ها می‌بایست حداقل ۶ تا ۸ ساعت از نور خورشید به‌طور متوسط در طول تابستان بهره ببرید. گل اختر را یکی از غنی‌ترین منابع نشاسته در جهان می‌دانند.

ریشه گل اختر به شکل ریوم بوده (ریزوم اندامی است که مواد غذایی ساخته شده در برگ را در خود ذخیره می‌کند و هر بار که قسمت هوایی به هر دلیل از بین برود گیاه مجدداً به کمک مواد ذخیره‌ای ریزوم رشد می‌کند اما اگر چند بار این عمل یعنی حذف بخش خوابی تکرار شود ذخیره ریزوم هم تمام شده و گیاه کلاً نابود می‌شود) و دارای برگ‌های پهن و سرنیزه‌ای به رنگ سبز - ارغوانی و بسیار جذاب است که پس‌زمینه خوبی برای گیاه علفی زینتی که دارای برگ‌های شمشیری هستند به شمار می‌رود.

شرایط محیط رشد و نگهداری

گل اختر نیاز به مکان آفتابی، خاک سبک و غنی از مواد آلی که مرتباً مرطوب نگهداشته شده دارد و بهتر است با کود مایع تقویت شود. در اوایل زمستان که برگ‌های گیاه خشک و سیاه شدند ریزوم ها را از خاک درآورده و آن‌ها را در مکانی خنک درون کمپوست کمی مرطوب نگهداری می کنند تا چروکیده نشوند. ریزوم ها را در بهار می‌توان در هوای آزاد کاشت.

گل اختر دارای گل‌های متعدد به رنگ‌های مختلف است و برای حاشیه کاری و تشکیل تپه گل‌ها یا تک کاری میان تپه گل یا چمن‌زار قابل‌توجه است . کاشتن اقسام اصلی و اولیه این گل امروز تقریباً متروک شده و فقط آن‌ها را یا نزد اشخاصی که مجموعه ای از اقسام مختلف آن را دارند یا در گلکاری های درجه دوم و سوم میتوان دید، چون گیاه اختر طاقت سرمای زمستان را در مناطق سرد و معتدل ندارد به‌مجرد شروع اولین سرما و یخبندان بوته‌های آنرا سرما زده برگ‌ها در حالت سبزی پلاسیده و خراب می‌شوند ، همان زمان باید ساقه‌های آن را از سطح زمین بریده ریشه‌های بوته را که ساقه زیرزمینی گوشتی است از خاک بیرون آورده دو سه روز آن‌ها را در محل سایه و هواگیر در معرض هوا قرار داد تا رطوبت زیادی خود را از دست بدهند ، سپس آن‌ها را در زیر زمین یا انبار خشک و گرمی که محفوظ از یخ زدن باشد زیر ماسه خشک بگذارند .

تکثیر گل اختر

پیاز گل اختر را در ناحیه کرج آبان ماه از خاک دراورده در محلی که از سرمای شدید مصون باشد تا آغاز فصل بهار سیلو می‌کنند برگ‌های پهن اختر در اطراف ساقه گل دهنده که تا ۵/۱ متر رشد و نمو می‌کنند به‌تدریج در بهار ظاهر می‌شوند و در تابستان خوشه‌های درشت گل اختر به رنگ‌های گل اختر قرمز، گل اختر نارنجی، گل اختر زرد، گل اختر بنفش، گل اختر پرگل، گل اختر ابلق و غیره نمودار می‌شوند.

راحتترین و بهترین روش نگهداری و انبارداری ریزوم های گل اختر به این صورت است که ریزوم ها را از ۲۰ سانتیمتری سطح خاک قطع کرده (به دلیل آسیب و بیماری‌های قارچی ناشی از آن، بالاتر از ریزوم قطع می‌کنند) و سپس یک گودال به عمق ۷۰ سانتیمتر تا یک متر حفر کرده و داخل آن را ماسه می‌ریزیم (ماسه قبلاً با قارچ‌کش مخلوط و خشک شده باشد) بعد ریزوم ها را داخل گودال می‌گذاریم باید توجه داشته باشیم گودال در محل آبگیر قرار نداشته باشد تا آب باران وارد آن نشود بهتر است روی آن را پلاستیک بکشیم.

بخش مناسب برای تکثیر گیاه اختر یک ریزوم بسیار جوان، فعال و مرتب در حال جوانه زدن است بنابراین می‌توان با قطعه کردن ریزوم که یک یا چند جوانه داشته باشد گل اختر را تکثیر گردد. ازدیاد گل اختر از طریق تقسیم در فصل بهار و کاشت بذر گل اختر در فصل زمستان در دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد یا بیشتر امکان‌پذیر است. چون گیاه اختر طاقت سرمای زمستان را در مناطق سرد و معتدل ندارد به‌محض شروع اولین سرما و یخبندان بوته‌های آن را سرمازده و برگ‌ها در حالت سبزی پلاسیده و خراب می‌شوند. در فصل بهار ریزوم های اختر را درآورده و بهتر است همان زمان ریزومها جدا شوند و سپس کاشته شوند. (قسمتی از ریزوم اختر به همراه یک یا چند جوانه) باید ساقه اختر را از خاک بیرون آورده و دم های آن را از سطح زمین بریده ریشه های بوته را که ساقه زیرزمینی گوشتی است در معرض هوا قرار داد تا رطوبت زیادی خود را از دست بدهد و سه روز آن‌ها را در محلی سایه و هواگیر قرار دهید سپس آن‌ها را در زیرزمین یا انبار خشک که محفوظ از یخ زدن باشد زیر ماسه خشک بگذارید.

خواص گل اختر به طور خلاصه عبارتند از: درمان سوزاک، قطع بدون دلیل عادت ماهانه، خون ریزی بینی، جمع شدن آب زیر پوست، از بین بردن ورم، تصفیه خون، ادرارآور تب و تعریق بدن.

یکی از گونه‌های زیبای خردل که ظاهری زیبا دارد خردل قرمز است که قابلیت کاشت در حیاط خانه، بالکن پشت‌بام و … را دارد. خردل قرمز گیاهی علفی و یک‌ساله است که همچون سبزی خوراکی به‌صورت خام، آشپزی و تهیه سالاد و … استفاده می‌شود. از طریق بذر تکثیر می‌شود.ارتفاع این گیاه متغیر و بین 40 تا 50 سانتیمتر است. رشد سریعی دارد و در بیشتر مناطق رشد می‌کند و از ارزش غذایی بالایی برخوردار است. برگ خردل قرمز این گیاه بزرگ با شیارهای عمیق و دندانه‌دار هستند که به هنگام برداشت می‌توانید گیاه را به‌صورت کامل یا برگ برگ به اندازه مصرف خود برداشت کنید. از این گیاه به‌صورت تازه خوری و خام، برای تهیه سالاد و همچنین آشپزی و … استفاده می‌شود که سرشار از ویتامین ث و آ است که مقادیر زیادی کلسیم به همراه دارد.

برگ‌های این گیاه همان‌طور که از نامش پیداست به رنگ سبز مایل به قرمز و زرشکی است. در بیشتر مناطق رشد می‌کند. این گیاه رشد سریعی دارد و پس از گذشت دو تا سه ماه قابل‌برداشت و استفاده می‌شود. از ساقه و برگ این گیاه استفاده‌های مختلفی می‌شود. طعمی همچون سبزی و کاهو تازه دارد که به دلیل داشتن رنگ متفاوت برای تزئین نیز استفاده می‌شود.

خردل گیاهی است از تیره شب‌بوییان که نام علمی آن Sinapis arvensis است. خردل در اصل بومی اروپا است ولی در سراسر شمال آمریکا نیز بومی‌شده است. خردل از جمله گیاهان دارویی است که علاوه بر مصرف دارویی به‌عنوان ادویه در غذاها کاربرد دارد. در طب سنتی قدیم از این گیاه استفاده می‌شده است. تاریخچه استفاده از این گیاه به 2000 سال پیش برمی‌گردد. دارای بوی مطبوعی است طوری که فضا را عطرآگین می‌کند. این گیاه دارای برگ‌های تخم‌مرغی شکل و دندانه‌دار که دندانه‌های بسیار ریز به رنگ سیاه شفاف و به تعداد بسیار زیاد در هر پایه به وجود می‌آورد. لپه‌ها کلیوى شکل و بدون پرز، اولین برگ‌های حقیقى چماقى شکل، در رأس گرد، حاشیه آن کمى لوبدار و داراى دندانه‌های نامنظم بوده و سطح فوقانى برگ و دم برگ آن‌ها پرزدار است. خردل وحشی، گیاهى علفی، یک‌ساله، ایستا، به ارتفاع 30 تا 60 سانتیمتر (گاهی بیشتر) است که توسط بذر تکثیر می‌یابد. ساقه آن منشعب و در بخش‌های پائین کرک دار است. برگ‌های بالایى کامل، بدون بریدگى و دم برگ هستند. درحالی‌که برگ‌های پائینى داراى بریدگی‌ها عمیق بوده و لوب انتهایى آن نیز بزرگ‌تر است. این برگ‌ها دم برگ دارند و طول آن‌ها بالغ بر 20 سانتیمتر می‌شود. ریشه‌های این گیاه گسترش افقى و عمودى زیادى دارند.

کاشت

خردل از طریق بذر خردل قرمز تکثیر می‌شود. بذر را از میوه این گیاه می‌گیرند. برای کشت بذری پس از آماده نمودن سطح مورد کشت، بذرهای خردل را به مدت 24 ساعت در آب ولرم خیس کنید. سپس در سطح مرطوب و نرم بکارید و آبیاری کنید. توجه داشته باشید که تا زمان جوانه‌زنی باید سطح خاک همواره مرطوب باشد. پس از مدتی گیاه جوانه می‌زند و رشد خود را آغاز می‌کند. این گیاه رشد سریعی دارد، طوری که بعد یک تا دو ماه پس از کاشت آماده برداشت می‌شود. فاصله کاشت این گیاه بین 8 تا 10 سانتی‌متر است. بذر خردل را در عمق 8 میلی‌متری بکارید. گیاه خردل برای رشد به خاک حاصلخیز و غنی نیاز دارد. از جمله گیاهان مناطق معتدل و گرمسیری است که برای رشد به دمای بین 15 تا 25 درجه سانتی‌گراد نیاز دارد. یک ماه پس از کاشت بذر شروع به گلدهی می‌کند. گیاه خردل قرمز به آبیاری متوسط و منظمی نیاز دارد. همچنین برای رشد به نور زیاد خورشید نیاز دارد، در برابر سایه جزئی نیز مقاوم است. روزانه به 4 تا 6 ساعت نور خورشید نیازمند است.

خواص خردل

سس خردل قرمز یکی از افزودنی‌های محبوب است که با ساندویچ، همبرگر و هات‌داگ مصرف می‌شود. به‌علت خاصیت ضدباکتری خردل لازم نیست در یخچال نگهداری شود زیرا باکتری‌های مضر در آن رشد نخواهند کرد. البته اگر در یخچال نگهداری نشود تندی خود را سریع‌تر از دست می‌دهد و بهتر است در جای بسته، تاریک و خنک نگهداری شود. اگر خردل قرمز برای مدت زیادی خارج از یخچال بماند ممکن است طعم تلخ‌تری بگیرد. خردل قرمز منبع غنی از بسیاری از مواد معدنی مفید برای سلامت بدن است. کلسیم، منگنز، مس، آهن، سلنیوم و روی، برخی از این مواد معدنی هستند که در دانه خردل به‌وفور وجود دارند. کلسیم به ساخت استخوان‌ها و دندان‌ها کمک می‌کند. خردل حاوی مقادیر زیادی سلنیوم و امگا 3 است. فرآورده‌های خردل و روغن خردل به‌طور مؤثر برای قرن‌ها به‌منظور کاهش فشارخون بالا و جلوگیری از تصلب شرایین مورداستفاده قرار گرفته‌اند. آن‌ها همچنین به بهبود ایمنی بدن کمک کرده و به مبارزه با بی‌خوابی کمک می‌کنند. دانه‌های خردل در درمان مسائلی مانند اضطراب، اختلالات روانی، اثرات تنش و افسردگی، برونشیت، اختلالات جنسی، نشانه‌های یائسگی و بسیاری مشکلات دیگر مفید هستند.

منگنز توسط بدن به‌عنوان یک عامل موردنیاز برای ساخت آنتی‌اکسیدان استفاده می‌شود. مس در تولید سلول‌های قرمز خون موردنیاز است. آهن نیز برای تشکیل گلبول‌های قرمز خون و سوخت‌وساز سلولی مورداستفاده قرار می‌گیرد. دانه خردل همچنین مزایا و خواص ضد سرطان و ضدالتهابی دارد. به‌عنوان یک منبع بسیار خوب از سلنیوم و منیزیم، دانه‌های خردل، می‌توانند التهاب را کم کرده و علائم بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید یا آسم را کاهش دهند. دانه‌ها همچنین حاوی موادی به نام ایزوتیوسیانیت‌ها هستند که دارای اثرات ضد سرطان‌اند. از زمان‌های قدیم خواص ملین دانه‌های خردل، به‌عنوان بهترین مزیت آن‌ها در نظر گرفته شده است. امروزه این داروی گیاهی همچنین برای اثرات ضد قارچی و ضدعفونی‌کننده‌اش نیز ارزشمند شناخته می‌شود. محصولات تولیدشده از خردل همچنین برای سرعت بخشیدن به سوخت‌وساز بدن و در نتیجه برای بهبود عملکرد سیستم گوارشی مورداستفاده قرار می‌گیرند. جالب توجه است که بدانید دانه خردل ترشح بزاق را تحریک کرده و اشتها را بهبود می‌بخشد. یکی دیگر از مزایای مهم دانه‌های خردل، کاهش دفعات حملات میگرنی است، به این منظور باید پوست سر خود را با روغن خردل ماساژ دهید؛ این کار کیفیت مو‌هایتان را نیز به‌طور قابل‌توجه بهبود بخشیده و از ریزش مو جلوگیری می‌کند.

پیاز با نام علمی Allium cepa گیاهی از خانواده نرگسیان یکی از سبزی‌ها پرمصرف در جهان است. پیاز قدمت بسیار طولانی‌ای دارد. اسناد به‌جامانده از اهرام مصر نشان می‌دهد چند هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کاشته می‌شده است و به‌عنوان غذای اصلی مصرف می‌شده است. پیاز گیاهی دو یا سه‌ساله است که قسمت زیرزمینی آن قابل‌مصرف است و ساقه هوایی آن آبدار و توخالی است که کمتر مورد مصرف قرار می‌گیرد. در سال اول و با انجام غذاسازی گیاه پیاز زیرزمین تشکیل می‌شود و در سال دوم ساقه‌های گل‌دار ظاهر شده و برداشت بذر پیاز آغاز می‌شود.

پیاز معمولاً به سه دسته روزبلند، روزمتوسط و روزکوتاه تقسیم می‌شود این ویژگی مشخص می‌کند که پیاز باید در چه فصلی کاشته شود به این صورت که پیازهای روزبلند در بهار که طول روزبلند بوده کاشته می‌شود و پیازهای روزکوتاه در اواخر تابستان و پاییز که طول روزکوتاه است کاشته می‌شود. رعایت این موضوع به تشکیل پیازهای باکیفیت‌تر می‌انجامد. طول روزکوتاه یعنی پیاز به نور کمتر و حرارت کمتر برای تشکیل سوخ (bulb) و غذاسازی دارد.

ساقه‌های پیاز معمولاً ۱۵ تا ۴۵ سانتی‌متر ارتفاع می‌گیرند. کشاورزان ساقه‌ها را هنگامی‌که بلند می‌شوند از ارتفاع حدوداً ۱۰ سانتی‌متری زمین قطع می‌کنند یا می‌شکنند تا انرژی گیاه صرف رشد قسمت‌های زیرزمینی شود و پیازهای درشت‌تری را تولید کند. البته به‌طورکلی هنگامی‌که پیاز بالغ می‌شود، ذخایر غذایی شروع به انباشته شدن در ته برگ و برجستگی پیاز می‌کنند.

طبقه‌بندی پیازها

طبقه‌بندی بر اساس رنگ

رنگ زرد یا قهوه‌ای مناسب سرخ کردن و پخت‌وپز (کباب، شامی، سس، سوپ)

پیاز قرمز یا ارغوانی مناسب خام خوردن (ترشی، سالاد و ساندویچ)

پیاز سفید، تردترین و معمولاً تندترین (سالسا، چاشنی)

پیازهای ایرانی

سفید:‌ پیاز سفید کاشان،‌ سفید قم

قرمز:‌ پیاز طارم،‌ ری،‌ آذرشهر

صورتی:‌ پیاز نوشهر

بنفش:‌ پیاز کهریزک

پیازهای آمریکایی

زرد:‌ کُره زرد Yellow globe

سفید:‌ کره سوت پرت سفید South white globe

قرمز:‌ کره قرمز سوت پرت South port red globe

طبقه‌بندی پیاز بر اساس طول روز

همان‌طور که گفته شد انواع پیاز با توجه به نیازش به نور و دما به سه دسته روزبلند و روزکوتاه و روز متوسط تقسیم می‌شود.

۱- پیازهای روزکوتاه

پیازهای روزکوتاه به کمترین میزان روز نیاز دارند در نتیجه مناسب برای کاشت پاییزه بوده و در روزهایی با طول ۱۱ تا ۱۲ ساعت پیاز به‌خوبی تشکیل می‌شود و ۶ تا ۷ ماه بعد و در زمستان یا اوایل بهار برداشت می‌شود.

۲- پیازهای روز متوسط

آب‌وهوای ملایم و معتدل برای کاشت این نوع پیاز مناسب است و در روزهایی با طول ۱۳ تا ۱۴ ساعت نیاز دارند و معمولاً این نوع پیاز در زمستان کاشته می‌شود و به ۵ تا ۶ ماه زمان برای رشد نیاز دارد و معمولاً در خرداد یا تیرماه سال بعد برداشت می‌شود.

۳- پیازهای روزبلند

این مدل پیازها به روزهای بلند و گرم نیاز دارند. روزهایی با طول ۱۶ ساعت که طولانی‌ترین روزهای سال می‌باشند برای کاشت و غده زنی این رقم پیازها مناسب است، این ارقام پیاز در مناطق معتدل سرد کاشته می‌شود، فصل کاشت بذر این ارقام اوایل بهار است و در یک دوره ۶ ماهه قابل‌برداشت شده و در شهریور یا مهرماه نیز برداشت می‌شود.

بیشتر ارقام پیاز حدود ۸۹٪ آب، ۴٪ قند، ۱٪ پروتئین، ۲٪ فیبر و ۰٫۱٪ چربی دارند. پیاز مواد غذایی ضروری و چربی کمی دارد و در هر ۱۰۰ گرم ۱۶۶ کیلو ژول (۴۰ کیلوکالری) انرژی تولید می‌کند. بدون افزایش محسوس میزان کالری غذاها را خوش‌طعم می‌کنند. پیازهای خردشده ترکیبات معینی را منتشر می‌کنند که موجب می‌شود غدد اشکی چشم اذیت شده و اشک ترشح کنند، در سال ۲۰۰۸، مؤسسه غذا و محصول نیوزیلند به‌وسیله استفاده از خاموشی ژن و زیست‌فناوری و برای جلوگیری از تجزیه به‌وسیله آنزیم LFS، پیازی را تولید کردند که هیچ اشکی تولید نمی‌کند. جالب است بدانید که در قرون‌وسطی در اروپا پیاز در کنار کلم و حبوبات یکی از سبزی‌ها اصلی خوراک مردم فقیر و غنی بود و چنان اهمیتی داشت که مردم برای پرداخت اجاره و حتی هدیه عروسی از آن استفاده می‌کردند. همچنین برای پیاز درمانی، درمان سردرد، مارگزیدگی و ریختن موی سر پیاز تجویز می‌شد.

زمان برداشت پیاز و بذر گیاه

معمولاً در فصل پاییز ساقه‌های پیاز زرد شده و از بین می‌روند و پوست خارجی پیاز در زیرخاک خشک می‌شود و برداشت آغاز می‌شود، اگر پیازها برداشت نشود قسمت میانی پیاز مجدد در فصل بهار شروع به برگ دهی می‌کند و در این بار ساقه‌های گل دهنده رشد می‌کنند و گل‌ها تبدیل به دانه قابل کاشت شده، بعد از رسیدن بذرها می‌توان آن‌ها را برداشت و برای کاشت پیاز سال بعد ذخیره نمود. گل‌های پیاز معمولاً سفید و دانه‌های آن مشکی هستند. پیاز به‌سادگی تکثیر می‌یابد و می‌توان آن را در فضای کوچک باغچه یا گلدان‌های سایز متوسط پرورش داد. البته پیاز به فراوانی یافت می‌شود و شاید انتخاب ایده آلی برای کاشت خانگی نباشد ولی همیشه به این نکته توجه داشته باشید که گیاهی که در منزل پرورش می‌دهید و از سلامت آبیاری و خاک و رشد آن اطمینان دارید باارزش‌تر است.

طریقه کاشت بذر پیاز

پیاز بسته به اینکه در چه نوع خاک و زمینی کشت شود ممکن است تند شود و یا تندی آن کم‌تر گردد و اصطلاحاً رو به شیرین شدن بگذارد. خاک‌های گلی چون محتوی سولفور زیادی هستند پیاز را تند می‌کنند. در مقابل خاک‌های شنی و رسی باعث رشد مناسب پیاز می‌شوند. مکان مناسب برای کشت پیاز، جایی است که نور زیاد آفتاب را دریافت نماید. همچنین آب‌وهوای مناسب برای کاشت پیاز آب‌وهوای خنک است. پس مکان‌ها و زمان‌هایی که هوای خنک داشته و طول روزبلند است. برای کاشت گیاه پیاز مناسب می‌باشند. البته پیاز در گستره وسیعی از آب‌وهوا قادر به رشد است اما دما و شرایط مطلوب برای رشد گیاه پیاز همان بود که توضیح داده شد. در موقع کاشت پیازها بهتر است که فاصله ردیف‌ها از ۲۵ سانتی‌متر کمتر نگردد و فاصله بوته‌های پیاز از هم نیز بهتر است ۱۰ سانتی‌متر باشد. لازم است جهت گرفتن نتایج بهتر آبیاری در فواصل مشخص مثلاً سه چهار هفته یک‌بار انجام گیرد.

برای کاشت در باغچه منزل بذر پیاز را به‌صورت مستقیم بعد از رفع سرما و در فصل مناسب که در بالا توضیح دادیم در ردیف‌هایی (خطوطی) به فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر و بذرها را به فاصله ۲ تا ۶ سانتی‌متر از هم بکارید. در هر گود دو تا سه عدد بذر به عمق ۲ سانتی‌متر قرار می‌دهیم یا اینکه بذرها را در سینی نشاء یا گلدانی دیگر می‌کاریم و بعد از رشد و رسیدن به حداقل ۵ سانتی‌متر به زمین و باغچه به فواصلی که در بالا گفته شد انتقال می‌دهیم. روش دیگر برای کاشت بذر به‌صورت ردیفی و دست پاش است به این صورت که به فواصل ۲۰ سانتی‌متر از یکدیگر شیارهای به عمق ۵ سانتی‌متر ایجاد می‌کنیم و بذرها را در سرتاسر کف شیارها می‌ریزیم و سپس با خاک نرم بر روی بذرها را به ارتفاع ۲ سانتی‌متر پر می‌کنیم، بعد از رشد پیازها گیاهان را به فواصل ۵ سانتی‌متر از هم تنک می‌کنیم.

بذر پیاز را می‌توان به‌صورت دست پاش نیز در باغچه همانند بذر سبزی و پیازچه کاشت ولی باید توجه داشت که برای اینکه پیازهای درشت‌تری داشته باشیم بعد از رشد بذرها گیاهان را به فواصل حداقل ۵ سانتی‌متر از یکدیگر تنک کنیم و گیاهان اضافی را به‌آرامی از خاک خارج کنیم. برای کاشت بذر در گلدان نیز ابتدا گلدان را با خاک مناسب پر کنید و سپس بذرها را به‌صورت مستقیم به فواصل ۱ تا ۲ سانتی‌متر از یکدیگر در عمق ۲ تا ۳ سانتی‌متر بکارید، بعد از رشد پیازها گیاهان را به فواصل ۵ سانتی‌متر از یکدیگر تنک کنید و چند گیاه قوی‌تر را نگه‌دارید.

زمان کاشت پیاز

گیاه پیاز را بسته به اینکه روزبلند، روز متوسط و یا روزکوتاه است کشت می‌کنند. مثلاً زمان کاشت ارقام روزبلند پیاز در فروردین‌ماه است. پیازهای روزکوتاه در مناطق با زمستان‌های معتدل در پاییز کشت می‌گردند. ارقام روز متوسط پیاز در مناطق ملایم در زمستان کاشت می‌شود. پیازهای روزبلند از لحاظ طعم با پیازهای روزکوتاه تفاوت دارند. پیازهای روزکوتاه تندی کمتری داشته و مزه آن‌ها شیرین‌تر است.

برداشت پیاز

پیاز را بسته به اینکه هدف تولید بذر پیاز باشد و یا محصول پیاز در سال اول و یا دوم کشت برداشت می‌کنند. اگر هدف درایفت محصول پیاز است که در سال اول بعد از کاشت برداشت می‌گردد. ولی اگر هدف برداشت بذر و تولید بذر پیاز باشد می‌بایست تا سال دوم صبر نمود تا ساقه‌ها تشکیل شوند و به گل بنشینند.

آفات پیاز

مهم‌ترین آفات پیاز عبارت‌اند از: مگس پیاز، تریپس و بیماری نماتد ساقه پیاز.

خواص و فواید پیاز

مهم ترین خواص پیاز عبارت اند از:

پیاز بسیار ادرارآور است و در افرادی که مشکل دفع ادرار دارند چه به‌صورت خام و چه پخته می‌توانند از آن استفاده کنند. از طرفی همین ادرار بودن باعث دفع سموم از بدن می‌گردد.

پیاز خاصیت مدر بودن را دارد؛ بنابراین برای دفع سنگ کلیه نافع است.

کلیه سموم را به‌راحتی از کلیه و کبد دفع می‌کند.

برای پایین آوردن حرارت بدن مؤثر است.

میزان زیادی فیبر در این گیاه وجود دارد؛ بنابراین برای رفع یبوست بسیار مفید است.

موجب بهبود گردش خون در بدن می‌شود.

آب این گیاه برای رفع جوش‌های غرور جوانی و سفید کردن پوست کاربرد دارد.

به دلیل وجود کلسیم در درمان و پیشگیری از پوکی استخوان مؤثر است.

به دلیل وجود مواد آنتی باکتریالی، ضدعفونی‌کننده سیستم گوارشی است.

به دلیل وجود فیبر، در پیشگیری و درمان سرطان روده بزرگ مؤثر است

پیاز از سرطان روده و معده پیشگیری می‌کند و حتی می‌تواند مانع از رشد سلول‌های سرطانی شود.

از طریق امگا ۳ موجود در خود، می‌تواند کلسترول خون را کاهش دهد و از سکته قلبی جلوگیری کند.

گردش خون را بهبود بخشیده و مانع از لخته شدن خون در رگ‌ها و گرفتگی عروق می‌شود.

سرشار از فیبر است و درنتیجه باعث احساس سیری در معده شده و به همین دلیل در رژیم‌های لاغری پرکاربرد است.

یک انسولین گیاهی است که میزان قند خون را کاهش می‌دهد و برای افراد دیابتی مفید است.

خاصیت آنتی باکتریال دارد و ضدعفونی‌کننده سیستم گوارش است.

پیاز گردش خون را بهبود می‌بخشد. پس استفاده از ماسک پیاز بر روی صورت موجود حرکت خون به سمت صورت شده و پوست را شفاف می‌کند.

حاوی کلسیم است و درنتیجه به استحکام استخوان کمک نموده و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند.

سینه را نرم نموده و در زمان سرماخوردگی بهبود گلو را سریع‌تر می‌کند.

برای افزایش تمایلات جنسی، تخم پیاز مفید است.

برای خرید بذر پیاز و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

بلوبری یا زغال اخته آبی میوه بومی آمریکای شمالی است که تا سال ۱۹۳۰ به اروپا معرفی نشده بود. بلوبری در فصل گوجه‌سبز یا آلوچه یافت می‌شود و ترک‌های غرب گیلان به این میوه ترش و شیرین قاراگیله می‌گویند. این میوه دوست‌داشتنی، محبوب و مغذی که کالری کم و خواص زیادی دارد در بین طرفدارانش به گل سرسبد میوه‌ها (superfood) معروف است و کمتر کسی پیدا می‌شود که به این میوه علاقه نداشته باشد. طعم میوه‌های این گیاه شیرین است. بوته‌های آن می‌تواند میوه از ماه می تا ماه ژوئن (به مدت یک ماه) است که البته مدت میوه‌داری این گیاه را می‌توان تغییر داد. و این تحت تأثیر شرایط محلی گیاه مثل ارتفاع و پهنای جغرافیایی می‌باشد. این میوه یکی از خوشمزه‌ترین میوه‌های تابستانی است. این میوه به ظاهر کوچک نقش مؤثری در نرم کردن پوست‌های خشک، ارتقا عملکرد مغز و پیشگیری از سرطان دارد.

کاشت

گیاه بلوبری برای آن که رشد خوبی داشته باشد باید در معرض نور کامل خورشید قرار گیرد. بلوبری در هر خاکی امکان رشد را دارد. فقط لازم است که PH خاک اسیدی -بین ۴ تا ۵- و غنی از مواد آلی باشد. همچنین لازم است خاک به‌خوبی زه کشی شده باشد. دمای مناسب برای جوانه زدن بذر بلوبری حدود ۱۵ تا ۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد و دمای مناسب برای رشد نهالش بین ۲۲ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد است. بذر بلوبری در مناطق گرم در پاییز کاشته می‌شود و در منطق سرد در بهار. برای کاشت بلوبری نیاز به سرمادهی دارد ولی این بذرها سرمادهی توسط شرکت تولیدکننده داده شده است پس نیازی به این کار نیست.

برای کاشت بذرها یک سینی نشا یا یک گلدان را از پیت ماس پر کنید و بذرها را در سطح خاک قرار دهید. بذرها نباید با خاک پوشانده شوند. خاک را باید به‌طور مداوم مرطوب نگه دارید. جوانه‌زنی بلوبری ممکن است بین ۱ تا ۲ ماه زمان ببرد. وقتی ارتفاع نهال بلوبری به ۸ سانتی‌متر رسید آماده‌ی انتقال به گلدان بزرگ‌تر یا زمین است. باید نهال را در یک مکان گرم و آفتاب‌گیر بکارید و خاک را همیشه مرطوب نگه دارید. بعد از ۲ یا ۳ هفته که از انتقال نهال بلوبری به محل اصلی کاشت آن گذشت، می‌توانید از یک کود مایع برای بارور کردن آن استفاده کنید. تولید میوه زمانی شروع می‌شود که ارتفاع نهال بلوبری به ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر برسد که معمولاً در سال دوم کاشت این اتفاق رخ می‌دهد. فاصله بین نهال‌های بلوبری در زمین باید بین نیم تا یک و نیم متر باشد. بعد از آن که نهال‌های بلوبری را در زمین کاشتید به اندازه ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر مالچ در اطراف گیاه اضافه کنید تا هم رطوبت خاک حفظ شود و هم از رشد علف‌های هرز جلوگیری به عمل آید. این عمل سبب غنی‌سازی خاک نیز می‌شود. هر دو سال یک مرتبه مالچ اضافه کنید.

میزان آب دهی به بلوبری در هر هفته باید بین یک تا دو اینچ باشد. آبیاری نباید بیش از حد انجام شود. بوته بلوبری لازم است که هر زمستان شاخ و برگ اضافی آن چیده و هرس شود. در سال اول پس از آن که بوته بلوبری شکوفه داد لازم است که تمام شکوفه‌ها را هرس کنید. این کار سبب می‌شود گیاه رشد بهتری داشته باشد. می‌توانید برای بهتر شدن رشد گیاه از کودهای نیتروژن دار نیز استفاده کنید. کود دهی را یک بار در اوایل بهار و بار دیگر در اواخر بهار انجام دهید. هر دو سال یک بار لازم است که PH خاک تست شود. اگر اسیدیته خاک کمتر ۴ بود لازم است خاک اسیدی‌تر شود. برای این منظور می‌توانید از کمپوست‌های اسیدی استفاده کنید. اگر اسیدیته خاک بیشتر از ۴٫۵ بود، خاک را با گرانول گوگرد مخلوط کنید تا PH خاک کاهش یابد.

خواص

۱. بلوبری کالری کمی دارد اما بسیار مغذی است.

بلوبری هم مانند دیگر افرادِ خانواده‌اش یعنی کرنبری (Cranberry) و هاکلبری (huckleberry) معمولاً به‌صورت بوته یا درختچه‌های گل‌دار به‌عمل می‌آید و رنگ میوه آن از آبی تا بنفش متغیر است. این میوه کوچک معمولاً بین ۵ تا ۱۶ میلی‌متر قطر و انتهای آن زائده‌ای تاج‌مانند وجود دارد. بلوبری در ابتدا سبز‌ و هنگامی که کاملاً رسیده می‌شود، از سبز به آبی‌ و بنفش تغییر رنگ می‌دهد. از نظر خواص بلوبری، این میوه یکی از مغذی‌ترین انواع توت‌هاست و یک فنجان (۱۴۸ گرم) از این میوه دوست‌داشتنی ۴ گرم فیبر، ۲۴ درصد ویتامین C از شاخص RDA (معیاری مربوط به پروتئین و سایر مواد مغذی موردنیاز بدن انسان از سوی سازمان غذا و تغذیه وابسته به شورای تحقیقات ملی و آکادمی علوم آمریکا که هر چند سال یک‌بار تجدیدنظر و منتشر می‌شود. این معیار نشان‌دهنده میزان موردنیاز مواد غذایی برای افراد معمولی و سالم است)، ۳۶ درصد ویتامین K از شاخص RDA، ۲۵ درصد منگنز از شاخص RDA و مقادیر کمی از سایر مواد مغذی دارد. ۸۵ درصد بلوبری آب است و یک فنجان سرپر از این میوه آبدار حدوداً ۸۴ کالری و ۱۵ گرم کربوهیدرات دارد. باید بدانید که کالری بلوبری تماماً تبدیل به انرژی می‌شود و این موضوع بلوبری را که کالری کمی دارد اما سرشار از فیبر، ویتامین C و K است به یک منبع عالی مواد مغذی تبدیل می‌کند. قرص لاغری بلوبری یکی از قوی ترین محصولات لاغری و چربی سوز با کاهش وزن بالا می باشد. کپسول لاغری بلوبری موجب کاهش کلسترول و ارتقا سطح گلوکز خون می شود.

۲. بلوبری پادشاه خوراکی‌های حاوی آنتی‌اکسیدان است

همان‌طور که خودتان هم می‌دانید آنتی‌اکسیدان‌ها عناصر مهمی برای سلامتی بدن هستند، این عناصر مانع آسیب رادیکال‌های آزاد به بدن می‌شوند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که می‌توانند به ساختار سلولی آسیب بزنند و به روند پیری و پیشرفت بیماری‌های خطرناک مانند سرطان کمک کنند. دانشمندان معتقدند که بلوبری در میان تمامی میوه‌ها و سبزیجاتی که مصرف آن‌ها متداول است، بالاترین میزان آنتی‌اکسیدان را دارد. ترکیبات اصلی آنتی‌اکسیدانی در بلوبری متعلق به خانواده بزرگی از پلی‌فنول‌هاست که به نام فلاونوئیدها شناخته می‌شوند. خوب است بدانید که گروهی از فلاونوئیدها به‌ویژه خانواده آنتوسیانین‌ها به‌عنوان عناصر مؤثر و مفید برای سلامتی بدن شناخته می‌شوند و می‌توانند سطح آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن را به مقدار چشمگیری افزایش دهند.

۳. بلوبری آسیب‌های DNA را که می‌توانند به روند پیری و بروز سرطان کمک کنند، کاهش می‌دهد

آسیب‌های اکسیداتیو DNA (پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن) بخشی از زندگی روزمره‌ی ما هستند که ده‌ها هزار بار در روز برای هر کدام از سلول‌های بدن رخ می‌دهند. این نوع آسیب بخشی از روند رشد پیری است و نقش مهمی در توسعه‌ی بیماری‌هایی مانند سرطان دارد. از آنجایی‌که بلوبری مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان دارد، می‌تواند برخی از رادیکال‌های آزاد را که به DNA آسیب وارد می‌کنند، خنثی کند.

۴. بلوبری در برابر آسیب‌ها از کلسترول خون محافظت می‌کند

باید بدانید که آسیب‌های اکسیداتیو به سلول‌ها و DNA محدود نمی‌شود. هر زمان که لیپوپروتئین‌های کلسترول بد خون (LDL) در روند به گردش درآمدن، اکسید می‌شوند هم بدن دچار مشکل خواهد شد. در واقع اکسیداتیو LDL یکی از مراحل مهم در پیشروی ناراحتی‌های قلبی شناخته می‌شود. اما خوشبختانه آنتی‌اکسیدان موجود در بلوبری می‌تواند کلسترول بد خون را کاهش دهد و به کاهش روند اکسیدشدن LDL کمک کند. خبر خوب این است که مصرف روزانه ۵۰ گرم بلوبری در عرض ۸ هفته می‌تواند میزان اکسیداسیون LDL را در افراد چاق ۲۷ درصد کاهش دهد. از طرفی مطالعه‌ی دیگری در همین زمینه بیانگر این حقیقت است که مصرف ۷۵ گرم بلوبری همراه با یکی از وعده‌های غذایی می‌تواند روند اکسیداسیون لیبوپروتئین‌های LDL را کاهش دهد.

۵. بلوبری فشارخون را پایین می‌آورد

همان‌طور که می‌دانید فشارخون یکی از قاتلین پیشتاز جهان است و متأسفانه سالانه افراد زیادی قربانی می‌گیرد. از آنجایی‌که فشارخون یکی از مهم‌ترین عوامل حملات قلبی و سکته‌ی مغزی است، پیامدهای بالقوه‌ و گسترده‌ای دارد و بلوبری با توجه به مزایای فراوانش، تهدیدی جدی برای این قاتل بالفطره شناخته می‌شود.

۶. بلوبری می‌تواند به جلوگیری از بیماری‌های قلبی کمک کند

همان‌طور که گفتیم بلوبری فشارخون و اکسیداسیون کلسترول بد (LDL) را کاهش می‌دهد. اما باید بدانید فشارخون بالا و کلسترول بد بیماری نیستند، بلکه ریسک ابتلا به بیماری را بالا می‌برند. پس مسئله مهم این است که آیا بلوبری می‌تواند مانع مشکلات قلبی جدی و خطرناکی مانند سکته‌ی قلبی شود؟ در پاسخ این پرسش باید بگوییم در سال ۲۰۱۳ مطالعه‌ای در همین زمینه روی ۹۳۶۰۰ پرستار انجام شد که نشان می‌داد خطر بروز حمله قلبی در این افراد با مصرف آنتوسیانین (اصلی‌ترین آنتی‌اکسیدان موجود در بلوبری) تا ۳۲ درصد کاهش داشته است. هرچند تحقیق عنوان‌شده یک مطالعه‌ی میدانی محسوب می‌شود و نمی‌تواند ثابت کند که بلوبری خطر بروز حمله قلبی را کاهش می‌دهد، اما به‌نظر می‌رسد که بلوبری اثرات مثبتی بر عوامل بروز مشکلات قلبی دارد و آن‌ها را کاهش می‌دهد.

۷. بلوبری می‌تواند به حفظ عملکرد مغز و بهبود حافظه کمک کند

همان‌طور که می‌دانید استرس اکسیداتیو (پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن) روند پیری مغز را سرعت می‌بخشد و تأثیر منفی روی عملکرد آن دارد. طبق مطالعاتی که روی نمونه‌های حیوانی انجام شده است، آنتی‌اکسیدان‌های موجود در بلوبری در مناطقی از مغز که برای هوش ضروری هستند تجمع می‌کنند. این آنتی‌اکسیدان‌ها به‌طور مستقیم با نورون‌های سالم ارتباط برقرار می‌کنند که این مسئله موجب بهبود سیگنال‌های سلولی می‌شود. البته خالی از لطف نیست بدانید که مطالعات روی انسان هم در این مورد نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است.

۸. آنتوسیانین‌های موجود در بلوبری می‌تواند اثرات ضددیابتی داشته باشد

میزان شکر موجود در بلوبری نسبت به سایر میوه‌ها مناسب‌تر است. از این لحاظ می‌توان میزان قند موجود در یک فنجان بلوبری یعنی معادل ۱۵ گرم از این میوه را با قند موجود در یک سیب کوچک یا یک پرتقال نسبتاً بزرگ برابر دانست، اما نکته مهم این است که ترکیبات زیست فعال بلوبری اثرات مخرب قند را کاهش می‌دهد و قندخون را کنترل می‌کند. تحقیقات مختلف گویای این حقیقت است که آنتوسیانین‌های بلوبری می‌توانند بر میزان حساسیت انسولین و متابولیسم گلوکز تأثیر مثبت داشته باشد. خبر خوب این است که این اثرات ضددیابتی بلوبری نه‌تنها در خود میوه بلوبری بلکه در آب بلوبری، دمنوش بلوبری و همین‌طور عصاره‌ی آن تأیید شده است.

۹. عناصر موجود در بلوبری می‌توانند با عفونت‌های دستگاه ادراری مبارزه کنند

همان‌طور که می‌دانید عفونت‌های دستگاه ادراری یکی از مشکلات رایج در زنان است. آن‌طور که مطالعات مختلف مشخص می‌کند آب بلوبری می‌تواند باعث جلوگیری از این عفونت‌ها شود. از آنجایی که بلوبری بسیار شبیه به خانواده کرنبری‌هاست، بسیاری از مواد فعال موجود در بلوبری شبیه به ترکیبات موجود در کرنبری‌ها هستند. این مواد که ضدچسبندگی نام دارند، به متصل نشدن باکتری‌های اشیریشیا کُلی (E.coli) به دیواره مثانه کمک می‌کند.

۱۰. بلوبری ممکن است بتواند به کاهش آسیب‌های عضلانی ناشی از تمرینات شدید ورزشی کمک کند

همان‌طور که حتماً حداقل یک‌بار تجربه کرده‌اید، ورزش شدید می‌تواند باعث درد عضلانی و خستگی شود که دلیل این امر التهاب موضعی و استرس اکسیداتیو به‌وجودآمده در بافت عضلانی است. طبق تجربه‌های به‌دست‌آمده مکمل‌های حاوی بلوبری ممکن است بتوانند آسیب‌هایی را که در سطح مولکولی رخ می‌دهد کاهش بدهند، درد را به حداقل برسانند و از طرفی ضعف عملکرد عضلات را کاهش دهند. طبق مطالعاتی که در همین زمینه روی ۱۰ زن ورزشکار انجام شد، مصرف بلوبری پس از تمرینات شدید ورزشی پا، بهبود زیادی در سرعت عملکرد ماهیچه‌ها و عضلات داشته است.

برای خرید بذر بلوبری و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل ساعتی گیاهی زینتی و همچنین دارویی و خوراکی است که به خاطر گل‌های درشت و شبیه به ساعت آن به این اسم نام‌گذاری شده است. به خاطر پیچک‌هایی که از روی ساقه رشد کرده و به اجسام و گیاهان کنارش می‌پیچد و بالا می‌رود به آن پیچ ساعتی هم گفته می‌شود و جزو گیاهان بالارونده و مناسب برای سر درب منازل، حصارها، نرده‌ها و سایبان‌ها محسوب می‌شود. ساقه‌های این گیاه نازک بوده و نیاز به قیم یا تکیه‌گاه دارد و در صورت مناسب بودن شرایط رشد تا ۱۰ متر هم می‌تواند رشد کند. گل‌های درشت و زیبای آن که با گلبرگ‌هایی با آرایش مدور میله‌های ابریشمی شعاعی و مادگی آن، شکل ساعت را در ذهن تداعی می‌کنند. انواع گل ساعتی در گونه‌های مختلف با مخلوطی از رنگ‌های سفید، یاسی، آبی، ارغوانی و بنفش خودنمایی می‌کنند. گل‌ها پس از گرده‌افشانی تبدیل به میوه می‌شوند که رنگ میوه در بیشتر گونه‌ها سبز تا نارنجی است و در تعدادی از گونه‌ها این میوه‌ها خوراکی و حتی دارای خواص دارویی هستند. گل ساعتی حاوی فلاونوئید و آلکالوئیدهای گروه هارمالا و اسید سیانیدریک و میوه آن دارای اسید سیتریک، پرولین و مالتول است که هم برگ‌ها و هم میوه آن دارای خواصی همچون آرام‌بخش، خواب‌آور، ضد اضطراب و همچنین ضد درد و اسپاسم هستند. این گیاه هم در باغچه و هم در گلدان توانایی رشد دارد و یک گیاه نیمه همیشه سبز محسوب می‌شود. در مناطق معتدل به‌صورت همیشه سبز و در مناطق با زمستان‌های سرد دارای خزان شاخسار است. گونه P.caerulea که گل ساعتی آبی خزان‌دار هم نامیده می‌شود یکی از فراوان‌ترین گونه‌های این گیاه است. در زمان خشک شدن شاخسار باید ساقه‌های خشک را هرس و با کوددهی و تقویت گیاه به آن برای رشد مجدد در بهار کمک کرد.

کاشت و نگهداری

گل ساعتی را به‌وسیله بذر و قلمه می‌توان تکثیر کرد. قلمه گیری معمولاً در فصل بهار یا اوایل پاییز انجام می‌شود. قلمه‌ها از نوک یا طول ساقه به طول حدوداً ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر به‌طوری که روی آن حداقل دو گره (ناحیه اتصال برگ به ساقه) وجود داشته باشد؛ جدا می‌شوند. برگ‌های پایینی قلمه حذف و برگ‌های بالایی اگر خیلی بزرگ هستند؛ تا نیمه برش زده می‌شوند. بستری از مخلوط کوکوپیت یا پیت ماس و شن و ماسه آماده می‌کنیم و قلمه‌ها را تا یک‌سوم طول داخل آن فرو می‌بریم. بستر را آبیاری کرده و سعی می‌کنیم تا زمان ریشه دهی قلمه‌ها آن را به‌طور نسبی مرطوب نگه داریم و نه غرقاب. برای حفظ رطوبت قلمه می‌توانید یک روکش پلاستیکی شفاف بر روی ظرف قلمه بکشید. تکثیر گل ساعتی به‌وسیله بذر هم یکی از راه‌های تجاری و مطمئن برای گل ساعتی است.

برای این کار بذرها را لابه‌لای یک دستمال یا کوکوپیت قرار داده و آن را با اسپری آب مرطوب نگه می‌داریم و به مدت یک ماه داخل کیسه‌ای در یخچال با دمای ۵ درجه نگه‌داری می‌کنیم. بعد از این مدت آن را از یخچال خارج کرده و در ظرفی با مخلوط خاک کوکوپیت به همراه ۱۰ درصد شن و ماسه می‌کاریم. فقط به‌اندازه سه برابر قطر بذر باید روی آن خاک بریزید نه بیشتر. بستر را آبیاری کرده و در مکانی روشن با دمای حدوداً ۲۰_۲۳ درجه قرار می‌دهیم. در طی مدت زمان جوانه‌زنی بستر را به‌وسیله اسپری آب مرطوب نگه می‌داریم. بعد از جوانه‌زنی آبیاری را با میزان بیشتر و دفعات کمتر ادامه می‌دهیم تا گیاهچه کمی بزرگ شود و قابل انتقال به محل اصلی بگردد.

فاصله کاشت بذر گل ساعتی بین ۲۰ تا ۴۰ سانتی‌متر است. عمق کاشت بذر پیچ گل ساعتی ۱ سانتی‌متر است. پیچ گل ساعتی برای رشد به خاک رسی، لومی ماسه‌ای و کمی اسیدی نیاز دارد. ترکیبی از خاک باغچه، کمپوست یا خاک‌برگ به همراه مقداری شن و ماسه برایش ایده آل است. توجه داشته باشید که خاک مورد کشت باید از زهکشی مناسبی برخوردار باشد.

دمای ایده آل برای رشد این گیاه ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد است. گل ساعتی از گیاهان آفتاب دوست می‌باشد که برای رشد به نور زیاد خورشید نیاز دارد. این گیاه به نور مستقیم آفتاب روزانه به مدت ۴_۶ ساعت نیاز دارد. البته گیاهان کوچک بهتر است در طول تابستان به‌وسیله سید یا سایبان از اشعه مستقیم آفتاب به‌خصوص در هنگام ظهر محافظت شوند. تأکید می‌شود که این گیاه یک گیاه فضای باز بوده و داخل آپارتمان قابل نگهداری نیست. زمان گلدهی پیچ گل ساعتی از اوایل تابستان شروع و تا شروع فصل سرما در اواسط پاییز ادامه دارد. بیشترین گلدهی آن در زمانی که دمای هوا بین ۲۰_۲۵ درجه سانتی‌گراد باشد اتفاق می‌افتد. پیچ گل ساعتی به آبیاری کم و متوسطی نیاز دارد.

گل ساعتی به دلیل رشد سریعی که دارد برای رشد مناسب و رسیدن نور و مواد غذایی همه قسمت‌های آن بایستی به‌طور منظم و یکنواخت هرس و نگهداری شود. هنگام هرس شاخه‌هایی که باعث تراکم بیش از اندازه مرکز گیاه شده‌اند را حذف کنید. بهتر است هرس به‌صورت خلوت کردن شاخه‌های در هم تنیده و حذف شاخه‌های خشک انجام شود. در مناطقی که دارای زمستان‌های سرد هستند؛ می‌توان در صورت خزان گیاه، شاخسارهای خشک را هرس و همراه با کود حیوانی پوسیده در اطراف طوقه گیاه ریخت تا ریشه‌ها از سرما محافظت شوند. استفاده از کودهای با درصد پتاسیم بالا که به‌صورت چالکود و برای درختان میوه نیز مصرف می‌شود. به همراه کود حیوانی پوسیده می‌تواند رشد متعادل رویشی و گلدهی مطلوب آن را در پی داشته باشد.

خواص گل ساعتی

درمان اضطراب و افسردگی

گیاه، بذر و میوه گل ساعتی اضطراب و افسردگی را برطرف می‌کند. آلکالوئیدهای موجود در گل ساعتی مانند کریسین و بنزوفلاون (گاما آمینو بوتریک اسید) فعالیت هورمون‌های مغزی را افزایش می‌دهند و می‌توانند سلول‌های عصبی مغز را آرام کنند. دمنوش گل ساعتی مانند گل گاو زبان سیستم عصبی را آرام می‎کند و همچنین به اعصاب کمک می‌کند تا پیام درد را دریافت نکند.

درمان اختلال خواب

اگر مشکل اختلال خواب دارید، دمنوش گل ساعتی را امتحان کنید. گل ساعتی مثل یک دیازپام قوی و شل کننده عضلات عمل می‌کند و می‌تواند شما را به یک خواب عمیق و طولانی فرو ببرد. بهتر است قبل از خواب یک فنجان چای گل ساعتی بنوشید.

کاهش علائم یائسگی

گل ساعتی یک گیاه مفید برای قاعدگی و یائسگی خانم‌ها و کاهش علائم و درد مربوط به آن‌ها است. این گیاه علاوه بر خاصیت آرام‌بخشی علائم یائسگی مثل تعریق شبانه و گرگرفتی را از بین می‌برد.

درمان بیش فعالی

اگر شما یک کودک بیش فعال دارید یا خودتان به این عارضه مبتلا شده‌اید، دمنوش گل ساعتی می‌تواند هورمون‌های بدن شما را تنظیم و بیش فعالی و علائم آن را کنترل کند.

کنترل قند خون با میوه گل ساعتی

پوست میوه گل ساعتی زرد می‌تواند به کاهش مقاومت انسولین در افراد مبتلا به دیابت درجه دو کمک کند. میوه گل ساعتی مثل بامیه به‌عنوان یک جایگزین مناسب برای کنترل قند خون شناخته شده است.

خاصیت ضد سرطانی گیاه و بذر گل ساعتی

ویتکسین و آپیژنین موجود در بذر گل ساعتی اثرات قوی ضد سرطان دارند؛ نوشیدن یک فنجان گل ساعتی به‌صورت روزانه می‌تواند خطر ابتلا به سرطان‌های مختلف مثل سرطان کبد، سرطان روده بزرگ، سرطان سینه و سرطان پروستات را کاهش دهد. همچنین برگ گل ساعتی اثر شیمی درمانی را روی فرد بیمار افزایش می‌دهند و باعث تقویت سیستم ایمنی و دفاعی بدن می‌شوند.

سلامت قلب با دمنوش گل ساعتی

دمنوش گل ساعتی مثل چای ترش، گیاه بابا آدم و دیگر گیاهان دارویی دوست قلب شما است. ویتکسین موجود در گل ساعتی از تصلب شرائین قلب و گرفتگی عروق جلوگیری می‌کند، آپیژنین و کریسین هم خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهند.

مضرات گل ساعتی

از جمله عوارض گل ساعتی این که مصرف بیش‌ازحد گل ساعتی یا تداخل دارویی با این گیاه (مثل زعفران) می‌تواند مشکلاتی چون خواب آلودگی، سرگیجه و حالت تهوع را در پی داشته باشد؛ بنابراین در مصرف این دمنوش گیاهی زیاده‌روی نکنید.

گل آشلانتوس گیاهی از تیره آمارانتوس است که سال‌ها در ایران کشت و کار می‌شود و کشت آن در حاشیه‌های گل‌کاری شمال کشور رایج است. گیاهی چندساله است که به‌صورت یک‌ساله کشت و کار می‌شود. بسیار کوتاه است و به خاطر برگ‌های آن‌که به رنگ سبز زیتونی و زرد، باریک و قاشقی شکل است کشت می‌شود. برگ‌ها به طول ۲.۵سانتی‌متر و دارای لکه‌هایی به رنگ قرمز، بنفش و برنزی است. گل‌های آن سفید و غیرقابل تشخیص بوده و روی سنبله جانبی تشکیل می‌شوند. باغبان‌های ایران اصطلاحاً به این گیاه آشلانتوس می­ گویند. آشلانتوس گیاه یک‎ساله با نام علمی Amaranthus cruentus از خانواده Amaranthaceae است که به‎صورت طبیعی در نواحی گرم و مرطوب و شبه گرم و مرطوب آمریکای جنوبی می‎روید. این گیاه به‎عنوان گیاه زینتی در مناطق مختلف کشور کاشته می‌شود.

گل آپارتمانی آشلانتوس بیشتر به خاطر برگ‌های قرمز زرشکی و زیبایی که دارد کاشته می‌شود و کشت آن در حاشیه‌های گل‌کاری در شمال کشور رایج است، گیاهی است چندساله که به‌صورت یک‌ساله کشت و کار می‌شود. آشلانتوس به‎عنوان گیاه زراعی دانه‎ای (جهت استفاده از دانه‎ها) و گاهی به‎عنوان علوفه‌ای در تعدادی از کشورهای دنیا از جمله پرو، اکوادور، آرژانتین، چین، آمریکا و … کاشته می‎شود. گیاه تا ارتفاع ۱۰۰ سانتیمتر و گاهی تا ۱۵۰ سانتیمتر رشد می‎کند و برای رشد مناسب به آفتاب کامل نیاز دارد. گیاه در هر دو منطقه خشک و مرطوب به‎آسانی پرورش می‎یابد. برای جلوگیری از تنش در شرایط خشک، آبیاری باید به‎طور منظم صورت گیرد. تکثیر گل آشلانتوس به‌آسانی از طریق دانه صورت می گیرد و پرورش‌دهندگان غیرمتخصص نیز به‌راحتی می‌توانند از کاشت آن در باغچه‌های خود لذت ببرند. در مناطق معتدل می‌توان قبل از آغاز بهار گیاه را در داخل خانه و یا گلخانه کشت نمود و در اوایل بهار آن را به زمین اصلی منتقل نمود. بسته به منطقه کاشت، گیاه ۶۰-۱۱۰ روز پس از کاشت وارد مرحله گلدهی می‌شود که در شرایط ایران گلدهی ۲-۳ ماه به طول می‌انجامد. گونه‎های متعددی از این جنس به‎صورت طبیعی و خودروی در ایران رویش می‎یابند که در موارد بسیاری به‎عنوان گیاهان هرز باغ‎ها و مزارع مطرح هستند. قدرت رشد سریع، توانایی تولید بذر زیاد و سازگاری با اقلیم‎های متنوع رمز موفقیت این گیاه است؛ به‌طوری‌که از ارتفاع صفر در کنار دریا تا ارتفاعات ۳۵۰۰ متری مناطق کوهستانی دیده می‎شوند.

کاشت گل آشلانتوس

خاک‌های غنی از مواد آلی و حاصلخیز مناسب پرورش این گیاه زیبا هستند. هر چند گیاه کم‌توقعی است و در خاک‌های فقیر نیز رشد می‎کند. خاک‌های خنثی تا کمی اسیدی (۶/۵-۵/۷) با زهکشی خوب، مناسب رشد این گیاه هستند. گیاه حتی در خاک‎های با شوری کم نیز سازگاری خوبی نشان داده است. خاک‌های غنی باعث رشد سریع و توسعه اندام‌های هوایی گیاه می‎شوند. برای تقویت خاک و جلوگیری از سله بستن آن‌که مانع جوانه‌زنی و رشد گیاهان جوان می‌شود استفاده از مواد آلی راه‌حل کارآمدی است. این گیاه برای تولید مناسب و انجام فرایند فتوسنتز نیاز مبرمی به دمای مناسب دارد بنابراین یکی از عوامل محدودکننده رشد، دماهای پایین است. دمای مناسب رشد در این گیاه ۲۰-۳۰ درجه سانتی‌گراد و حتی کمی بیشتر است. باوجوداین، به‎خوبی با مناطق مختلف کشور سازگار شده است. دماهای زیر ۱۵ درجه سانتی‌گراد مناسب رشد این گیاه نیستند و محدودکننده رشد محسوب می‎شود. در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد رشد گیاه متوقف می‎شود و در دمای زیر صفر درجه سانتی‌گراد از بین می‎رود. آشلانتوس نیاز به نور کامل خورشید دارد و در شرایط نیم‎سایه رشد مناسبی ندارد. گیاه در نور ضعیف اندام‎ها و گل‎آذین ضعیفی تولید می‎کند. به دلیل اینکه یک گیاه C4 است بنابراین راندمان تولید در این گیاه بالا است. برای بهره‌گیری از توانایی بالقوه گیاه، آب و مواد غذایی، دما و نور کافی باید در اختیار گیاه قرار گیرد. گیاه روزکوتاه است و رشد زایشی (تولید گل) معمولاً با کوتاه شدن روزها در اوایل تابستان آغاز می‎گردد.

دانه‎ها پس از سپری شدن آخرین یخبندان در بهار کاشته می‎شود که در صورت دریافت دمای مناسب ۱۰-۱۴ روزه جوانه می‎زند. حداقل دمای خاک برای جوانه‎زنی ۱۵ درجه سانتی‌گراد است و این دما زمانی حادث می‎شود که دمای محیط ۲۰-۲۵ درجه سانتی‌گراد باشد. در صورت خراش دادن سطح بذر با اسید سولفوریک غلیظ و یا کاغذ سمباده، درصد جوانه‌زنی بذرها افزایش می‎یابد. بهترین عمق کاشت بذر گل آشلانتوس ۱-۵/۱ سانتیمتر است و در صورت کاشت عمیق درصد سبز کردن بذرها کمتر می‎شود. علاوه بر کاشت بذر گل آشلانتوس به‎صورت مستقیم، ۶-۸ هفته قبل از پایان یخبندان نیز می‎توان دانه‎ها را در گلخانه و یا منزل کشت و پس از سپری شدن خطر سرمازدگی، در زمین اصلی نشا نمود که در این مدت ارتفاع گیاه تقریباً به ۸ سانتیمتر می‎رسد. گیاهان جوان حداقل یک‌بار به وجین (مبارزه با گیاهان هرز) و سله‎شکنی (در خاک‎های سله‎دار و سنگین) نیاز دارند و زمانی که ارتفاع گیاه به ۳۰ سانتیمتر برسد به‎خوبی بر گیاهان هرز چیره می‎شود. با توجه به اینکه گیاه در تراکم بالا کشت می‎شود و گیاهچه‎ها به تعداد زیاد سبز می‎شوند، پس از اطمینان از خطر حمله حشرات، سرمازدگی، گیاهان هرز و … نسبت به تنک کردن آن اقدام نمایید.

برای نگهداری گل آشلانتوس، این گیاه برای رشد مناسب نیاز به آب کافی دارد که بهتر است به‎صورت قطره‎ای و یا سیستم نشتی و در غیر این صورت از آبیاری جوی و پشته‎ای استفاده شود. برای جلوگیری از تنش آبیاری هنگام صبح و یا در پایان روز انجام شود. خاک‎های آلی توانایی حفاظت آب بیشتری در خاک دارند و مناسب پرورش گل آشلانتوس می‎باشند. حتی‌الامکان از بروز تنش خشکی در این گیاه خودداری شود چرا که باعث کوتاهی قامت و تولید تاج گل ضعیف در گیاهان می‎شود؛ بنابراین به آب کافی و منظم نیازمند است.

پوسیدگی ریشه و لکه برگی قارچی شایع‎ترین بیماری‎های گیاه می‌باشند که ناشی از آلترناریا و مایکوپلاسما می‎باشند. برای مقابله با این بیماری توصیه می‌شود از تراکم مناسب، عدم استفاده از آبیاری بارانی، حذف برگ‌ها و شاخه‌های اضافه (به‌هیچ‌عنوان سرشاخه اصلی را هرس نکنید) به‌منظور کاهش رطوبت در کانوپی، استفاده از سموم قارچ‌کش و ... استفاده شود. لارو آگروتیس و اِمنیا که در مرحله جوانه‎زنی خسارات زیادی وارد می‎کنند؛ همچنین کرم‎های برگ‎خوار، سرخرطومی، ملخ‌ها و شته‎ها ازجمله مهم‎ترین آفات آشلانتوس می‎باشند. نکته قابل‌ذکر اینکه آفات و بیماری‎های گیاهی، معمولاً بوته‎های ضعیف را موردحمله قرار می‎دهند و گیاهان قوی و سالم در برابر آن‌ها مقاومت می‎کنند.

خواص گل آشلانتوس

در بسیاری از ممالک دنیا دانه‌های این گیاه در تهیه حریره، سوپ و یا در پخت نان کاربرد دارد. جوانه دانه‌ها به‎عنوان سبزی مغذی در سالاد استفاده می‌شود. برگ‌ها نیز به‌عنوان سبزی قابل استفاده می‌باشند. علاوه بر آن ریشه به‌عنوان ملین و دانه برای خروج کرم کدو و درمان بیماری‌های چشم و اسهال خونی آمیبی استفاده می‌شود. در هند این گیاه به‌عنوان یک ادرارآور و درمان‌کننده زخم استفاده می‌شود.

هانی بری میوه‌ای خوراکی است که رنگی شبیه به بلوبری دارد. گیاه هانی بری به‌صورت درختچه‌ای کوتاه و زینتی پرورش داده می‌شود. هانی بری از گیاهان چندساله است. میوه این گیاه خوراکی است و طعم شیرینی دارد. این گیاه حدود سه تا چهار سال زمان می‌برد تا به تولید برسد. هانی بری از جمله گیاهانی است که در دنیای امروز شهرنشینی که به‌ندرت خانه‌های باغچه دار با آفتاب مناسب برای گیاهان دیده می‌شود. شما عزیزان می‌توانید با صرف انرژی و هزینه محدود پشت پنجره اتاق یا دفتر کارتان به پرورش آن بپردازید.ارتفاع این گیاه متغیر و بین ۱ تا ۲ متر و گاهی بیشتر نیز است. عمر هر بوته هانی بری حدوداً ۳۰ سال خواهد بود. این گیاه برگ‌ریز و خزان‌گر است و شاخه‌ها به‌صورت افتاده و پراکنده می‌باشد. برگ‌های بیضی شکل ساقه‌ی هانی بری، روبه‌رو و مقابل هم قرار می‌گیرند. طول برگ‌ها ۳ تا ۸ سانتی‌متر و پهنای آن‌ها ۱ تا ۳ سانتی‌متر است. رنگ برگ‌ها سبز مایل به خاکستری و بافت آن‌ها کمی موم مانند است.رنگ گل‌های گیاه هانی بری، سفید مایل به زرد و طول آن‌ها حدوداً ۱۲ تا ۱۶ میلی‌متر می‌باشد و دارای ۵ پر مساوی هستند که به‌صورت جفت روی شاخه‌های نورسته قرار می‌گیرند؛ به طوری که بوته‌ی گیاه در این زمان دارای گل‌های فراوان می‌شود و جلوه‌ی زیبایی به خود می‌گیرد.

میوه هانی بری تا حدودی به شکل مستطیل است و هر کدام از آن‌ها حدود ۱/۳ تا ۲/۲ گرم وزن دارد و ضخامت آن‌ها نیز به ۱ سانتی‌متر می‌رسد. این میوه کمیاب به رنگ آبی بوده و ظاهری زنگوله مانند و مستطیلی شکل دارد. میوه این گیاه زینتی است و چنان از دور خودنمایی می‌کند طوری که آدمی را به حیرت وا می‌دارد. طعم این میوه شیرین و ترکیبی از طعم‌های بلوبری و تمشک (Raspberry) است. داخل هر بری حدوداً ۲۰ هسته وجود دارد. این هسته‌ها از نظر شکل و اندازه تا حدودی شبیه به دانه‌ها و بذرهای گوجه‌فرنگی هستند؛ اما هنگام جویدن، زیر دندان زیاد احساس نمی‌شوند. میوه این گیاه در اوایل فصل پاییز می‌رسد. این میوه به دلیل رنگ و طعمش می‌تواند جایگزین تمام بری‌ها (به‌ویژه بلوبری) در دستورات غذایی مختلف شود. استفاده از آن‌ها به‌صورت میکس در لبنیات (شیر، ماست، بستنی و خامه) می‌تواند ترکیب فوق‌العاده‌ای برای تهیه‌ی یک دسر باشد. هانی بری را می‌توان در تهیه‌ی انواع آبمیوه، مربا، چای، شکلات و دسرهای مختلف استفاده کرد. از خواص هانی بری این که سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و به سلامتی بدن و زیبایی پوست کمک شایان توجهی می‌نماید. همچنین هانی بری دارای ویتامین‌های زیادی است که مصرف آن برای بیماران قلبی و عروقی به‌شدت توصیه می‌گردد.

کاشت هانی بری

هانی بری از طریق بذر تکثیر می‌شود. در کاشت بذری پس از تهیه بذرها را در درون گلدان یا خزانه‌ای در خاک و عمق مناسب بکارید و سپس آن را آبیاری کنید. تا زمان جوانه‌زنی نیز سطح خاک را مرطوب نگه‌دارید. پس از گذشت مدت زمانی بذر هانی بری شروع به جوانه‌زنی می‌کند و سر از خاک بیرون می‌آورد. زمانی که گیاه به حد معینی از رشد رسید، نهال هانی بری به دست آمده را به زمین اصلی منتقل کنید. فاصله کاشت بذر هانی بری بین ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر است. عمق کاشت بذر هانی بری بین ۰٫۵ تا ۲ سانتی‌متر است. هانی بری برای رشد به خاک رسی و حاصلخیز با زهکشی مناسب نیاز دارد. هانی بری اصولاً در اطراف و داخل تالاب‌های جنگلی شمال کره‌ی زمین و مناطق قطبی و سردسیری قابل دسترسی است که خاک سنگین و غنی از کودهای طبیعی دارد. میوه هانی بری همچنین در مناطق کوهستانی و در امتداد سواحل شمال شرقی آسیا و شمال غربی آمریکا که خاکی غنی از کلسیم دارند نیز یافت می‌شود. بسیاری از ارقام گیاه هانی بری، ۱/۵ تا ۲ متر رشد می‌کنند و در طیف وسیعی از اسیدیته‌ی خاک (۳/۹ تا ۷/۷) قابل پرورش هستند؛ اما اسیدیته‌ی مناسب خاک برای رشد آن‌ها، ۵/۵ تا ۶/۵ است. این گیاه برای باردهی مناسب نیاز به مواد ارگانیک، خاک با زهکشی مناسب دارد. هانی بری دمای مناطق سردسیری را می‌پسندد. دمای بین ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد مناسب است. زمان گلدهی هانی بری فصل بهار است. هانی بری به آبیاری متوسطی نیاز دارد. در برابر خشک‌سالی مقاوم است. هانی بری به آفتاب زیاد برای رشد نیاز دارد. روزانه به ۶ تا ۸ ساعت نور خورشید نیاز دارد.

سفیدک سطحی (Powdery mildew) یک بیماری قارچی رایج در گیاه هانی بری است که همیشه بعد از رسیدن میوه‌های آن از اواسط تا اواخر تابستان مشاهده می‌شود. این بیماری باعث می‌شود رنگ برگ‌های گیاه به سفید، همراه با بخش‌های قهوه‌ای رنگ تغییر کند و کم‌کم در سطح آن گسترش می‌یابد.

باردهی درخت هانی بری از سال دوم شروع می‌شود؛ اما حدود ۵ تا ۶ سال طول می‌کشد تا به حداکثر باردهی مطلوب خود برسد. به‌طور میانگین، باردهی یک بوته‌ی سالم، حدود ۳ کیلوگرم در سال است. البته یک بوته‌ی بالغ و بزرگ از یک واریته‌ی مناسب، می‌تواند ۵ تا ۱۰ کیلوگرم هم میوه هانی بری تولید کند. برداشت میوه هانی بری از اواخر بهار یا اوایل تابستان شروع خواهد شد.

برای خرید بذر هانی بری و سایر بذر میوه ها به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

نعناع گیاهی علفی و چندساله است. نعنا از خانواده نعنایان یا لب گشادگان است. ارتفاع نعنا بین ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر است. از برگ نعناع برای مصارف دارویی، خوراکی، آرایشی و …. استفاده می‌شود. نعنا جزء سبزیجات موردعلاقه ایرانیان است که به‌صورت تازه و خشک‌شده مصرف می‌شود. گیاه معطری است طوری که فضای مورد کشت را عطرآگین می‌کند. طعم تندی دارد. از نعناع برای تهیه دم‌نوش و نوشیدنی استفاده می‌شود. برگ‌های آن برای مصرف بهتر است در سایه خشک شود تا عطر آن حفظ شود. از این نعنا در تهیه ادویه نیز استفاده می‌شود. معمولاً در انتهای ساقه گل‌های خوشه‌ای کوچک سفید و بنفش‌رنگی ظاهر می‌شود. توجه نمایید قبل از اینکه گیاه به گل بنشیند آن را برداشت کنید. با هر بار برداشت دوباره ساقه نعناع رشد می‌کند. این گیاه برگ‌های به نسبت ساده و متقابلی دارد. گیاهی ریزوم دار است که ریشه‌های آن دارای انشعابات فراوانی است طوری که محیط مورد کشت را طی مدت‌زمانی فرا می‌گیرد. نعناع به‌وسیله ریشه‌های زیرزمینی گیاهان جدید تولید می‌کند.

کاشت

بذرهای نعنا بسیار ریز بوده و برای کاشت باید مراقب بود بذرها در عمق کم کاشته شود تا توانایی جوانه‌زنی را داشته باشند. نعنا گیاهی است که برای رشد نیاز به خاک سبک و با زهکشی بالا نیاز دارد. نعنا گیاهی آفتاب دوست بوده ولی بهتر است در نیم‌سایه کاشته شود تا نتیجه بهتری حاصل شود و از عطروطعم آن کاشته نشود. این گیاه را از اسفند تا اواسط تابستان کشت می‌کنند. مدت‌زمان کاشت تا برداشت این گیاه ۶۰ تا ۹۰ روز بعد از کاشت است.

بهتر است برای کاشت در گلدان از خاک‌های آماده همانند کمپوست یا پیت ماس استفاده شود تا هم مواد مغذی گیاه تأمین شود و هم برای نگه‌داری گلدان در منزل حشرات و آفات شما و نعنا را اذیت نکنند. دوره رشد و مدت‌زمان کاشت بذر تا بالغ شدن گیاه ۶۰ تا ۹۰ روز است. مدت‌زمان جوانه زدن بذر نعنا بستگی به دمای کاشت و شرایط خاک از ۷ تا ۱۵ روز متغیر است، اگر دما بین ۱۵ تا ۱۸ درجه بوده و خاک زهکشی مناسبی داشته باشد بذرها در کمتر از یک هفته جوانه خواهند زد. دمای کاشت را حتماً رعایت کنید تا نتیجه‌گیری موفقیت‌آمیز باشد. برای کاشت در فضای باز در فصل بهار و بعد از رفع سرمای بهاره اقدام کنید.

برای کاشت در گلدان، گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (بهتر است خاک آماده استفاده کنید) پر می‌کنیم (بیش از ۳/۴ گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. فواصل بذرها را ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متر در نظر بگیرید، برای کاشت در زمین به‌صورت ردیفی باید فاصله بین ردیف‌ها را ۵۰ تا ۷۰ و فاصله بین گیاهان را ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر در نظر گرفت. عطر بالای نعنا باعث دور شدن حشرات از اطراف گیاه و گلدان می‌شوند و مقابله گر خوبی برای برخی آفات است.

برای کاشت گلدانی باید از گلدان با عمق حداقل ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متری و دهنه ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متری استفاده نمود. برای کاشت در باغچه و باغ به فواصل ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر ۲یا ۳ عدد بذر قرار می‌دهیم و بعد از رشد از میان ۳ گیاه، ۲ گیاه ضعیف‌تر را حذف کرده و گیاه قوی‌تر را نگه می‌داریم. البته می‌توان برای اینکه بذر کمتری مصرف نمود ابتدا بذرها را در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بارمصرف بکاریم و بعد از رشد و رسیدن به ارتفاع حداقل ۵سانتی‌متری اقدام به جابجایی آن‌ها به زمین اصلی نماییم.

بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک به فاصله ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متر از یکدیگر قرار می‌دهیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم (نیم سانتی‌متر). ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر نعنا نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک کمی خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید.

البته می‌توانید بذرها را به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند و بعد از رشد گیاهان را با فاصله ۳۰سانتی‌متری وجین کنیم و آن‌هایی را که از خاک خارج کرده‌ایم در جایی دیگر بکاریم. نعنا فضای زیادی را نمی‌گیرد. فاصله بین هر دو گیاه از هم ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متر یا کمی بیشتر باشد. در گلدان سایز کوچک ۵ عدد و در سایز متوسط حداکثر ۱۰ عدد بذر با فاصله قرار دهید. می‌توانید در سینی نشاء هم اقدام به کاشت بذرها بکنید و بعد از رشد گیاهان (نعنا)، آن‌ها را به محل اصلی انتقال بدهید.

بذر نعنا را در هر فصلی می‌توان کاشت ولی برای کاشت در زمین و فضای باز بهترین فصل برای کاشت آن بهار و تابستان است. هیچ چیزی لذت‌بخش‌تر از این نیست که هر روز از سبزی‌ای مصرف کنیم که خودمان در گلدان یا باغچه کاشتیم و رشدش رو دیدیم و با آبی آبیاری کردیم که از تمیز بودنش اطمینان داریم. مشاهده رشد هر روزه سبزی‌ها در گلدان و برداشت و مصرف آن یکی از راه‌های یافتن آرامش در این ایام است.

ابزار موردنیاز برای بذر نعنا در باغچه عبارت‌اند از: بذر، خاک استاندارد (پیت ماس و کمپوست آماده)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت سبزی در آپارتمان. خاک را الک (سرند) کرده تا نرم و یکدست شود. برای این کار بهتر است ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو بکنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را با فاصله ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر از هم و ردیف‌هایی به فاصله ۵۰ تا ۷۰سانتی‌متر بکارید و بر روی آن به ارتفاع ۰٫۵سانتی‌متر خاک بریزید. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به صورتی که آب بذرها را جابجا نکند. تا قبل از سبز شدن باغچه نباید اجازه دهیم خاک خشک شود. می‌توانید در هر گود ۲یا ۳ عدد بذر قرار دهید و بعد از رشد گیاه، دو گیاهی که ضعیف‌ترند را حذف نموده و گیاه قوی‌تر را نگه داشت. بهتر است در سینی نشاء اقدام به کاشت بذرها بکنید و بعد از رشد، آن‌ها را به محل اصلی انتقال بدید.

برای برداشت به‌خصوص در اولین برداشت‌ها بهتر است از قیچی استفاده کنیم زیرا بذرها زیاد در عمق قرار نداشته و ریشه قوی ندارد درنتیجه ممکن است از خاک دربیایند. برای برداشت سبزی‌ها را نباید از ریشه دربیاوریم بلکه تنها چند برگ بالایی آن را به‌صورت سرچین جدا کرده و مصرف می‌کنیم. بعد از گذشت چند روز از برداشت نعنا، مجدد می‌توانید آن را برداشت کنیم و سبزی‌ها دوباره سبز می‌شوند.

خواص نعنا

۱. نعناع و کاهش وزن

نعناع سلاح سری شما برای کاهش وزن خواهد بود. نعناع آنزیم‌های هضم غذا را تحریک می‌کند تا مواد مغذی را از غذا جذب کنند و چربی را به‌عنوان انرژی، استفاده کنند. در سال ۲۰۰۳، محققان به بررسی ۱۴ گیاه و ادویه پرداختند تا اثر آنها را روی فعالیت آنزیم‌های گوارشی درون پانکراس و روده‌ی کوچک موش‌ها مشاهده کنند. محققان دریافتند که نعناع یکی از مؤثرترین گیاهانی بود که باعث تحریک این فعالیت‌ها و تبدیل غذا به انرژی می‌شد. سیستم گوارش انسان‌ها نیز بسیار شبیه موش‌ها است. با اضافه کردن نعناع به رژیم غذایی، بیشتر چربی‌‌های مصرفی به انرژی تبدیل خواهد شد. افرادی که تمایل دارند وزن خود را کاهش دهند، یک ربع قبل و بعد از مصرف غذا ، نصف استکان عرق نعنا مصرف کنند چرا که مصرف نعنا، میزان چربی سازی را در بدن کاهش می دهد.

۲. نعناع و سوءهاضمه و گاز معده

این دو عارضه از بدترین مشکلات گوارشی هستند که یک فرد می‌تواند آنها را تجربه کند. انسان‌های باستان برای کنترل گاز معده کمی نعناع را می‌جویدند. باور بر این است که نعناع سبب بهبود جریان صفرا، درون معده می‌شود که به هضم غذا خیلی کمک می‌کند. به همین دلیل، مصرف چای نعناع یک داروی خانگی برای درمان نفخ شکم و درد ناشی از گاز معده و نفخ است. برگ‌های نعناع فلفلی (منتا پیپریتا) می‌توانند به‌صورت نعناع خشک یا تازه در تهیه‌ی چای به‌کار روند. برگ نعنا درمان مناسبی برای رفع سردرد، تب، حالت تهوع، اختلالات گوارشی و … محسوب می شود. شربت نعنا نیز سیستم گوارشی را تسکین می دهد و در رفع گاز معده کمک می کند.

۳. نعناع سبب افزایش هشیاری ذهنی و حافظه می‌شود

مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده نشان می‌دهد افرادی که آدامس نعناعی می‌جوند، از هشیاری و حافظه‌ی بیشتری نسبت به بقیه برخوردارند.

۴. نعناع سبب کاهش آلرژی‌های فصلی می‌شود

نعناع نوعی آنتی‌اکسیدان به نام اسید رزمارینیک دارد. این آنتی‌اکسیدان در انواع گیاهان وجود دارد اما هیچ‌‌یک به اندازه‌ی نعناع دارای این ماده‌ی ارزشمند نیستند. تحقیقات زیادی روی اثر این ماده بر آلرژی‌های فصلی انجام شده است و به‌خاطر خواص ضدالتهابی‌اش، یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی علائم آلرژی است. دمنوش نعنا می تواند در تنفس بهتر به فرد کمک کرده راه تنفسی را باز کرده و حتی می تواند به صورت یک عامل ضد میکروبی در دهان عمل کند.

۵. نعناع و خواص ضددرد آن

دفعه‌ی بعد که سردرد داشتید، به‌جای رفتن به داروخانه، کمی نعناع مصرف کنید. بنا به نتایج تحقیقات دانشگاه نیو‌کاسل، جویدن نعناع به اندازه‌ی مسکن‌های موجود در بازار مؤثر است. دانشمندان ترکیبات ضددرد نعنای برزیلی را امتحان کردند و دریافتند که اثر آن به اندازه‌ی آسپرین‌های مصنوعی است. روغن نعناع، علایم معده درد، گرفتگی عضلانی و سندروم روده تحریک پذیر را تسکین می دهد و در نتیجه عضلات نرم و شل می شوند.

۶. اثر نعناع روی سرماخوردگی

سرماخوردگی سبب افزایش خلط و آبریزش بینی می‌شود. شاید گاهی اوقات نیاز داشته باشید تا دارو مصرف کنید اما نعناع نیز می‌تواند همان اثر را داشته باشد. همچنین مصرف نعناع همراه با چای، سبب رفع گلودرد می‌شود.

۷. نعناع به درمان حالت تهوع کمک می‌کند

اگر حالت تهوع دارید می‌توانید چند برگ نعناع را در کف دست خود خرد و آنها را بو کنید. رایحه‌ی این گیاه به‌سرعت حال شما را خوب می‌کند. چای نعنا از تهوع صبحگاهی در دوران بارداری پیش گیری می کند.

۸. نعناع سبب آسانی فرایند شیردهی به کودک می‌شود

محققان باور دارند که نعناع در درمان درد ناشی از شیردهی به کودک بسیار مؤثر است. تحقیق منتشر شده در مجله‌ی (Breastfeeding) نشان می‌دهد که آب نعناع جلوی ترک خوردن نوک پستان‌ها و درد آنها را خواهد گرفت.

۹. نعناع به درمان خارش پوست کمک می‌کند

از نعناع می‌توانید برای درمان خارش پوست ناشی از گزش حشرات، حساسیت و جوش استفاده کنید. شما می‌توانید به صورت موضعی، نعناع را روی پوست قرار دهید و سبب آرامش آن شوید.

۱۰. نعناع به درمان سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر کمک می‌کند

آمار مبتلایان به این بیماری بسیار بالا است. در سال ۲۰۱۱ در آمریکا از هر ۵ نفر یکی به سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر مبتلا بود. اولین بار محققان استرالیایی نشان دادند که نعناع چطور به درمان این عارضه کمک می‌کند. آنها در تحقیقات‌شان نشان دادند که چطور نعناع درون روده‌ی بزرگ یک کانال ضددرد ایجاد می‌کند و درد ناشی از التهاب را در دستگاه گوارش برطرف می‌کند. البته مهم است که بدانید روغن نعنا باید مستقیما درون روده‌ی بزرگ قرار بگیرد تا اثر خود را نشان بدهد. مصرف کپسول‌های ژلاتینی معمول فقط سبب ایجاد بازگشت اسید معده می‌شود.

برای خرید بذر نعنا و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.